Δυτική Αττική:Από «πίσω αυλή» της Αθήνας, να γίνει πρωταγωνιστής θετικών εξελίξεων!

Χαρακτηριστικό παράδειγμα επιβάρυνσης της υγείας είναι η λειτουργία του ΧΥΤΑ Φυλής και των διυλιστηρίων στην Ελευσίνα που έχουν μετατρέψει την περιοχή σε θάλαμο αερίων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, την περίοδο 1999-2015 το ποσοστό των θανάτων από καρκίνους στη Δυτική Αττική έχει αυξηθεί κατά 31,7% έναντι αύξησης 10,1% στην υπόλοιπη Περιφέρεια Αττικής», ενώ τα εργατικά ατυχήματα είναι σχεδόν καθημερινά και οι επαγγελματικές ασθένειες θερίζουν.

Ακόμη, η υπερεργασία και η ανεργία αφήνουν αποτύπωμα στην ψυχολογία των κατοίκων με την προσωρινή ανακούφιση του «βρήκα κάποια μεροκάματα», να γίνεται άγχος για το «τι θα κάνω τον επόμενο μήνα» και μονιμοποιούν την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα, το στρες, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και την κατάθλιψη. Τα ωράρια λάστιχο, οι υπερωρίες, η βαριά χειρωνακτική εργασία δημιουργούν με την σειρά τους σωματική και ψυχική κόπωση. Αν ρίξουμε μια ματιά θα δούμε ότι αυτοί που ευθύνονται για την διαμόρφωση αυτής της πραγματικότητας για τις ζωές μας είναι οι ίδιοι που έχουν ρίξει την χαριστική βολή και στο Σύστημα Υγείας και δεν είναι άλλοι από όλες τις κυβερνήσεις διαχρονικά μέχρι και σήμερα.

Είναι επίσης γνωστό ότι η περιοχή μας πλήττεται από προβλήματα διακίνησης ναρκωτικών, υψηλής εγκληματικότητας κ.ά. Κυβέρνηση και τοπικές αρχές περιορίζουν την αντιμετώπισή τους στην μεγαλύτερη αστυνόμευση της περιοχής. Ωστόσο αυτά τα προβλήματα δεν αποτελούν φυσικά φαινόμενα, αλλά συνδέονται με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και έχουν την ανοχή, αν όχι την στήριξη από κρατικούς μηχανισμούς και διάφορες φασιστικές ομάδες που έχουν ανοιχτή διασύνδεση με τα κυκλώματα της περιοχής. Η εγκληματικότητα δεν έχει να κάνει με την φυλή και τον τόπο καταγωγής όπως λένε ορισμένοι για να αποπροσανατολίσουν. Η διαχρονική υποβάθμιση της περιοχής με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων είναι αυτή που στρώνει το έδαφος στην εγκληματικότητα και την διακίνηση ναρκωτικών.

Σήμερα λοιπόν, κόντρα σε αυτή την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή μας, κόντρα στην υποβάθμιση που προσπαθούν να μας επιβάλλουν, η παρέμβαση και η δράση του Κόμματος και της ΚΝΕ αποτελούν φάρο ελπίδας και αγώνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι μαθητικές κινητοποιήσεις του τελευταίου διαστήματος. Οι μαθητές βγήκαν μπροστά με αιχμή τα ζητήματα της πανδημίας, αυτό που τους κινητοποίησε είναι πιο συνολικό και πιο βαθύ, είναι «ό,τι τους καίει» όλα αυτά τα χρόνια όπως έγραφαν και στις ανακοινώσεις τους. Η δημιουργία συντονιστικών επιτροπών σε Μενίδι και Φυλή, οι μαζικές κινητοποιήσεις στην Ελευσίνα είναι το ελπιδοφόρο αποτέλεσμα των διεργασιών όλου του προηγούμενου διαστήματος. Η λειτουργία των συντονιστικών συμβάλλει στο να δυναμώνει η συλλογική συζήτηση, στην ευστοχία των πλαισίων πάλης που αγγίζουν και τα ιδιαίτερα ζητήματα κάθε σχολείου και περιοχής, στην πραγματοποίηση τοπικών κινητοποιήσεων, στη συμμετοχή στα μεγάλα συλλαλητήρια στην Αθήνα. Μας γεμίζει αισιοδοξία που οι ΚΝίτες μαθητές πρωτοστάτησαν, οργάνωσαν μαζικούς αγώνες, συνέβαλαν καθοριστικά με την συζήτηση και με την στάση τους έτσι ώστε πολλοί ακόμα νέοι να μπουν στον οργανωμένο αγώνα. Επίσης, το Στέκι της ΚΝΕ στο Μενίδι που συμπλήρωσε ήδη ένα χρόνο λειτουργίας με μαθήματα μουσικής, θεατρικές ομάδες, ομάδα φωτογραφίας, χώρος για τις μικρότερες ηλικίες, φεστιβάλ, συναυλίες, μουσικές βραδιές, προβολές ταινιών, εβδομαδιαίες πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις αποτελεί μια «άλλη» καθημερινότητα για τους νέους στο Μενίδι. Το μεράκι και η πρωτοβουλία που έχουν όλες οι δραστηριότητες επιβεβαιώνουν την σκέψη μας ότι το Στέκι μπορεί να εκφράσει και να δώσει νέα διάσταση στις ανησυχίες των νέων της περιοχής, η σταθερότητα και η ευστοχία στην λειτουργία του μπορεί να τις ωριμάσει, να τις εξηγήσει και να τις κάνει υλική δύναμη για την παρέμβασή μας.

