Οπορτουνιστικές Δυνάμεις στα ΑΕΙ:Ένας βολικός αντίπαλος του συστήματος στο φοιτητικό κίνημα

Οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ και άλλες οπορτουνιστικές ομάδες πέρα από αντισυστημικές κορώνες και συνθήματα, συμβάλλουν με την παρέμβασή τους να στοχοποιείται η κυβέρνηση της ΝΔ ως βασικός αντίπαλος και όχι συνολικά το καπιταλιστικό σύστημα, με τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που το υπηρετούν.

Διακηρύσσουν ότι οι αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση οφείλονται στις «ιδεοληψίες» της δεξιάς και θεωρούν την όποια αναφορά στο ΣΥΡΙΖΑ προβληματική «γιατί έτσι ξεχνούν οι φοιτητές ότι το νόμο ψήφισε η ΝΔ»! Μένει έτσι στο απυρόβλητο το γεγονός ότι τα νομοσχέδια όλων των κυβερνήσεων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) για τα πανεπιστήμια αφορούν την προσαρμογή τους στις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής, την προώθηση της αστικής ιδεολογίας και γι΄ αυτό χτυπάνε διαρκώς το δικαίωμα στην μόρφωση και τη δουλειά.

Στην ίδια κατεύθυνση, κύρια οι δυνάμεις της ΑΡΑΣ και της ΑΡΙΣ, θεωρούν ότι η καταστολή έχει μοναδικό σκοπό την πειθάρχηση των φοιτητών και εντατικοποίηση των σπουδών, ενώ όλες οι ομάδες από κοινού την αποδίδουν σε «προσωπικές επιλογές» αστών πολιτικών με συνθήματα όπως «Μητσοτάκη κάθαρμα», «Δε σε θέλει ο λαός, παρ’ τους μπάτσους σου και μπρος», «ΜΑΤ, βία, αστυνομοκρατία, του Χρυσοχοΐδη η δημοκρατία» κ.ά.

Κρύβουν την διαχρονική επιδίωξη αστικών κομμάτων και κυβερνήσεων να καταστείλουν και να ενσωματώσουν τον αγώνα του εργατικού, φοιτητικού, λαϊκού κινήματος, πατώντας σε πολιτικές της ΕΕ για καταδίκη της ριζοσπαστικοποίησης και στο έδαφος που στρώνουν προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως το «πόρισμα Παρασκευόπουλου» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, η παρέμβαση του κράτους στη λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων με τα πειθαρχικά συμβούλια έχει ως σκοπό, σε συνθήκες εκδήλωσης της νέας καπιταλιστικής κρίσης, την προώθηση των αλλαγών στα πανεπιστήμια που είναι στα σκαριά, όπως ο νέος νόμος–πλαίσιο. Κρύβουν τελικά, ότι η ένταση της καταστολής υπηρετεί την πολιτική των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων της ΕΕ. Συσκοτίζουν τον ταξικό χαρακτήρα του αστικού κράτους.

Τα διάφορα σχήματα των ΕΑΑΚ συμβάλλουν έτσι στο να φαίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ ως το «μικρότερο κακό», να ξεπλένεται το αντιλαϊκό κυβερνητικό του έργο και να προετοιμάζεται η επόμενη κυβερνητική εναλλαγή.

Ακόμα και όταν, κάτω από την πίεση που τους ασκεί η παρέμβαση των δυνάμεων της ΚΝΕ, ελίσσονται και παρουσιάζουν την επίθεση στα δικαιώματα των φοιτητών ως αποτέλεσμα «συνολικότερης» πολιτικής, αυτό αναιρείται από την δράση τους στο κίνημα, το συνολικό πλαίσιο αιτημάτων που θέτουν.

Ο πυρήνας της γενικής τους αντίληψης και παρέμβασης στα ΑΕΙ είναι η υπεράσπιση του αστικού Πανεπιστημίου, αρκεί… να έχει δημόσιο και «δωρεάν» χαρακτήρα!

Αφήνουν να εννοείται ότι υπήρχε ή μπορεί να υπάρξει στον καπιταλισμό πανεπιστήμιο προς όφελος των αναγκών των φοιτητών και αυτό εμποδίζεται από τα «νεοφιλελεύθερα μέτρα της ΝΔ». Όχι τυχαία, παρουσιάζουν ότι η «επιχειρηματική» στροφή του Πανεπιστημίου συντελείται μονάχα τα τελευταία χρόνια. Μάλιστα την εντοπίζουν αποκλειστικά στα «επί πληρωμή» μαθήματα και την ανταποδοτικότητα της έρευνας, αφήνοντας εκτός το κύριο, δηλαδή το περιεχόμενο της γνώσης που παρέχεται από το αστικό Πανεπιστήμιο.

