41 χρόνια από τη δολοφονία της συντρόφισσας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου

Στις 28 Ιούλη 1980, μια μέρα πριν το προγραμματισμένο πανεργατικό συλλαλητήριο στην Αθήνα, οι οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ στα ΑΕΙ βρίσκονται έξω από τα εργοστάσια της Αθήνας, μοιράζοντας προκηρύξεις που καλούν το λαό να παλέψει ενάντια στην ανεργία και την ακρίβεια. Έξω από το γκέτο της ΕΤΜΑ βρισκόταν μαζί με τους συντρόφους της η Σωτηρία Βασιλακοπούλου, τότε 21 ετών, φοιτήτρια της Παντείου και μέλος της ΚΝΕ.

Η εργοδοσία, σε στενή συνεργασία με την αστυνομία κάνει τα πάντα για να μη φτάσουν οι προκηρύξεις στα χέρια των εργατών, δίνει εντολή να βγουν τα πούλμαν με ταχύτητα έξω από την πύλη με κάθε κόστος. Παρά τις φωνές της ίδιας της Σωτηρίας και των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ που βρίσκονταν εκεί, γνωστός μπράβος της εργοδοσίας που οδηγούσε το πούλμαν την χτυπά, ενώ συνεχίζει με αμείωτη ταχύτητα και την πατάει με τις πίσω ρόδες, δολοφονώντας την.

Αμέσως ξεκινάει η προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος, η αστυνομία που ήταν παρούσα στο συμβάν προσπαθεί να φυγαδεύσει τον οδηγό, ενώ η δολοφονία θα χαρακτηριστεί ως τροχαίο από τον Τύπο της εποχής, αλλά και από το δικαστήριο που δεν θα δεχτεί τις κατηγορίες. Οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας, η εργοδοσία της ΕΤΜΑ δεν θα κατηγορηθούν ποτέ για το έγκλημα.

Με τη θυσία της, η Σωτηρία Βασιλακοπούλου πήρε θέση στο πλάι των αμέτρητων νεκρών του Κόμματός μας, που έδωσαν με αυτοθυσία μέχρι και τη ζωή τους για την υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαού.

Όμως η συνεισφορά της σε αυτή την υπόθεση δεν τελείωσε εκείνο το καλοκαίρι πριν 41 χρόνια, γιατί ζει και μας συντροφεύει στους καθημερινούς αγώνες που δίνουμε. Η θυσία και ο ηρωισμός της εμπνέουν στις πιο αντίξοες συνθήκες τον σιωπηλό και δυσδιάκριτο ηρωισμό των εποχών μας, τον ηρωισμό μιας μαθήτριας που βρίσκει χρόνο ανάμεσα στο σχολείο - εξεταστικό κέντρο και το φροντιστήριο, για να συζητήσει και να προβληματίσει τους συμφοιτητές της για το σχολείο που έχουν ανάγκη σήμερα, τον ηρωισμό μιας νέας εργαζόμενης σε γκέτο της εργοδοσίας, που κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία μοιράζει την ανακοίνωση του σωματείου, συζητά για την απεργία με τον συνάδελφό της, τον ηρωισμό μιας νέας μητέρας που μέσα στις αμέτρητες δυσκολίες και υποχρεώσεις δεν σταματάει στιγμή να παλεύει για το μέλλον του παιδιού της και όλων των παιδιών του κόσμου.

Τη Σωτηρία Βασιλακοπούλου μπορεί να τη βρει κανείς στη σημερινή γυναίκα αγωνίστρια, που απορρίπτει τα σάπια πρότυπα που την θέλουν να επιβιώνει αλλά να μη ζει όπως έχει σήμερα ανάγκη, να βλέπει στον διπλανό της έναν ανταγωνιστή, να είναι διατεθειμένη να πατήσει επί πτωμάτων για μια θέση στον ήλιο. Μπορεί να τη βρει κανείς στη γυναίκα που σε πείσμα των καιρών, μπαίνει στον αγώνα, απλώνει το χέρι στο διπλανό της για να κάνει το ίδιο, που δεν κατάφεραν να την πείσουν ότι η νηνεμία που ζούμε σήμερα είναι αιώνια, ότι τίποτα δεν αλλάζει.

Η θυσία της Σωτηρίας δεν έμεινε αδικαίωτη, γιατί από την ημέρα εκείνη μέχρι σήμερα, είναι χιλιάδες αυτοί που επέλεξαν τον ίδιο δρόμο με εκείνη, που βρέθηκαν και θα βρίσκονται με την προκήρυξη, τον «Ριζοσπάστη» και τον «Οδηγητή» έξω από τις πύλες της ΕΤΜΑ, της Χαλυβουργίας, της ΛΑΡΚΟ, στα συλλαλητήρια και τους μεγάλους αγώνες, σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά που χτυπάει η καρδιά της εργατικής τάξης και των παιδιών της, είναι χιλιάδες αυτοί που θα συνεχίσουν τον αγώνα για το χαρούμενο μέλλον της ανθρωπότητας, το σοσιαλισμό,

«το μέλλον που γι’ αυτό

πολέμησες κι έπεσες, και μας έρχεσαι πάλι, Σωτηρία,

απ’ το χαρούμενο μέλλον το γεμάτο

δέντρα, πουλιά, ψωμί, νερό, βιβλία,

γεμάτο Αγάπη, Ειρήνη, Ελευθερία»

Εκδήλωση τιμής και μνήμης στη Σωτηρία Βασιλακοπούλου οργανώνουν σήμερα στις 7:30μμ το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, το ΔΣ του Φοιτητικού Συλλόγου Παντείου Πανεπιστημίου και η Ομοσπονδία και το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών, στο σημείο που δολοφονήθηκε, έξω από το πρώην εργοστάσιο της ΕΤΜΑ (Ιερά Οδός και Αγ. Αννης).