Πρόσφυγες από την Ουκρανία:Η πραγματική αλληλεγγύη του λαού & της νεολαίας, κόντρα στην υποκρισία των ιμπεριαλιστών!

Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει μία μεγάλη συζήτηση γύρω από το προσφυγικό ζήτημα με αφορμή τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Ξαφνικά, γνωστοί για το έργο τους «δημοκράτες» και «φιλέσπλαχνοι» της ΕΕ «άνοιξαν τις αγκάλες τους» για να υποδεχθούν τους Ουκρανούς πρόσφυγες. Άλλωστε, θα θυμόμαστε ότι την ίδια ευαισθησία είχαν δείξει και στα θύματα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή, στην Αφρική και αλλού.

Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Β. Όρμπαν, που δηλώνει σήμερα ότι η χώρα του είναι έτοιμη να υποδεχθεί πρόσφυγες από την Ουκρανία, δήλωνε το 2016 για το προσφυγικό κύμα από τις χώρες της Μέσης Ανατολής: «για εμάς η μετανάστευση δεν είναι μια λύση, αλλά ένα πρόβλημα (…) δεν είναι ένα φάρμακο, αλλά ένα δηλητήριο. Δεν το χρειαζόμαστε και δεν θα το καταπιούμε».

Η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Δανίας που είχε ψηφίσει με νόμο το 2015 ότι θα προχωρά στην κατάσχεση κάθε αντικειμένου αξίας που έχουν μαζί τους οι πρόσφυγες που εισέρχονται στη χώρα, σήμερα δηλώνει ότι οι Ουκρανοί πρόσφυγες θα μπορούν να έχουν παρόμοιες ευκαιρίες διαμονής στη Δανία με τους πολίτες της ΕΕ.

«Εδώ δεν μιλάμε για μια σφαγή σε ένα μακρινό μέρος κάπου στα βάθη της Αφρικής, με αλλόθρησκους, αλλά για χριστιανούς, λευκούς, Ευρωπαίους, που είναι από εμάς, προέρχονται από εμάς». Αυτή η απόλυτα κυνική και μνημειώδης δήλωση ανήκει σε κυβερνητικό βουλευτή, τον Δ. Καιρίδη, και είναι συμπληρωματική στις δηλώσεις του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, Ν. Μηταράκη, που προέτρεψε την Ελλάδα και την Ευρώπη «να δείξουν έμπρακτη αλληλεγγύη στους πρόσφυγες από την Ουκρανία, τους οποίους ορθά χαρακτήρισα ως πραγματικούς  πρόσφυγες», δήλωση μάλιστα που έγινε λίγο μετά από ένα ακόμα ναυάγιο, όπου τουλάχιστον 6 πρόσφυγες (μη πραγματικοί μάλλον για την ελληνική κυβέρνηση) έχασαν τη ζωή τους στα ανοιχτά της Μυτιλήνης.

Από τα παραπάνω και από αρκετά άλλα παραδείγματα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε γίνεται φανερή η προσπάθεια ενός απαράδεκτου και απάνθρωπου διαχωρισμού των προσφύγων με βάση το χρώμα, τη φυλή και τη θρησκεία του κάθε ξεριζωμένου λες και μιλάμε για προϊόντα πρώτης και δεύτερης κατηγορίας και όχι για ανθρώπινες ψυχές. Υπάρχει όμως και ακόμη μία πιο «ύπουλη» κατηγοριοποίηση που φανερώνει  την «αλά καρτ» ευαισθησία τους, και αυτή είναι που ξεχωρίζει τους πρόσφυγες ανάλογα με το «χρώμα» των βομβαρδισμών που δέχονται. Όταν οι πρόσφυγες προέρχονται από τις επεμβάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αυτοί είναι «λαθραίοι» και όταν προέρχονται από την Ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία είναι «καλοδεχούμενοι», θέλοντας να κρύψουν ότι οι χώρες που συμμετέχουν στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ και χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα είναι συνυπεύθυνες για το προσφυγικό δράμα καθώς συμμετέχουν μέχρι τα μπούνια σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ που όλα αυτά τα χρόνια έχουν δημιουργήσει εκατομμύρια ξεριζωμένους σε όλο τον κόσμο.

