Συνέντευξη με το μουσικό συγκρότημα “Κοινοί Θνητοί”:«Η δύναμη βρίσκεται σε αυτούς που κάνουν αυτόν τον πλανήτη να γυρίζει…»

Κοινοί Θνητοί: Λίγα λόγια για την νέα μας δουλειά... Αυτό το πρότζεκτ, μουσικά αποτελείται από 12 κομμάτια, που είχαν κυκλοφορήσει από εμάς στο παρελθόν, σε συνθήκες που ήμασταν ακόμα πολύ ανώριμοι στη μουσική δημιουργία και είχαμε στα χέρια μας ελάχιστα τεχνικά εργαλεία, εξοπλισμό για ηχογράφηση και γνώσεις πάνω στη μουσική παραγωγή, μιας και όλα τα παραπάνω, όπως και όλη τη διαδικασία, από την αρχή μέχρι το τέλος, για τη δημιουργία των τραγουδιών μας την κάνουμε μόνοι μας. Έτσι, παρουσιάζουμε αυτή τη δουλειά, με σκοπό να αναδείξουμε αυτά τα τραγούδια ξαναγράφοντάς τα απ’ την αρχή και πάνω απ’ όλα για να δείξουμε ότι τίποτα δεν μένει στάσιμο και με προσπάθεια και αφοσίωση υπάρχει βελτίωση και εξέλιξη σε ό,τι κάνουμε.

Έχει αξία να αναφέρουμε ότι στον δίσκο μας αυτό έχουμε τη χαρά να περιέχονται και χαρακτικά του Θανάση Βιζυηνού. Όπως λέει και ο ίδιος: «Κάθε έργο στο βιβλιαράκι του δίσκου ήταν μια προσπάθεια όχι μόνο απεικόνισης των στίχων, αλλά μιας συνολικότερης, προσωπικής φυσικά, οπτικής νοηματοδότησής τους, με τη βοήθεια της αισθητικής που αφήνει η χαρακτική σε λινόλαιο. Το σχέδιο και η χάραξη έγινε στο χέρι, η τύπωση έγινε σε πρέσα χαρακτικής, ενώ η ψηφιοποίηση σε ειδικό μηχάνημα, αφήνοντας δηλαδή τη χρήση του υπολογιστή σε δεύτερη μοίρα, θέλοντας έτσι να αποτυπωθεί η αισθητική και το νόημα της στρατευμένης τέχνης με πιο παραδοσιακά μέσα. Ο σκοπός μου ήταν η παραγωγή καλλιτεχνικών έργων που να προβληματίζουν και να παρακινούν τον θεατή σε σκέψη, κόντρα στην τέχνη που “πουλάει” και στη λογική της τέχνης για την τέχνη. Έπειτα, λοιπόν, μετά από τρεις περίπου μήνες προσωπικής καλλιτεχνικής δουλειάς και άλλους πόσους από τους Κοινούς Θνητούς με χαρά παρουσιάζεται στο βιβλιαράκι ο συνδυασμός τριών τεχνών, δηλαδή της ποίησης, της μουσικής και της χαρακτικής».

Κ.Θ.: Ως εργαζόμενοι η σχέση μας με την κοινωνία είναι δεδομένη. Βιώνουμε τα ίδια προβλήματα και έχουμε τις ίδιες ανησυχίες, όπως κάθε άνθρωπος με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Αυτά τα βιώματα περνάνε αντικειμενικά και μέσα στα τραγούδια μας. Έτσι δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να παίρνουμε ξεκάθαρη θέση -και μέσα από την τέχνη μας- από τη στιγμή που είμαστε από την πλευρά των καταπιεσμένων. Για εμάς αυτός είναι και ο ρόλος της τέχνης, να μιλάς για πράγματα που αφορούν τους συνανθρώπους σου, τους φίλους, την οικογένεια, τους συναδέλφους σου. Να προβληματίζεις το κοινό, να αποκαλύπτεις την ουσία που κρύβεται πίσω από όσα συμβαίνουν γύρω μας από τη μια, από την άλλη να προσφέρεις διασκέδαση και ανακούφιση όταν χρειάζεται, αλλά πάντα με γνώμονα την αμφισβήτηση. Άλλωστε, η δύναμη βρίσκεται σε αυτούς που κάνουν αυτόν τον πλανήτη να γυρίζει. Είναι αυτοί που γρασάρουν τις μηχανές κι αυτοί που σκάβουν όλη μέρα, αυτοί που γιατρεύουν τον άρρωστο κι αυτοί που διδάσκουν τα παιδιά μας. Φτάνει να καταλάβουν τη δύναμή τους… Αυτό προσπαθούμε να αναδεικνύουμε και να υπηρετούμε με την τέχνη μας.

Κ.Θ.: Το μεγαλύτερο κατόρθωμα για εμάς είναι η σχέση που έχουμε χτίσει με το κοινό μας. Είναι μια σχέση αλληλοσεβασμού, κοινών αγωνιών για τα καθημερινά πρόβλημα που βιώνουμε όλοι, κοινής απέχθειας για τη σαπίλα του συστήματος και κοινών αγώνων για ένα καλύτερο αύριο, που δεν το περιμένουμε, αλλά θα το φέρουμε όλοι μαζί! Μια σχέση Κοινών Θνητών...

Στιγμές που ξεχωρίζουμε είναι σίγουρα οι φορές που τραγούδια και στίχοι μας δίνουν ρυθμό σε κινητοποιήσεις εργαζομένων, φοιτητών, μαθητών. Άλλη δυνατή στιγμή ήταν στην τελευταία μας συναυλία στη Θεσσαλονίκη, όπου έπιασε καταρρακτώδης βροχή και ο κόσμος περίμενε μιάμιση ώρα εκεί για να συνεχίσουμε τη συναυλία, όπου συνεχίσαμε να παίζουμε με τα φώτα από τα κινητά του κοινού, επειδή δεν μπορούσαν να ανοίξουν τα φώτα μετά τη βροχή. Και βέβαια, μιας και μιλάμε τώρα στον “Οδηγητή”, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το περσινό Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του “Οδηγητή” στο Πάρκο Τρίτση, τη στιγμή που τα παιδιά από το «Κόκκινο Αερόστατο» ανέβηκαν στη σκηνή και τραγουδήσαμε όλοι μαζί το “Του κόσμου οι λαοί”.