Συνέντευξη Θανάση Σγούρου, μέλους του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ στην Εφ.Συν.:«Η κυβέρνηση φοβάται τους αγώνες των φοιτητών»

Το να μπει η αστυνομία στα πανεπιστήμια αποφασίστηκε και θα γίνει πράξη. Προς ώρας, μπαίνουν εξάλλου κανονικά τα ΜΑΤ όπως βλέπουμε στο ΑΠΘ. Λαμβάνοντας υπόψην και την προϊστορία των σχέσεων αστυνομιας-πανεπιστημιακου χώρου, τι σημαίνει και για την ακαδημαϊκή διαδικασία αλλα και για τη χώρα την ίδια, το να ισχύει ακόμη αυτη η σχέση βίας (και μάλιστα υπό την "αιγίδα" του Πρύτανη) ; 

Από τα ελληνικά πανεπιστήμια και συγκεκριμένα από το ΑΠΘ το μόνο που δε λείπει είναι η πανεπιστημιακή αστυνομία. Οι φοιτητές μπαίνοντας στα Πανεπιστήμια αντικρίζουν τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, καθηγητές, βιβλία, μεγάλα προβλήματα και αποκλεισμούς από τη σίτιση, ελάχιστα δωμάτια στις εστίες, ενώ σε ορισμένες πληρώνουν μέχρι και νοίκι. Προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από μια διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων  και της ΕΕ τις τελευταίες δεκαετίες, που έχει οδηγήσει σε συνεχή υποχρηματοδότηση και οικονομικό «στραγγαλισμό» τα ιδρύματα. 

Η κυβέρνηση, μαζί με τις προηγούμενες, έχει δημιουργήσει ένα Πανεπιστήμιο πολύ μακριά από τις ανάγκες των φοιτητών. Ένα Πανεπιστήμιο στο οποίο βασιλεύει η επιχειρηματική δράση, όπου οι ανάγκες των φοιτητών και του λαού μετατρέπονται σε πανάκριβο εμπόρευμα. Γι’ αυτό νιώθει την ανάγκη να το “υπερασπιστεί”. Από ποιούς; Μα από τους ίδιους τους φοιτητές, τις διεκδικήσεις τους και τον αγώνα τους. Αυτούς είναι που φοβάται. Αυτοί είναι, άλλωστε, που ματαίωσαν τα σχέδιά της μέχρι τώρα. Γι’ αυτό και αυτές τις μέρες δρομολογείται, με επίκεντρο σε αυτή τη φάση το ΑΠΘ, ένα οργανωμένο σχέδιο, με πλήρη αξιοποίηση προβοκατόρικων ομάδων και στοιχείων, που έχει στόχο να επιβάλει την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές. Σχέδιο που βάζει στο στόχαστρο την οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση. Σχέδιο που εκπονείται λίγες μέρες πριν τις φοιτητικές εκλογές για να συκοφαντήσει και να τρομοκρατήσει τους φοιτητές. Οι φοιτητές βέβαια έχουν τη δύναμη να το κάνουν κουρελόχαρτο. 

Το ΣτΕ έβγαλε απόφαση ότι κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει με την πανεπιστήμια αστυνομία και κανένα δικαίωμα δεν καταλυεται. Και η κ. Κεραμέως είπε αμεσως μετά την ανακοίνωση της απόφασης πως "Η Παιδεία αλλάζει στην Πράξη".

Α) ένα σχόλιο γι αυτήν την απόφαση του ΣτΕ (αυτή η "σύγκλιση απόψεων" κυβέρνησης-δικαστικής εξουσίας και αστυνομίας, πάνω σε ένα καθεστώς βίας που νομιμοποιειται μηπως μάς πάει πίσω, σε άλλες εποχές;) 

Β) Τελικά τι πρέπει ν αλλάξει πράγματι στην πράξη για την Παιδεία; Εννοώ, πώς στ' αλήθεια αλλάζει η Παιδεία στην πράξη, κατ εσάς. 

Η απόφαση του ΣτΕ, το μόνο που επιβεβαιώνει, είναι την ύπαρξη ενός οργανωμένου σχεδίου, που στήνει το «ντεκόρ» για τη δικαιολόγηση της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Κατά μεγάλη …σύμπτωση, το “timing” των γεγονότων ταιριάζει “γάντι” με τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Βεβαίως, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα. Έχει αποδειχθεί πολλαπλά τι σημαίνει η “ανεξαρτησία” της δικαιοσύνης... Με όλες τις κυβερνήσεις η δικαιοσύνη πρωτοστατεί στην απαγόρευση απεργιών, διαδηλώσεων, σε συνεχή δικαστήρια απεργών και άλλων που αγωνίζονται, συνεχίζει να αφήνει να “σουλατσάρουν” φασιστικές ομάδες και συμμορίες στη Θεσσαλονίκη κ.λπ. Τα Πανεπιστήμια δεν μπορούν να βελτιωθούν με τέτοιες αποφάσεις. 

Μέσα σε αυτά βρίσκονται φοιτητές λαϊκών οικογενειών που παλεύουν να τελειώσουν τη σχολή τους, να αποκτήσουν ολοκληρωμένη μόρφωση, που δουλεύουν για να τελειώσουν τις σπουδές τους. Είναι φοιτητές που διεκδικούν αύξηση της χρηματοδότησης των ΑΕΙ, υποδομές και καθηγητές, δωρεάν σίτιση και στέγαση, να μπορούν να βρουν δουλειά με το πτυχίο τους. Αυτές οι διεκδικήσεις μπορούν να ακουστούν δυνατά και καθαρά και στις φοιτητικές εκλογές, στις 18 Μάη, με ψήφο στην Πανσπουδαστική Κ.Σ. Η πρόταση του ΚΚΕ για το Πανεπιστήμιο των σύγχρονων αναγκών μπορεί να δώσει ουσιαστική απάντηση στο ερώτημα «πώς μπορεί να γίνει καλύτερο το σημερινό Πανεπιστήμιο”. Μπορεί να δώσει διέξοδο και προοπτική στον αγώνα που δίνουν οι φοιτητές σήμερα στις σχολές τους. Αξίζει να αγκαλιαστεί από χιλιάδες περισσότερους, μαζί με αυτούς που ήδη παλεύουν, μαζί με τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στις σχολές.