Η προσφυγιά, που γι’ αυτούς που τη βιώνουν είναι η απόλυτη καταστροφή, για κάποιους άλλους διαχρονικά αποτελούσε και αποτελεί «ευκαιρία για οικονομική ανάπτυξη». Μάλιστα, πριν ακόμα προλάβουν οι Ουκρανοί πρόσφυγες να καταλάβουν τι τους έχει συμβεί, έπεσαν πάνω τους διάφορα ευρωπαϊκά «κοράκια» που μυρίστηκαν φθηνό εργατικό δυναμικό προς εκμετάλλευση. Εδώ έρχονται να δώσουν ηχηρό «παρών» και οι μεγαλοξενοδόχοι της χώρας μας μαζί με το πολιτικό τους προσωπικό, που δηλώνουν σε κάθε τόνο έτοιμοι να δώσουν «ευκαιρίες απασχόλησης» σε Ουκρανούς πρόσφυγες, σε ένα κλάδο μάλιστα που ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκείας η εκμετάλλευση «χτυπάει κόκκινο». Μάλλον θεωρούν πως η θερμή υποδοχή σε κάποιον ξεριζωμένο είναι η εργασία ήλιο με ήλιο, τα ανύπαρκτα ρεπό και οι λιποθυμίες από την κούραση, που βλέπουμε κάθε χρόνο να συμβαίνουν στο κλάδο του τουρισμού.

Αντίστοιχες πρακτικές της ΕΕ έχουμε ζήσει και στο πρόσφατο παρελθόν με το μεγάλο προσφυγικό κύμα από τις χώρες της Μέσης Ανατολής, τότε που η ΕΕ «ανοιγόκλεινε» τα σύνορα και έκανε διαλογή προσφύγων ανάλογα με τις ανάγκες των αφεντικών, τότε που Γερμανοί και Γάλλοι καπιταλιστές καλούσαν προς εργασία 500.000 πρόσφυγες με συγκεκριμένα προσόντα και ταυτόχρονα οδηγούσαν εκατομμύρια άλλους που το κεφάλαιο έκρινε τη δεδομένη στιγμή ως «μη χρήσιμους» στον εγκλωβισμό, μέσα σε hotspot-φυλακές όπως αυτά που δημιουργήθηκαν επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και διατηρούνται μέχρι και σήμερα στη χώρα μας και αλλού.

Η εκ πρώτης όψεως αντίθετη αντιμετώπιση των Ουκρανών από τους υπόλοιπους πρόσφυγες, λοιπόν, που καταφθάνουν στην ΕΕ, αποτελεί απλώς τη μία από τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: Είτε με το μαστίγιο είτε με το καρότο, είτε με την προσωρινή προστασία είτε με την καταστολή, η ΕΕ έχει ως κριτήριο πάντα την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών της συμφερόντων και τη διασφάλιση της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Από την πρώτη στιγμή οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βρέθηκαν στο πλευρό των Ουκρανών προσφύγων εκφράζοντας τη στήριξή σε όλα τα θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, στους λαούς που έχουν γίνει «σάκος του μποξ» στον ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και Ρωσίας.

Καθημερινά φοιτητικοί σύλλογοι και μαθητικά συμβούλια συγκεντρώνουν και παραδίδουν τρόφιμα, ρούχα, και άλλα είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες. Εργατικά σωματεία εκφράζουν την έμπρακτη αλληλεγγύη τους προς τα ταξικά τους αδέρφια που ζουν στο πετσί τους τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Αυτή η αλληλεγγύη έρχεται κόντρα στην υποκρισία των ιμπεριαλιστών, τη λεγόμενη «ανθρωπιστική βοήθεια» που σε ορισμένες περιπτώσεις αντί για φάρμακα και ρούχα στέλνει και όπλα (όπως αποκάλυψαν εργαζόμενοι στο αεροδρόμιο της Πίζας στην Ιταλία), καθώς και σε διάφορους μηχανισμούς και ΜΚΟ που στο παρελθόν έχουν αποδείξει τον ύποπτο και βρώμικο ρόλο τους στη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. 

Την πραγματική αλληλεγγύη θα τη δείξει ο ίδιος ο ελληνικός λαός που έχει δώσει σπουδαία δείγματα γραφής στο απώτερο και το πιο πρόσφατο παρελθόν, έχοντας άλλωστε ο ίδιος βιώσει τις πληγές της μετανάστευσης και της προσφυγιάς, χωρίς να κοιτά το χρώμα, τη χώρα προέλευσης και τη θρησκεία του κάθε ξεριζωμένου, χωρίς να διαχωρίζει το αν οι πύραυλοι και τα όπλα που τον ξερίζωσαν είναι «made in Russia» ή «made in USA». 

Δίνουμε το χέρι σε όσους ξεριζωμένους φθάνουν στη χώρα μας και ταυτόχρονα αντιπαλεύουμε την ίδια την αιτία του προσφυγικού προβλήματος, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους, την εκμετάλλευση. Η πραγματική αλληλεγγύη δίνεται και με τον αγώνα για απεμπλοκή της χώρας μας από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, για το κλείσιμο όλων των ΑμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στη χώρα μας, με τον αγώνα απέναντι στον πραγματικό θύτη, το καπιταλιστικό σύστημα που γεννά φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά.