Οι “ευαίσθητοι” μακελάρηδες, η “δημοκρατία” που μένει αλώβητη και οι Ταλιμπάν

Λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου και το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης, ο Ζ. Μπρεζίνσκι, σύμβουλος του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζ. Κάρτερ, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν μετανιώνει για τη στήριξη που είχε δώσει η τότε κυβέρνηση στους Ταλιμπάν δήλωσε: «Τι είναι πιο σημαντικό στην παγκόσμια ιστορία; Οι Ταλιμπάν ή η κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας; Μερικοί υποκινούμενοι μουσουλμάνοι ή η απελευθέρωση της Κεντρικής Ευρώπης και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου»;

Ήταν η περίοδος που με πρόσχημα την “καταπολέμηση της τρομοκρατίας” ξεκινούσε η επίθεση των ΝΑΤΟϊκών στην πολύπαθη χώρα. Ήταν η περίοδος που στην Ελλάδα κάποιοι ήθελαν ο λαός να υιοθετήσει το σύνθημα “είμαστε όλοι Αμερικανοι” και κατηγορούσαν το ΚΚΕ  ως “υπερασπιστή της μπούργκας”, επειδή πρωτοστατούσε στην αντιπολεμική δράση!

Ήταν η περίοδος που η τότε κυβέρνηση στην Ελλάδα (ΠΑΣΟΚ) δήλωνε πως «ασφαλώς και θα συνδράμουμε με όποιον τρόπο χρειαστεί», για χάρη μιας ανθρωπιστικής επέμβασης βεβαίως βεβαίως... Ήταν η περίοδος που για ακόμα μια φορά η άποψη που καλλιεργούσαν καλοπληρωμένα αστικά επιτελεία ήταν “με τα ανθρώπινα δικαιώματα ή με τους Ταλιμπάν”.

Από τότε μέχρι σήμερα, πάνω από 100.000 άμαχοι έχουν σκοτωθεί, σε 3 εκατομμύρια υπολογίζονται οι ξεριζωμένοι, ενώ χιλιάδες είναι και οι στρατιώτες που έχασαν τη ζωή τους.

Η ιστορία έχει γράψει: Οι μουτζαχεντίν, το σκοταδιστικό κίνημα από το οποίο ξεπρόβαλαν οι Ταλιμπάν, τη δεκαετία του 1980, στηρίχθηκε με κάθε τρόπο από τους ιμπεριαλιστές ενάντια στη Λαϊκή Επανάσταση και τη σοβιετική στρατιωτική βοήθεια. Στα σαλόνια του Λευκού Οίκου μαζί με τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ, Ρ. Ρήγκαν, φωτογραφίζονταν, στα στρατόπεδα της CIA στο Πακιστάν εκπαιδεύτηκαν, με τη δική τους ανοχή “εμπορεύονταν” το όπιο, στις αστικές εφημερίδες φιγούραρε ο Μπιν Λάντεν ως “μαχητής της ελευθερίας”!

Η ιστορία έχει γράψει: Μόνο το ΚΚΕ κατήγγελλε συνεχώς από το ξεκίνημα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης ότι στόχος ήταν ο έλεγχος από τις ΗΠΑ μιας χώρας που γειτονεύει με Ρωσία-Κίνα, στο πλαίσιο του μεταξύ τους ανταγωνισμού. Μόνο το ΚΚΕ ζητούσε "καμία εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο και επιστροφή των ελληνικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν και κάθε άλλη ιμπεριαλιστική αποστολή".

Όλες οι αστικές δυνάμεις σήμερα στην Ελλάδα “θλίβονται” για το δράμα του αφγανικού λαού. Η “στεναχώρια” τους, όπως οι ίδιοι ομολογούν, είναι ότι η στρατιωτική επέμβαση απέτυχε να εκπληρώσει τους σκοπούς της! Αν τους πετύχαινε, δηλαδή, οι βόμβες θα δικαιολογούνταν! Χυδαιολογούν χωρίς ντροπή. Οι ίδιοι που δικαιολογούσαν τα εκατομμύρια που έδωσε ο ελληνικός λαός για να υπάρχει ελληνική στρατιωτική αποστολή επί 20 χρόνια στο Αφγανιστάν, με περισπούδαστο ύφος προβληματίζονται για το αν λαός του Αφγανιστάν ήταν “έτοιμος” να υιοθετήσει την αστική δημοκρατία! Οι ίδιοι που “αγωνιούν” για τις γυναίκες στο Αφγανιστάν, υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τη συνεργασία με καθεστώτα στα οποία οι γυναίκες βιώνουν τρομακτική καταπίεση και καταναγκασμούς.

Οι ίδιοι που πριν λίγους μήνες πανηγύριζαν για τη νίκη του Μπάιντεν και είχαν μέχρι και ίδιους τίτλους στα άρθρα τους (βλ. “Οι ΗΠΑ επιστρέφουν” κ.λπ.), σήμερα κάνουν σαν “απατημένες σύζυγοι”, κάνοντας πως δεν βλέπουν πως οι στόχοι της απομάκρυνσης των αμερικανικών στρατευμάτων από τη συγκεκριμένη χώρα γίνεται στο πλαίσιο της συγκέντρωσης δυναμένων σε άλλα μέτωπα στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με Ρωσία-Κίνα και στην επιδίωξη διαμόρφωσης ενός βολικού για αυτές «κλίματος αστάθειας» στην Κεντρική Ασία.

ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, με μια φωνή, ζητούν από την ΕΕ να αναλάβει τις ευθύνες της και να καταρτίσει σχέδιο για την αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών. Οι πιο “ριζοσπάστες”, μάλιστα, προτείνουν ουσιαστικά οι πρόσφυγες να κατανεμηθούν ανάλογα με τη στρατιωτική συμμετοχή της κάθε χώρας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση!!! Αυτός είναι ο ρεαλισμός και ο κυνισμός των μακελάρηδων και των υπερασπιστών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ο λαός και η νέα γενιά μπορεί να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα. Η λογική του “μικρότερου κακού”, “της αντιμετώπισης των ζητημάτων από αυτούς που δεν φοβούνται να λερώσουν τα χέρια τους” που ακούμε συχνά-πυκνά, με αφορμή τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που περνάνε στην Ελλάδα διαχρονικά όλες οι κυβερνήσεις, είναι ή άλλη όψη αυτού που προβάλλει έντονα με βάση τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν. Οι υπερασπιστές της αστικής δημοκρατίας έχουν τα χέρια τους “λερωμένα με αίμα”. Ο καθένας μπορεί να κρίνει αν σήμερα είναι ρεαλισμός να εναποθέτεις τις ελπίδες σου στον Μπάιντεν και την “μετριοπαθή” ΕΕ ή είναι η ώρα να δυναμώσει η πάλη και η λαϊκή πρωτοβουλία ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τις αντιδραστικές δυνάμεις που γεννούν και αξιοποιούν.