Η πραγματικότητα είναι ότι το πανεπιστήμιο στον καπιταλισμό -είτε δημόσιο, είτε όχι- δεν μπορεί να συμβαδίσει με τις ανάγκες των φοιτητών, όποια «βελτίωση» και αν δεχτεί. Προσφέρει μόρφωση, γνώση, πτυχίο, έρευνα, επαγγελματική ειδίκευση και προοπτική κομμένη και ραμμένη στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για ένα ευέλικτο, φτηνό εργατικό δυναμικό, που θα στοιχίζεται ενεργά στις προτεραιότητες της αστικής τάξης. Αυτό διασφαλίζεται με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και της συνθήκης της Μπολόνια! Αυτό διασφαλίζουν κάθε φορά τα όποια μέτρα και νομοσχέδια των αστικών κυβερνήσεων!

Βάζουν εμπόδιο στο να ανοίξει η συζήτηση πλατιά στους φοιτητές, ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης, κόντρα στις επιδιώξεις και πολιτικές της αστικής τάξης: ο δρόμος του κεντρικού σχεδιασμού, ο δρόμος του σοσιαλισμού, στον οποίο κριτήριο της ανάπτυξης θα είναι η κάλυψη όλων των κοινωνικών αναγκών με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Δεν είναι τυχαίο ότι ο αντικομμουνισμός και η συκοφάντηση του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε στον 20^ο αιώνα είναι σταθερά στην δική τους ατζέντα.

Σαμποτάρουν την προσπάθεια που κάνουν τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ στους συλλόγους να αναδείξουν τις αντιφάσεις της αστικής διαχείρισης της πανδημίας και κρίσης, να προβληθούν οι σύγχρονες ανάγκες και δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα για μόρφωση, υγεία για όλους και μένουν ανικανοποίητες στο υπάρχον σύστημα! Δεν διστάζουν μάλιστα να συκοφαντήσουν ως «διαχειριστικά», εκείνα τα πλαίσια που υιοθετούνται από γενικές συνελεύσεις συλλόγων, τα οποία προτάσσουν την πάλη για το σύνολο των αναγκών των φοιτητών.

Η επίθεσή τους ενάντια στο ΚΚΕ και την ΚΝΕ έχει διπλό χαρακτήρα: Από τη μια επιστρατεύουν την «επίθεση φιλίας», προβάλλοντας την ανάγκη για πολιτική συνεργασία των αριστερών δυνάμεων. Πρόκειται για γραμμή χιλιοδοκιμασμένη και χρεοκοπημένη, που συνέβαλλε στην κυβερνητική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και τον εγκλωβισμό του κινήματος την περίοδο των μνημονίων.

Από την άλλη, χρησιμοποιούν και την ανοιχτή πολεμική στο ΚΚΕ και τις δυνάμεις της ΚΝΕ, αποκαλώντας το «σεχταριστικό», ότι «έχει γραμμή συντήρησης δυνάμεων», ότι «δεν επιδιώκει την οργάνωση του αγώνα». Εδώ όμως οι πράξεις μιλάνε από μόνες τους... Όταν οι κομμουνιστές το προηγούμενο διάστημα πρωτοστάτησαν να μην περάσει το κλίμα φόβου, συμβιβασμού και «εθνικής ομοψυχίας» που επιδίωκε η κυβέρνηση, να επικρατήσει σε περισσότερες συνειδήσεις η λογική της «οργανωμένης απειθαρχίας» (Πρωτομαγιά, Πολυτεχνείο κ.ά), οι οπορτουνιστικές («συγκρουσιακές» κατά τα άλλα…) δυνάμεις επέλεξαν την απραγία, χαρακτηρίζοντας τις ενέργειες αυτές ως «συμβολική» διαμαρτυρία!

Οι φοιτητές χρειάζεται να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις δυνάμεις, να δυναμώσουν την διεκδίκηση μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, να συμβάλλουν στην αλλαγή των συσχετισμών σε αυτούς σε ριζοσπαστική κατεύθυνση. Να συμπορευτούν με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ στον αγώνα για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών, για μια ζωή στο ύψος των δυνατοτήτων που δίνει ο 21^ος αιώνας!

Ιδεολογική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