Κόντρα στον κόσμο που έχουν φτιάξει για μας, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους, συνεχίζουμε ακούραστα να παλεύουμε για τα όνειρα και τις ανάγκες μας. Να παλεύουμε για έναν κόσμο που γεννιέται από σήμερα, ανάμεσα μας, μέσα από κάθε αγώνα που δίνεται από νέους ανιδιοτελείς, που σηκώνουν ανάστημα αναζητώντας την αλήθεια πίσω από την βιτρίνα του συστήματος της εκμετάλλευσης. Ερμηνεύουμε τις δυσκολίες για να φωτίσουμε τις δυνατότητες, πρωτοστατούμε στην οργάνωση της πάλης για να μπορούμε να ανασάνουμε, για να νικήσει η ζωή, για τον σοσιαλισμό!

Δημοφίλη Χαλκιώτη,
Γραμματέας της ΤΟ Βορειοδυτικής Αττικής
και μέλος του ΣΠ Αττικής της ΚΝΕ

Ο «Οδηγητής» συναντήθηκε με τρεις μαθητές, μέλη της ΚΝΕ, από τη Δυτική Αττική, στο Στέκι Πολιτισμού της ΚΝΕ στο Μενίδι και συζήτησε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νέοι της περιοχής, τις αγωνίες και τα όνειρά τους, αλλά και την πλούσια πείρα από τους αγώνες τους για την βελτίωση των όρων ζωής τους.

Η κατάσταση που περιγράφει η Μιχαέλα μαθήτρια Β’ Λυκείου, για τα σχολεία του Μενιδίου είναι τραγική. «Καθημερινά έπεφταν σοβάδες από τους τοίχους και τρέμουμε μην γίνει σεισμός», τονίζει, ενώ σε ΕΠΑΛ που δεν έχουν εργαστήρια οι μαθητές αναγκάζονται να παίρνουν μόνοι τους το λεωφορείο για να πηγαίνουν σε άλλο σχολείο να παρακολουθούν τα μαθήματά τους. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση και στα Άνω Λιόσια, σύμφωνα με την Ζωή, μαθήτρια της Γ’ Λυκείου, καθώς εδώ και 30 χρόνια τάξεις στεγάζονται σε κοντέινερ. Ένα ακόμα τεράστιο ζήτημα, που θέτει σε κίνδυνο την υγεία των κατοίκων της περιοχής, είναι το σχέδιο επέκτασης του ΧΥΤΑ Φυλής, που ψηφίστηκε από όλες τις παρατάξεις των αστικών κομμάτων στην Περιφέρεια Αττικής, δίπλα σε σπίτια και σχολεία. Επιπρόσθετα, το μεγάλο πρόβλημα της εγκληματικότητας, με πυροβολισμούς να ακούγονται σχεδόν κάθε μέρα, όπως μαρτυρούν τα παιδιά, με τη διακίνηση ναρκωτικών να λαμβάνει χώρα ακόμα και μέσα στα σχολεία, όπως δηλώνει ο Κώστας, μαθητής Γ΄ Λυκείου από το Μενίδι συνθέτουν ένα πλέγμα που επιβαρύνει σε μεγάλο βαθμό τη ζωή των χιλιάδων νέων της περιοχής, ενώ οι εκκλήσεις τους προς το κράτος για ουσιαστική ασφάλεια, φωταγώγηση δρόμων, 24ωρη φύλαξη σε σχολικά συγκροτήματα κ.ά. δεν βρίσκουν ευήκοα ώτα στις κυβερνήσεις και τις τοπικές αρχές. Ακόμα, καθόλου ήσσονος σημασίας, όπως τονίζουν οι μαθητές, είναι το γεγονός ότι ελεύθεροι χώροι για άθληση και αναψυχή, όπως και πολιτιστικές δομές στις περιοχές τους αναζητούνται με… το κιάλι, καθώς οι περισσότερες πλατείες και τα ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ είναι αφημένα εδώ και χρόνια στη μοίρα τους.

