Η “ευχή” παραμένει: να γενούνε τα σκοτάδια λάμψη

Τα αστικά επιτελεία μιλούν για αστάθεια και αβεβαιότητα που προκαλεί η ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Τα στοιχεία, που οι ίδιοι αναπαράγουν, αναφέρουν 183 ενεργές πολεμικές εστίες σε όλον τον πλανήτη, ενώ προφανώς ξεχωρίζουν την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης στη Μ. Ανατολή και το «αδιέξοδο», όπως το χαρακτηρίζουν, στην Ουκρανία. Οι εξελίξεις στην τεχνητή νοημοσύνη, ισχυρίζονται ότι θα δημιουργήσουν νέες στρατιές ανέργων και νέα πεδία ανταγωνισμών ανάμεσα σε επιχειρηματικούς κολοσσούς και αστικά κράτη. Η περιβόητη “Πράσινη μετάβαση” θα έχει τεράστιο κόστος που θα κληθούν να πληρώσουν οι λαοί. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δημιουργεί «κόπωση» στον κόσμο γιατί δεν αντιλαμβάνεται πως το κάθε αιματοκύλισμα είναι για το συμφέρον του… Σε όλα αυτά βλέπουν «απειλές» για τις δυνάμεις του συστήματος, αν δεν μπορέσουν να εξηγήσουν πειστικά, πράττοντας ανάλογα, τα οφέλη που έχουν αιμάτινοι και «μαύροι» στόχοι του κεφαλαίου για την ανθρωπότητα… Αν δεν μετατρέψουν τις «κρίσεις σε ευκαιρίες», όπως συνέχεια αναμασούν. Δεν τα λέμε εμείς, μόνοι τους τα γράφουν. Προφανώς, για κάθε τι από τα παραπάνω αναμασούν τις γνωστές αυταπάτες σχετικά με αυτό που περιγραφικά μπορούμε να αναφέρουμε: «Ο καπιταλισμός και η αστική δημοκρατία έχει προβλήματα, όμως είναι ότι καλύτερο μπορούμε να έχουμε. Είναι ευθύνη όλων να τα κάνουμε καλύτερα…»

Όσο, λοιπόν, αυτοί μιλούν για ξεφτισμένα οράματα που έχουν αποδειχθεί εφιάλτες, εμείς τους κάναμε τη ζωή δύσκολη, προσπαθώντας να βαθύνουμε τις ρωγμές του σάπιο συστήματος.

Για κάθε μάχη που έδιναν οι εργάτες στους χώρους δουλειάς, είχαμε στο μυαλό μας το «αδέρφια της ΛΑΡΚΟ είμαστε μαζί σας, σάρκα από τη σάρκα σας, ψυχή από την ψυχή σας». Για κάθε νεκρό και σακατεμένο στους χώρους δουλειάς, αφήνονταν έναν λουλούδι και οργανώνονταν αγώνες για υγιεινή ασφάλεια στους χώρους δουλειάς που έχουν μετατραπεί σε κάτεργα.

Όταν οι λαοί προσπαθούσαν να μαζέψουν τα κομμάτια της ζωής τους, η αλληλεγγύη έλαμψε. Για την Τουρκία, που γινόταν σιωπή ώστε να ακουστούν οι ψίθυροι των τυχών επιζησάντων, συγκεντρώθηκαν από σωματεία και φορείς του κινήματος πάνω από 100 τόνοι υλικής βοήθειας.

Ο χρόνος πάγωσε, ξημερώνοντας 1 Μαρτίου, και γίναμε η φωνή των νεκρών παιδιών. Τα δάκρυα έγιναν ένα τεράστιο ποτάμι αγώνα. Εκατομμύρια καθόρισαν τη σκέψη και τη δράση τους από το σύνθημα «Οι ζωές μας ή τα κέρδη τους».

Στη Θεσσαλία, ο κάμπος πνίγηκε όμως γιγαντώθηκε και η οργή. Σε όλες τις περιοχές και τις πόλεις που αποτελούν «διαμάντια» του στέμματος των στόχων της αστικής τάξης, κάηκαν ζωές περιουσίες και όνειρα για ακόμα μια φορά ο λαός μόνο προσπάθησε να σώσει τον λαό, με το ΚΚΕ μπροστά. 

Όταν στο λιμάνι του Πειραιά ο Αντώνης έγινε θύμα της αποκτήνωσης που είναι σύμφυτη με την κοινωνία που ο «χρόνος είναι χρήμα» ζητήσαμε συγγνώμη που δεν παλέψαμε αρκετά γι' αυτόν. Όταν οι ναζιστές δολοφόνησαν τον Μιχάλη, είπαμε ξανά «Ως Εδώ».

Η καρδιά συνεχίζει να παγώνει με την σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, όμως είμαστε περήφανοι που για ακόμα μια φορά σταθήκαμε στο πλευρό ενός λαού που παλεύει για να ζήσει και να νικήσει.   

Σε αυτά και ακόμα περισσότερα σκοτάδια, ανάψαμε σπίθες δύναμης και αισιοδοξίας. Καταφέραμε πολλά, χαμογελάσαμε και χαρήκαμε με τη μεγάλη νίκη της Πανσπουδαστικής, με το γεγονός ότι και τα εκλογικά αποτελέσματα κατέγραψαν την ενίσχυση ενός ρεύματος αμφισβήτησης, που εκφράστηκε με την πολύ σημαντική άνοδο του ΚΚΕ.

Μπροστά μας έχουμε πολλές και κρίσιμες μάχες. Τον Γενάρη πρέπει να ξεσηκωθεί ένα μεγάλο κίνημα καταδίκης των ιδιωτικών πανεπιστημίων και διεκδίκησης της μόρφωσης και της ζωής που έχουμε ανάγκη κόντρα στα αίσχη που ετοιμάζεται να νομοθετήσει η κυβέρνηση με την ανοχή ή και την στήριξη των κομμάτων του συστήματος. Η πορεία για τον εορτασμό των 50 χρόνων του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», θα επιβεβαιώσει ότι τις «πιο όμορφες μέρες δεν της ζήσαμε ακόμα».

Στο άρθρο του «Οδηγητή», τον Γενάρη του 2022 είχαμε τίτλο ένα σκίτσο του Πάνου Ζάχαρη που έλεγε: «Το 2023 ας γίνουν επιτέλους τα σκοτάδια φώς.» Δεν είχαμε “αυταπάτες” για την επίτευξη της ευχής σε συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια. Όμως, έγιναν πολλά, κάναμε πολλά. Επειδή, σε κάθε περίπτωση, όσα δεν φέρνει ο χρόνος τα φέρνει η ώρα, με περισσότερη πείρα, με περισσότερες δυνάμεις, είμαστε σε ετοιμότητα και δρούμε μαχητικά.

Σωκράτης Μπουντόλος,

μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