51 χρόνια από τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου
Σάβ, Νοε 16, 2024
Από την ιστορία του λαού μας, από πολλές σημαντικές, συγκλονιστικές στιγμές της μπορούμε να μάθουμε πολλά. Έτσι και με το Πολυτεχνείο, που φέτος συμπληρώνονται 51 χρόνια από τον ξεσηκωμό του. Τόσο από τις μέρες του Πολυτεχνείου, όσο και από τον αγώνα ενάντια στη δικτατορία που προηγήθηκε, βγάζουμε συμπεράσματα, πολύ χρήσιμα για το σήμερα, για τον αγώνα που δίνουμε για να ζήσουμε χωρίς εκμετάλλευση, πόλεμο, φτώχεια.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή!
Η Χούντα, η στρατιωτική δικτατορία που επιβλήθηκε στις 21 Απριλίου 1967, 6 χρόνια πριν τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, ήταν ένα άθλιο και διεφθαρμένο καθεστώς, γεμάτο διώξεις, βασανιστήρια, φυλακίσεις σε όποιον αγωνιζόταν, απαγορεύσεις και αντικομμουνισμό.
Όμως η εξουσία των λίγων εις βάρος των πολλών δεν άλλαξε χέρια. «Φόρεσε» ένα πιο σκληρό προσωπείο και άλλαξε μορφή συνεχίζοντας να υπηρετεί τα ίδια συμφέροντα, των καπιταλιστών και των διεθνών τους συμμάχων, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, που την ανέχτηκαν ή και τη στήριξαν.
Αυτό αποδεικνύεται και από τη πολύμορφη στήριξη που έδωσε η χούντα στους καπιταλιστές της Ελλάδας. Από την πρώτη στιγμή διέλυσε τις εργατικές οργανώσεις και τα συνδικάτα ενώ έκανε διώξεις στους κομμουνιστές και σε άλλους αγωνιστές. Ταυτόχρονα, έδωσε στους Έλληνες καπιταλιστές όποια στήριξη χρειάζονταν για να αυξάνουν τα κέρδη τους. Τους έκοβε φόρους, τους χρηματοδοτούσε για να κάνουν επενδύσεις. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του δικτάτορα Παπαδόπουλου προς τους εφοπλιστές: «Θα σας παράσχω το παν…»
Με αυτόν τον “παντοδύναμο” αντίπαλο, αναμετρήθηκε ο λαός μας τα χρόνια 1967-1974 και αυτόν τον αντίπαλο τελικά κατάφερε να τον λυγίσει, ακριβώς γιατί δεν έμεινε θεατής στα γεγονότα, παρά το «μαύρο σκοτάδι» που για χρόνια είχε επιβληθεί. Τον Νοέμβρη του 1973, στο Πολυτεχνείο, «μίλησε ο λαός»! Η κόκκινη ρωγμή του Νοέμβρη, μας θυμίζει ότι κανένας εχθρός δεν είναι ανίκητος! Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, η καταστολή του με δεκάδες νεκρούς, συνέβαλλε ώστε μεγαλύτερο τμήμα του λαού να πει "ως εδώ", για την Χούντα.
Το Πολυτεχνείο είναι μάθημα ζωής! Όλα ανατρέπονται αν ξεσηκωθείς!
Τα συνθήματα που στόλιζαν την πύλη του Πολυτεχνείου το 1973… «έξω οι ΗΠΑ, έξω το ΝΑΤΟ» αλλά και τα υπόλοιπα συνθήματα της εποχής παραμένουν επίκαιρα, αφού βρίσκονται σε εξέλιξη 56 πολεμικές συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο, ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ισραήλ δολοφονούν τους λαούς της Παλαιστίνης και του Λιβάνου, με περισσότερους από 43.000 νεκρούς…
Ποιον φοβίζει σήμερα το πραγματικό νόημα του Πολυτεχνείου;
Τα συνθήματα “Έξω οι ΗΠΑ – Έξω το ΝΑΤΟ” δεν μπορούν να τα βλέπουν η κυβέρνηση και όλα τα κόμματα που έχουν συμμάχους τους δολοφόνους των λαών!
Τότε η χούντα έδωσε “γη και ύδωρ” στο ΝΑΤΟ! Μάλιστα, το μακρινό 1967, η Χούντα παραχώρησε στις ΗΠΑ στρατιωτική βάση στην Ελλάδα για τη στήριξη του Ισραήλ στον αραβοϊσραηλινό πόλεμο, παρά το γεγονός ότι στα λόγια δεν συμφωνούσε με τον πόλεμο.
