Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ:Για την επέτειο 43 χρόνων από τη δολοφονία της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου

Πέρασαν 43 χρόνια από το μεσημέρι της 28ης Ιουλίου του 1980, όταν η 21 χρονών ΚΝίτισσα, Σωτηρία Βασιλακοπούλου, έπεσε νεκρή, χτυπημένη από το λεωφορείο που οδηγούσε μπράβος της εργοδοσίας του εργοστασίου της  ΕΤΜΑ, προσπαθώντας να εμποδίσει την επαφή των εργατών με τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που μοίραζαν προκηρύξεις του Κόμματος.

Στο απλωμένο χέρι της Σωτηρίας προς τους εργάτες εκφράζεται η μεγάλη προσπάθεια των κομμουνιστών να απλώσουν το χέρι σε όλους τους εργαζόμενους και νέους. Η ακούραστη καθημερινή προσπάθεια για την οργάνωση του κινήματος σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, που είναι ασπίδα για το σήμερα και ελπίδα για το αύριο. Αλλά και στους στυγνούς δολοφόνους της προβάλλει το αδίστακτο πρόσωπο του κεφαλαίου, που αποκαλύπτει τον μεγαλύτερό του φόβο, να συναντηθούν οι εργαζόμενοι με τις επαναστατικές, πρωτοπόρες ιδέες του ΚΚΕ.

Ακόμα μια φορά αποδείχθηκε πως η δημοκρατία τους σταματάει στις πύλες των εργοστασίων, εκεί που νόμος είναι τα κέρδη των λίγων και που οι ανάγκες των πολλών δε βρίσκουν υπεράσπιση παρά μόνο στη δική τους δύναμη. Αποδείχθηκε πως το αστικό κράτος, με πολύμορφο τρόπο, υπηρετεί με μεγάλη ικανότητα τους επιχειρηματικούς ομίλους, την ώρα που μοιάζει ανίκανο να προστατέψει στοιχειωδώς την ανθρώπινη ζωή.

Μόνο ο λαός με την παρέμβασή του στις εξελίξεις μπορεί να μην αφήσει κανένα έγκλημα να συγκαλυφθεί. Έτσι τότε δεν πέρασε η συγκάλυψη της εργοδοτικής ευθύνης. Όπως και σήμερα με την παρέμβαση του εργατικού κινήματος δε βρίσκει χώρο η συγκάλυψη των ευθυνών όσων κυβέρνησαν και κυβερνούν για τις μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές που καίνε επί μέρες τη χώρα, για το έγκλημα στα Τέμπη, για τα καθημερινά εργοδοτικά εγκλήματα με νεκρούς εργάτες. Εγκλήματα που επιβεβαιώνουν με πολλούς τρόπους το δίλημμα: Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!

Η Σωτηρία είναι «για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα που γι’ αυτά έχει λείψει», όπως έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος στο ποίημά του για εκείνη. Μας εμπνέει στην καθημερινή προσπάθεια να δυναμώνει το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και του ταξικού της χαρακτήρα μέσα στη εργατική τάξη, τη νεολαία. Για να γίνονται περισσότεροι αυτοί που αναζητούν λύσεις μέσα από την οργάνωση και σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, που απορρίπτουν τις σάπιες αξίες και ιδανικά, τον τρόπο ζωής που πλασάρει το σύστημα.

Μας εμπνέει στον σύγχρονο ηρωισμό της πάλης για να κερδίζονται καθημερινά περισσότεροι νέοι στον αγώνα για να «γίνουν τα σκοτάδια λάμψη», για την κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Όχι απλώς "δεν ξεχνάμε" τη συντρόφισσα Σωτηρία, αλλά γεμίζουμε με δύναμη, τόλμη κι αντοχή από τους σκοπούς και τα ιδανικά που την ενέπνευσαν.