21ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ:Ερώτηση - Απάντηση: Είναι δυνατόν να μην υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα αστικά κόμματα;

Στη θέση 31 στο δεύτερο κείμενο των «Θέσεων της ΚΕ» διαβάζουμε: «Στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 20^ό Συνέδριο, με την τελευταία διετία της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ αλλά και την κυβερνητική εναλλαγή ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, επιβεβαιώθηκε ακόμη περισσότερο η σύμπτωση των βασικών δυνάμεων του αστικού πολιτικού συστήματος στους στρατηγικούς στόχους της αστικής τάξης και στις αντίστοιχες πολιτικές επιλογές». Είναι δυνατό να μην υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα αστικά κόμματα;

Ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ φυσικά και υπάρχουν διαφορές, οι οποίες λειτουργούν ως «οξυγόνο» για το σύστημα.

Πρώτον, σχετίζονται με τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, τον τρόπο και το μείγμα της αστικής διαχείρισης που θα υιοθετηθεί. Αφορούν τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της αστικής τάξης της χώρας, αλλά και αντιθέσεις ανάμεσα στις αστικές τάξεις των συμμάχων τους μέσα στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ «παραδοσιακά» επιλέγει μια πιο «νεοκεϋνσιανή» πολιτική, με περισσότερες άμεσες κρατικές ενισχύσεις, που κατά βάση απευθύνονται στο κεφάλαιο, ενώ η ΝΔ προκρίνει μια πολιτική που βασίζεται σε λιγότερες άμεσες κρατικές ενισχύσεις.

Φυσικά το μίγμα διαχείρισης που ακολουθείται σε κάθε χρονική περίοδο τελικά καθορίζεται απ’ τις ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής και όχι απ’ τις εκάστοτε «προτιμήσεις». Έτσι, είδαμε το προηγούμενο διάστημα ο ΣΥΡΙΖΑ να ακολουθεί πιο περιοριστική πολιτική (μνημόνια), ενώ τώρα η ΝΔ υιοθετεί μοντέλο ενισχυμένης κρατικής παρέμβασης με δεκάδες δισ. ευρώ ενισχύσεις για το μεγάλο κεφάλαιο. Σε κάθε περίπτωση ο λαός βγαίνει χαμένος! Η μεγάλη κρατική παρέμβαση, που φαίνεται πιο φιλολαϊκή, κρύβει ότι απαιτεί μεγάλες κρατικές δαπάνες που πολλαπλασιάζουν τους φόρους που θα πληρώνει ο λαός την επόμενη μέρα. Η φθηνή εργασία είναι κοινός τόπος σε κάθε διαχειριστική πολιτική του συστήματος, γιατί είναι απαίτηση του ίδιου του καπιταλισμού.

Δεύτερον, οι διαφορές αυτές λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας. Για παράδειγμα ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχτηκε πολύ ικανός στη χειραγώγηση του λαού καλλιεργώντας την αυταπάτη της προοδευτικής διαχείρισης του σημερινού συστήματος. Όταν βέβαια η προσπάθεια ενσωμάτωσης αποδεικνύεται ανεπαρκής, όλες οι κυβερνήσεις έχουν στη φαρέτρα τους και την καταστολή ως αναγκαίο συμπλήρωμα της αντιλαϊκής επίθεσης.1

Παρά τις όποιες διαφορές τους, υπάρχει στρατηγική σύμπλευση των αστικών κομμάτων στους στόχους της αστικής τάξης. Η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις…

⇒ …υπηρετεί την πολιτική έντασης της εκμετάλλευσης των εργαζομένων για να εξασφαλιστούν τα κέρδη των καπιταλιστών. Ετοιμάζει νομοσχέδιο που καταργεί το 8ωρο στα πλαίσια της «διευθέτησης του χρόνου εργασίας». Ο βασικός νόμος στον οποίο «πατάει» ψηφίστηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2011! Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβέρνηση, όχι μόνο τον διατήρησε, αλλά επέβαλε νόμιμη 12ωρη εργασία στους υγειονομικούς, σε πολλούς δήμους και περιφέρειες επέβαλλε την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και καθιέρωσε τις «λευκές νύχτες» στο εμπόριο! Τώρα η ΝΔ με τη βούλα το διευρύνει και το νομιμοποιεί.