Σήμερα, οι βάσεις του ΝΑΤΟ στη χώρα μας λειτουργούν στο φουλ για την εξυπηρέτηση κάθε ΝΑΤΟικού πολεμικού σχεδίου και μάλιστα με την υπερπροσπάθεια όλων των κυβερνήσεων που έχουν περάσει, γίνονται όλο και περισσότερες. Η χώρα μας δαπανά πλέον πάνω από 7 δις. ευρώ το χρόνο για το ΝΑΤΟ!
Στα χρόνια της Χούντας, φυλακιζόταν και βασανιζόταν όποιος στρατευμένος ή αξιωματικός σήκωνε ανάστημα απέναντί της. Σήμερα, η κυβέρνηση δεν διστάζει να τιμωρεί τους στρατευμένους νέους που καταγγέλλουν τον πόλεμο, τη συμμετοχή της χώρας μας σε αυτόν, την αποστολή στρατιωτικών, πολεμικών πλοίων και όπλων χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορα της χώρας μας. Μάλιστα, τιμωρία στους φαντάρους που σήκωσαν ανάστημα παρακάλεσαν την κυβέρνηση της ΝΔ να δώσει βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που κατά τα άλλα μας έχουν πρήξει πόσο δημοκράτες είναι! Όμως, έφαγαν τα μούτρα τους από το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που απλώθηκε σε όλη τη χώρα!
Έξω οι ΗΠΑ - Έξω το ΝΑΤΟ!
Δε θα κουραστούμε να το φωνάζουμε με όλη μας τη δύναμη όσα χρόνια και να περάσουν!
Ο ηρωικός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου θα παραμένει πάντα επίκαιρος όσο και αν προσπαθούν οι διάφοροι υπηρέτες του συστήματος της εκμετάλλευσης να μας πείσουν ότι “ανήκει στο παρελθόν”, όσο και αν δεν βρίσκουν νόημα για την μεγάλη πορεία που φτάνει μέχρι την Αμερικάνικη πρεσβεία, όσο και αν το Υπουργείο Παιδείας θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να γίνουν οι σχολικές γιορτές χωρίς αυτά τα συνθήματα και τα μηνύματα!
Είμαστε περήφανοι, γιατί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σήκωσαν ψηλά τη σημαία της σύγκρουσης με τη στρατιωτική δικτατορία. Σε αυτόν τον δρόμο συνεχίζουμε, για να μην “ξεχαστεί” η σημασία των αγώνων του λαού… για να γράψουμε τις δικές μας σελίδες στον δρόμο της ανατροπής του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος!
Ας ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στα ιστορικά γεγονότα!
21 Απριλίου 1967: Το στρατιωτικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών
200 αξιωματικοί με επικεφαλής τους Παττακό, Παπαδόπουλο και Μακαρέζο κατέλαβαν την εξουσία της Ελλάδας πραξικοπηματικά και επέβαλαν... Χούντα!
Ένα αντιδραστικό και στυγνό καθεστώς, γεμάτο διώξεις και επιθέσεις ενάντια στον λαό και σε όποιον αγωνίζεται.
Η δικτατορία τελειοποίησε τις μεθόδους παρακολούθησης, δίωξης, συλλήψεων και βασανιστηρίων των κομμουνιστών, με τη βοήθεια και της αστυνομίας και της χωροφυλακής, επιτάχυνε τις φυλακίσεις αγωνιστών με την ασταμάτητη δράση των έκτακτων στρατοδικείων.
Φτιάχτηκαν επιτροπές για να λογοκρίνουν το θέατρο και τον κινηματογράφο, τη μουσική και τα τραγούδια, ενώ καταρτίστηκαν και πίνακες απαγορευμένων βιβλίων.
1968: Το ΚΚΕ συγκροτεί ξανά τις παράνομες Οργανώσεις του στην Ελλάδα
Με την επιβολή της δικτατορίας δεν υπήρξε άμεση οργανωμένη αντίδραση. Σε αυτό έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι το ΚΚΕ, η πρωτοπορία της εργατικής τάξης, ήταν παράνομο, οι κομμουνιστές διώκονταν ή ήταν εξορία και δεν είχε Οργανώσεις στην Ελλάδα από το 1958.
Μέσα σε αφάνταστες δυσκολίες το ΚΚΕ ανασυγκρότησε τις παράνομες Οργανώσεις του, έδωσε πνοή και κουράγιο στον λαό, κράτησε αναμμένη τη φλόγα του αντιδικτατορικού αγώνα. Όσο δυνάμωνε το ΚΚΕ, τόσο δυνάμωνε και το εργατικό λαϊκό κίνημα και ο αντιδικτατορικός αγώνας.
15 Σεπτεμβρίου 1968: Ιδρύεται η ΚΝΕ!
