ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ:Βολικός αντίπαλος του συστήματος και νεροκουβαλητής εκλογικών σχεδιασμών στο φοιτητικό κίνημα

Είναι δυνάμεις που δεν μπορούν και δε θέλουν να τα βάλουν με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση της ΝΔ για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Επιμένουν να συσκοτίζουν τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, το κράτος του και την ΕΕ, τα αστικά κόμματα, να αφήνουν στο κάδρο μόνο τη σημερινή «κυβέρνηση Μητσοτάκη».

Αν οι αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση οφείλονται στις «ιδεοληψίες» της δεξιάς τότε πως εξηγείται το γεγονός ότι η κατηγοριοποίηση πτυχίων, η ισοτίμηση με τα κολέγια, η αξιολόγηση με τα κριτήρια της αγοράς, η γενίκευση των διδάκτρων περιγράφονται στις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, στις οδηγίες του ΣΕΒ, στους νόμους όλων των κυβερνήσεων που συμπληρώνει η μια την άλλη;

Αν η καταστολή είναι «προσωπικές επιλογές» υπουργών τότε γιατί με την αποπομπή τους (πχ Χρυσοχοϊδης) δεν φεύγουν και οι νόμοι; Κρύβουν τελικά, ότι η ένταση της καταστολής υπηρετεί την αντιλαϊκή πολιτική του κράτους, είναι κοινή συνισταμένη σε όλη την ΕΕ (πχ τρομονόμος).

Η εναντίωση τους με τη πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση είναι τελικά άσφαιρη, αφού αφήνει εκτός την ουσία της, που είναι η εμβάθυνση της επιχειρηματικής δράσης, η ενίσχυση των κατηγοριοποιήσεων, η προσαρμογή στις απαιτήσεις του κεφαλαίου. Στο όνομα της αποτροπής της «εντατικοποίησης» υιοθετούν αλλαγές σε προγράμματα σπουδών με μεταφορά γνώσεων από τα προπτυχιακά στα μεταπτυχιακά, περικοπές εργαστηρίων, την ειδίκευση ως «δώρο» του εργοδότη, την απουσία πρακτικής άσκησης εντός του πτυχίου, οδηγώντας έτσι τελικά στη μεγαλύτερη εντατικοποίηση με το ατέλειωτο κυνήγι πιστοποιήσεων και με την ανάθεση ρόλου «εκπαιδευτή» του επιστημονικού δυναμικού στην ίδια την εργοδοσία που θα το ξεζουμίζει περαιτέρω στο όνομα της «απόκτησης γνώσεων και εμπειρίας».

Υιοθετούν το σύνθημα του «αυτοδιοίκητου ΑΕΙ» στο όνομα του οποίου δικαιολογούν οι κυβερνήσεις χρόνια τώρα κάθε αντιδραστική αλλαγή και έχει γίνει όχημα για τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης και τη μετατροπή των ΑΕΙ σε «αυτόνομη επιχειρηματική μονάδα»..

Ακόμα και όταν ελίσσονται και παρουσιάζουν την επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών ως αποτέλεσμα «συνολικότερης» πολιτικής, αυτό αναιρείται από την δράση τους στο κίνημα, το συνολικό πλαίσιο αιτημάτων που θέτουν.

Αντικειμενικά η στάση τους οδηγεί σε αναμονή της «λύσης απ’ τα πάνω» με μια ψήφο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές για την αλλαγή κυβερνητικού «χαλίφη», αφήνοντας ορθάνοιχτο τον δρόμο, για να συνεχίζεται η αντιλαϊκή επίθεση απ’ την επόμενη κυβέρνηση, ειδικά αν πρόκειται για «κεντροαριστερή».

Είναι δυνάμεις που υπονομεύουν με κάθε τρόπο την πραγματική ενότητα των φοιτητών μεταξύ τους και με τους εργαζόμενους. Διαχωρίζουν τους φοιτητές με βάση τις προτιμήσεις τους στις βουλευτικές εκλογές, σε «αριστερούς», «δεξιούς», «κεντρώους» ενάντια στην προσπάθεια των μελών της ΚΝΕ στους συλλόγους να ενώσουμε τους νέους στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες μας, ενάντια σε όσους μας τις στερούν.

Είναι «στα λόγια» με τον αγώνα των εργαζομένων της COSCO, της e-food, της ΛΑΡΚΟ όμως στην πράξη να κάνουν τα πάντα για να μην βρεθούμε μαζί τους στο δρόμο, υπονομεύοντας και καταψηφίζοντας το παλλαϊκό συλλαλητήριο στις 26 Φλεβάρη, συκοφαντώντας τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων με προπαγάνδα δανεική από τα αστικά ΜΜΕ (πχ «κομματικά συλλαλητήρια»).

Εχθρεύονται κάθε προσπάθεια οργάνωσης του φοιτητικού κι- νήματος, είναι μέρος του προβλήματος της διάλυσης των συλλόγων. Υπονομεύουν τη λειτουργία των ΔΣ, τορπιλίζουν τον αγωνιστικό συντονισμό των συλλόγων, εχθρεύονται τις συνελεύσεις ετών. Καλύπτουν τυχοδιωκτικές ενέργειες που ρίχνουν νερό στο μύλο της κυβερνητικής προπαγάνδας για ένταση της καταστολής και συκοφάντηση των αγώνων. Υιοθετούν συνθήματα βολικά για την κάθε κυβέρνηση περί «κομματικών συλλόγων» και «γραφειοκρατικών διαδικασιών» που σήμερα αξιοποιούνται για να χτυπηθούν οι σύλλογοι.

Αποκαλυπτική είναι και η στάση τους μπροστά στο ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία. Σε μία σειρά σχολές οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ στηρίζουν ανοιχτά τα προσχήματα της ρώσικης αστικής τάξης, δικαιολογώντας την εισβολή, καταψηφίζουν αντιπολεμικά συλλαλητήρια! Σε άλλες βάζουν στο ζύγι τις ευθύνες των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και Ρωσίας για να αποφασίσουν ποιος είναι «λιγότερο κακός», αποπροσανατολίζοντας από την ανάγκη η εργατική - λαϊκή πάλη να χαράξει αυτοτελή γραμμή μακριά από όλα τα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια. Δεν πέφτουμε απ’ τα σύννεφα, αφού είναι οι ίδιες δυνάμεις που σταθερά χλευάζουν την εναντίωση στην εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, καταψήφιζαν τις αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις με το πρόσχημα ότι «οι κινητοποιήσεις ενάντια στο ΝΑΤΟ δεν ενδιαφέρουν τους φοιτητές»!

Τα αδιέξοδα αυτής της γραμμής είναι εμφανή και προβληματίζουν πολλούς φοιτητές που αισθάνονται ριζοσπάστες, αριστεροί και με τους οποίους οφείλουμε να συζητήσουμε την ανάγκη να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στον αγώνα για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών, για μια ζωή στο ύψος των δυνατοτήτων που δίνει ο 21ος αιώνας! Κάθε φοιτητής και φοιτήτρια που ανησυχεί και δε συμβιβάζεται με τη σημερινή κατάσταση, μπορεί να δυναμώσει τη διεκδίκηση μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, να συμβάλλει στην αλλαγή των συσχετισμών σε αυτούς σε ριζοσπαστική κατεύθυνση.