Άρθρο του Νίκου Ζαχαρόπουλου, μέλους του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, στην εφημερίδα "Το Ποντίκι":"Δύσκολος χειμώνας" δεν θα είναι για όλους...

«Ο χειρότερος χειμώνας για την Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο» (περιοδικό Time) και σε “μετάφραση”: «Η Ευρώπη και η Ελλάδα εισέρχονται στον πιο δύσκολο χειμώνα από το 1942» (Αδ. Γεωργιάδης). Στο ίδιο μοτίβο και η υπόλοιπη ειδησεογραφία.

Δύσκολος χειμώνας, λοιπόν, δε θα είναι για όλους, θα είναι για τους λαούς! Και οι «προειδοποιήσεις», όπως αυτές που αναφέραμε παραπάνω, δεν έχουν σκοπό την προστασία των λαών, αλλά είναι «εκ του πονηρού». Επιδιώκουν να καλλιεργήσουν την παραίτηση από τη διεκδίκηση, την «παράλυση», την επικράτηση της λογικής «και μη χειρότερα».

Αξίζουν οι θυσίες των λαών σε αυτόν τον δρόμο; Για ποιον σκοπό; Για “να βγει λάδι” πάλι ο καπιταλισμός, οι κυβερνήσεις του, η ΕΕ και να συνεχίζουν να μας φορτώνουν με νέα χαράτσια, επιχορηγώντας το μεγάλο κεφάλαιο; Όχι, δεν αξίζουν οι θυσίες αυτές.

Αυτό που αξίζει -και με το παραπάνω- είναι οι θυσίες που τους τελευταίους μήνες κάνουν οι εργαζόμενοι στη χώρα μας για να πάρουν «ανάσα»…

• Οι εργαζόμενοι στην COSCO και οι οικοδόμοι, που αντί να μένουν θεατές της κερδοφορίας των κατασκευαστικών ομίλων και του κινέζικου μονοπωλίου στον Πειραιά, αντί να λένε «πάλι καλά που είμαστε ζωντανοί από τα εργατικά ατυχήματα», έδωσαν σκληρές απεργιακές μάχες και κατάφεραν να υπογράψουν ΣΣΕ, κατοχυρώνοντας αυξήσεις και σημαντικές κατακτήσεις.
• Οι εργαζόμενοι στα «Λιπάσματα Καβάλας» και στη «Μαλαματίνα», που συγκινούν κάθε λαϊκό άνθρωπο με τον αγώνα τους. Όλοι αυτοί δεν είπαν “έρχεται δύσκολος χειμώνας”, “δεν άφησαν για αύριο αυτό που μπορούν να κάνουν σήμερα”, δεν περίμεναν από μηχανής «σωτήρες» να τους λύσουν δήθεν τα προβλήματα μέσα από το αλισβερίσι της κυβερνητικής εναλλαγής. Με την αταλάντευτη στάση τους “έβαλαν δύσκολα” στην εργοδοσία και την κυβέρνηση, που έστειλε τα ΜΑΤ για να τους καταστείλει, ζέσταναν την ατμόσφαιρα, μας σήκωσαν όλους ένα μπόι ψηλότερα, αποδεικνύοντας ότι “μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό”.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ ήταν και είναι στήριγμα σε αυτούς τους αγώνες. Όπως και στους αγώνες των μαθητών, που παλεύουν για επαρκή χρηματοδότηση «σε Υγεία και Παιδεία και όχι για καταστολή και τρομοκρατία», όπως λέει το σύνθημά τους, των φοιτητών που παλεύουν (μεταξύ άλλων) ενάντια στην αθλιότητα της ενοικίασης στέγης με 400-500 ευρώ το μήνα για κάτι τρώγλες των 20 τετραγωνικών, που με την πάλη τους έχουν κρατήσει ως τώρα την πανεπιστημιακή αστυνομία έξω από τις σχολές τους. Στους αγώνες των νέων εργαζομένων για την προστασία της ζωής τους, για να μη σκοτώνονται πάνω στο μεροκάματο, όπως ο 17χρονος μαθητής ΕΠΑΛ, που εργαζόταν ως ντελιβεράς στον Ωρωπό.

Η ουσία είναι: Όποτε όλοι αυτοί συστρατεύτηκαν με τους κομμουνιστές, εκεί ανακάλυψαν την αστείρευτη δύναμη της πάλης τους. Όποτε ανέδειξαν στο χώρο δουλειάς τους τα ψηφοδέλτια που στηρίζουν οι ταξικές δυνάμεις πήραν ανάσες αισιοδοξίας, ένιωσαν πιο σίγουροι.

Ας το σκεφτεί ο καθένας και η καθεμία, ας προβληματιστεί τι θα σημαίνει ένα όσο γίνεται πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού στους χειμώνες που έρχονται... Κι ας έρθει στο Πάρκο Τρίτση στο Ίλιον, 22-23-24 Σεπτέμβρη, αλλά και στα Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή στις άλλες μεγάλες πόλεις, που διεξάγονται αυτές τις μέρες, για να δει και να ακούσει από πρώτο χέρι την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ από τον φαύλο κύκλο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Όσο για τον χειμώνα που έρχεται, με οργάνωση, αγώνα και αλληλεγγύη, υποσχόμαστε ότι θα τους τον κάνουμε «δύσκολο»…

Νίκος Ζαχαρόπουλος,

μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