Το γεγονός ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά είναι τόσο οξυμένα, αυξάνει και τις απαιτήσεις των αγώνων και των διεκδικήσεών τους, δηλώνουν οι μαθητές. Από τα ζητήματα της μόρφωσης, όπου τα σχολεία τις περιοχής πρωτοστάτησαν στις τελευταίες μαθητικές κινητοποιήσεις, συγκροτώντας Συντονιστικές Επιτροπές Μαθητών σε Αχαρνές και Άνω Λιόσια, δένοντας τα αιτήματα για την προστασία της υγείας τους από την πανδημία με τα αιτήματα για την καλυτέρευση συνολικά της ζωής τους στις γειτονιές που ζουν. Ακόμα, όπως μας λέει η Ζωή, δυναμική ήταν η απάντηση και για το ζήτημα της επέκτασης του ΧΥΤΑ, όπου σε κοινή δράση με εργατικά σωματεία και μαζικούς φορείς της περιοχής, οι μαθητές συμμετείχαν σε κινητοποιήσεις, αλλά προχώρησαν και σε καταλήψεις ενάντια στο σχέδιο που θέτει την υγεία τους σε κίνδυνο. Τα εμπόδια βέβαια που συναντούν στους αγώνες τους δεν είναι λίγα. Όπως σημειώνει ο Κώστας, κατά την διάρκεια των μαθητικών κινητοποιήσεων αστυνομία και εισαγγελείς έκαναν την εμφάνισή τους σε υπό κατάληψη σχολεία και φυσικά δεν έλλειψαν οι απειλές από διευθυντές και μερίδα καθηγητών. Η προσπάθεια εκφοβισμού όμως δεν τους πτοεί, καθώς, όπως σημειώνουν χαρακτηριστικά «όποιος τα βάζει με τους μαθητές, θα τους βρίσκει απέναντί του».

Η πάλη για τα προβλήματα και τις δυσκολίες που βάζουν εμπόδια στο να μπορούν οι νέοι της Δυτικής Αττικής να ζήσουν καλύτερα, στο ύψος των σύγχρονων δυνατοτήτων δεν σταματά, και χρειάζεται να συμβάλλουν όλο και περισσότεροι, μας λένε τα παιδιά. «Έχουμε τα ίδια προβλήματα, τα ίδια όνειρα με τους συμμαθητές μας ανεξαρτήτως καταγωγής. Εφόσον είμαστε δίπλα δίπλα στο σχολείο, στη γειτονιά, αντιμετωπίζουμε καθημερινά τα ίδια προβλήματα θα πρέπει να παλέψουμε από κοινού απέναντι στην αιτία που γεννά τη φτώχεια, τον ρατσισμό, την εγκληματικότητα που είναι το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα», επισημαίνει η Ζωή. «Η πρόταση της ΚΝΕ και του ΚΚΕ αποτελεί τη μόνη διέξοδο από αυτή την κατάσταση. Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είναι μέσα στο λαό και τη νεολαία και παλεύουν καθημερινά για κάθε ‘’μικρό’’ και ‘’μεγάλο’’ πρόβλημα, για την βελτίωση συνολικά της ζωής μας», τονίζει ο Κώστας. «Το στέκι της ΚΝΕ είναι η μόνη κοιτίδα πολιτισμού στην περιοχή. Με μια σειρά πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων που οργανώνουμε για να μπορέσουν τα παιδιά, δωρεάν, να ασχοληθούν με δραστηριότητες που αγαπούν και να συναντηθούν με την πρόταση του ΚΚΕ, για να μπορέσουμε να αλλάξουμε όλοι μαζί τον κόσμο», τονίζει κλείνοντας η Μιχαέλα.