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ µπήκαν µπροστά στην οργάνωση των φοιτητών, των µαθητών, των νέων εργαζοµένων. Η δράση τους έπαιξε καταλυτικό και αναντικατάστατο ρόλο στην ανάπτυξη της αντιδικτατορικής πάλης. Ο αγώνας έπαιρνε διάφορες μορφές, όπως διακίνηση τύπου, συνθήματα στους τοίχους, κινητοποιήσεις, απεργίες, αποχές και καταλήψεις σε Πανεπιστήμια στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας.
21 Απριλίου 1969: Η «γιούχα» στον δικτάτορα στα γενέθλια «2 χρόνων δικτατορίας»
Τον Απρίλη του ’69, στα δύο χρόνια της δικτατορίας, οργανώθηκε συγκέντρωση στο Παναθηναϊκό στάδιο με σκοπό να μιλήσει ο δικτάτορας Παπαδόπουλος στους μαθητές. Κάποια στιγμή, από μία εξέδρα οι μαθητές άρχισαν να φωνάζουν: «Αλατίνη», «Αλατίνη». Η γιούχα επεκτάθηκε σε όλο το στάδιο, οι μαθητές φώναζαν το όνομα μίας άλλης μάρκας μπισκότων, κοροϊδεύοντας το επίθετο του δικτάτορα (μπισκότα “Παπαδοπούλου”).
1973: Ιδρύεται η ΜΟΔΝΕ!
Με πρωτοβουλία της ΚΝΕ στις αρχές του 1973 ιδρύθηκε η Μαθητική Οργάνωση Δημοκρατικής Νεολαίας (ΜΟΔΝΕ). Πυρήνες Κνιτών μαθητών, που υπήρχαν σε πολλές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, τα Γιάννενα, το Ηράκλειο, την Πάτρα, την Καλαμάτα, τα Χανιά, τη Λαμία και αλλού, αποτέλεσαν τη βάση της.
Η δράση της ΜΟΔΝΕ ήταν πολύμορφη. Συγκροτούσε επιτροπές στα σχολεία για διοργάνωση εκδηλώσεων, αθλητικών δραστηριοτήτων, εκδρομών, εκθέσεων κλπ. Σημαντικό μέρος της δουλειάς της ΜΟΔΝΕ ήταν το μοίρασμα προκηρύξεων, η αναγραφή συνθημάτων, η διακίνηση του παράνομου τύπου, της “Μαθητικής Φωνής”, που ήταν όργανο της ΜΟΔΝΕ και του “Οδηγητή»” στους μαθητές.
25 Μάη 1973: Το “βέλος” άλλαξε ρότα!
Το δυνάμωμα της πάλης του λαού δεν μπορεί να μην αγκαλιάσει και τον Ελληνικό Στρατό! Στις 25 Μάη το αντιτορπιλικό ΒΕΛΟΣ εγκατέλειψε τις ασκήσεις του ΝΑΤΟ, στις οποίες συμμετείχε. Το πλήρωμα του ΒΕΛΟΣ, αποτελούμενο από τον επικεφαλής αντιπλοίαρχο Νίκο Παππά και 31 μέλη, κατέφυγε στην Ιταλία, όπου του δόθηκε πολιτικό άσυλο.
14-17 Νοέμβρη 1973
Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου, αποτελεί την κορυφαία στιγμή της αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της νεολαίας στα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας! Ήταν ο καρπός όλων των μικρότερων και μεγαλύτερων αντιδικτατορικών αγώνων που είχαν προηγηθεί.
Η συμμετοχή των μαθητών υπήρξε μεγάλη και μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι μεταξύ των θυμάτων από την επέμβαση του στρατού ήταν αρκετοί μαθητές, μεταξύ αυτών και ο μαθητής Διομήδης Κομνηνός, που ήταν απ’ τους πρώτους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
Διαβάζουμε χαρακτηριστικά το κάλεσμα μαθητών μέσα από το Πολυτεχνείο:
«Ενωθείτε μαζί μας. Αφήστε για σήμερα όλοι τα σχολεία σας και ελάτε να προσφέρουμε ό,τι μπορούμε για τον αγώνα που κάνουν από προχθές, χθες και σήμερα όλοι μέχρι να φτάσουμε στην τελική νίκη. Ελάτε. Όλοι ενωμένοι. Γενική αποχή από τα γυμνάσια. Όλοι οι μαθητές της Αθήνας μαζί με το λαό.»
Εκατοντάδες χιλιάδες λαού ανταποκρίνονται στο κάλεσμα της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας και συγκεντρώνονται στο Πολυτεχνείο. Κυριαρχούν τα συνθήματα «Κάτω η χούντα», «Έξω το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και οι βάσεις».
Η χούντα φοβάται για τις διαστάσεις που μπορεί να πάρει η λαϊκή οργή και θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο «Κεραυνός» μεταφέροντας στρατιωτικές δυνάμεις και άρματα μάχης προς το Πολυτεχνείο...