⇒ …εξασφαλίζει «ζεστό χρήμα» για τους επιχειρηματικούς ομίλους προσπαθώντας να διαμορφώσει κερδοφόρα πεδία επενδύσεων, στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ για το Πράσινο New Deal, την πράσινη ψηφιακή μετάβαση. Πρόσφατα παρουσίασε το «Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης Ελλάδα 2.0» που αποτελεί προϋπόθεση για την ένταξη της χώρας στο «Ταμείο Ανάκαμψης» της ΕΕ. Πώς αντιμετώπισε αυτή την εξέλιξη ο ΣΥΡΙΖΑ; «Το Ταμείο Ανάκαμψης δεν συνιστά μνημόνιο, αντίθετα είναι θετικό βήμα» (Δραγασάκης, πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ), «υπάρχουν πράγματα που θα ενσωματώναμε και εμείς» (Τσακαλώτος, πρώην υπουργός οικονομικών).

Οι επενδύσεις όμως αυτές χρηματοδοτούνται με δικά μας λεφτά, μέσα από τους φόρους που πληρώνουν οι εργαζόμενοι γιατί οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν συνεχείς φοροελαφρύνσεις, συνοδεύονται με μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης (βλ. ελαστικές εργασιακές σχέσεις) και άλλες αντιλαϊκές συνέπειες όπως το πανάκριβο ηλεκτρικό ρεύμα, η καταστροφή δασικών εκτάσεων, η αύξηση της ενεργειακής φτώχειας, η κατάργηση του φθηνού αυτοκίνητου κα.2

⇒ …εντείνει την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στα νατοϊκά σχέδια στην περιοχή μας. Η ΝΔ επέκτεινε τη «Στρατηγική Συμφωνία με τις ΗΠΑ» που υπέγραψε πρώτη η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιος δε θυμάται τον χαρακτηρισμό του Προέδρου των ΗΠΑ ως «διαβολικά καλού» από τον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα το 2017; Ποιος δεν άκουσε τα εύσημα του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη στην Τουρκία για «επιβεβλημένη ανάδειξη των πάγιων ελληνικών και ευρωπαϊκών θέσεων (…) στην οποία ορθώς προέβη ο ΥΠΕΞ κ. Δένδιας», στηρίζοντας την κυβέρνηση στα «παζάρια» για τη συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο υπό νατοϊκή ομπρέλα;

Κλείνοντας, προτείνουμε σε όσους ακόμα προβληματίζονται για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί προοδευτική εναλλακτική να σκεφτούν από τα πεπραγμένα της διακυβέρνησής του. Πόσο προοδευτικό είναι άραγε...

♦ ... να συνεργάζεσαι με κράτη – δολοφόνους (κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με Ισραήλ, πώληση όπλων στη Σαουδική Αραβία!)

♦ ... να εφαρμόζεις μνημονιακούς νόμους, όπως εκείνος που καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις για τον κατώτατο μισθό!

♦ ...να αρνείσαι ακόμα και το διαχωρισμό κράτους – εκκλησίας 230 μετά την αστική γαλλική επανάσταση που το έκανε πράξη!

Και άλλα πολλά...

Παραπομπές

1. Βλ. πιο αναλυτικά στο προηγούμενο τεύχος του Οδηγητή Απριλίου: «Οργανωμένη απειθαρχία σε κάθε αδικία», σελ. 12-15
2. Βλ. «Για το προσεχές συνέδριο και το νέο Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ», ΚΟΜΕΠ 1/2021.