Η συμβολή της ΚΝΕ στην ανάπτυξη του αγώνα των φοιτητών

Μετά την ψήφιση του νόμου πολλοί περίμεναν να νιώθουμε απογοητευμένοι, όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Στις ομαδικές συζητήσεις φοιτητών, στις διαδικτυακές διαλέξεις και εξετάσεις οι συζητήσεις «μυρίζουν μπαρούτι» και αυτό γιατί αυτές τις μέρες των κινητοποιήσεων η κυβέρνηση μας έβγαλε στους δρόμους, προσπαθώντας να νομοθετήσει εις βάρος μας εν μέσω πανδημίας.

Μπορεί λοιπόν δια ζώσης μάθημα να μην κάνουμε αλλά αυτές τις μέρες πήραμε μάθημα αγώνα...

Μάθαμε ότι κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος! Οι προσπάθειες που κάναμε όλο το προηγούμενο διάστημα εν μέσω πανδημίας με σύνθημα «και κάτω από τη μάσκα έχουμε φωνή» έπαιξαν ρόλο ώστε να μην επικρατήσει σιγή νεκροταφείου, ώστε να μεγαλώνει ο προβληματισμός απέναντι στην κυβερνητική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας! Οι πρώτες προσπάθειες που κάναμε τον Σεπτέμβρη ώστε να ανοίξουν οι σχολές με όλα τα μέτρα προστασίας δεν ήταν μαζικές αλλά έσπειραν και καλλιέργησαν αμφιβολίες για το «γιατί η κυβέρνηση δεν παίρνει μέτρα ώστε να ανοίξουν οι σχολές;».

Μάθαμε ότι η δύναμη της οργάνωσης είναι ανίκητη! Γιατί έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση και τη διεξαγωγή του αγώνα οι επιτροπές στα έτη που δημιουργήσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα με αφορμή οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε. Με αυτόν τον τρόπο υπήρχαν σε αρκετά έτη και σχολές πυρήνες που επικοινωνούσαν τα μηνύματα του αγώνα μας και συνέβαλαν στην επιτυχία των κινητοποιήσεων.

Μάθαμε να χρησιμοποιούμε κάθε τρόπο ώστε να φτάσουν τα αιτήματα μας σε περισσότερους! Ότι οι σχολές ήταν κλειστές μπορεί να ήταν εμπόδιο αλλά δεν το βάλαμε κάτω! Προχωρήσαμε σε δια ζώσης συνελεύσεις και συζητήσεις, σε πολύμορφη δραστηριότητα. Οργανώσαμε επικοινωνία μέσα από τα διαδικτυακά μαθήματα, πραγματοποιήσαμε ενημερώσεις και συζητήσεις διαδικτυακά! Δημιουργήσαμε δίκτυο διάδοσης των υλικών μας μέσω της διαδικτυακής πλατφόρμας #foitites_ksana. Πραγματοποιήσαμε αφισοκόλληση και εξορμήσεις στις γειτονιές της Αθήνας και στις Φοιτητικές Εστίες, που έμεναν φοιτητές προκειμένου να διαδώσουμε τον δίκαιο αγώνα μας. Μέχρι και στο «Mall» φτάσαμε ώστε να διαμαρτυρηθούμε για την προκλητική επιλογή της κυβέρνησης να κρατά τις σχολές μας κλειστές ενώ άνοιγαν τα εμπορικά πολυκαταστήματα!!! Όλα αυτά συνέβαλαν ώστε να απορριφθεί τόσο ο νόμος όσο και η συνολική πολιτική της κυβέρνησης από την πλειοψηφία των φοιτητών.

Από αυτά τα μαθήματα αγώνα βγαίνουμε όλοι ικανότεροι ώστε να εμποδίσουμε στην πράξη την εφαρμογή του νόμου, ώστε να γίνουμε ξανά Φοιτητές. Αυτό είναι το επόμενο μας στοίχημα να πάρουμε πίσω αυτά που μας στερούν ένα χρόνο τώρα!!

Το Πανεπιστήμιο ανήκει σε εμάς τους φοιτητές, στους εργαζόμενους σε αυτό και τις ανάγκες μας και όχι στις επιχειρήσεις και την Αστυνομία!!! Πρέπει να πάρουμε πίσω τους χώρους μας, για αυτό και οργανώνουμε πολύμορφες δραστηριότητες μέσα στις σχολές μας, την εβδομάδα 8 με 12 Μάρτη και μεγάλα Φοιτητικά Συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, στις 10 Μάρτη με σύνθημα «ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΦΟΙΤΗΤΕΣ».

Έπειτα από 1 χρόνο κλειστά Πανεπιστήμια, βγάζουν μάτι τα ζητήματα που προκύπτουν σε σχολές όπως είναι η Ιατρική, που μιλάμε για αυριανούς γιατρούς που θα έχουν μάθει την επαφή με τον ασθενή, μέσα από το διαχωριστικό μιας οθόνης, αντί να στέκονται στο πλάι του ασθενή γνωρίζοντας τον πόνο του και διαμορφώνοντας εξατομικευμένη θεραπεία με βάση τις ανάγκες του.

Χρειάζεται η πείρα αυτής της περιόδου να μελετηθεί, ειδικά στις σχολές της Ιατρικής είχαμε για πρώτη φορά συντονισμό φοιτητών από την πλειοψηφία των Ιατρικών σχολών της χώρας. Στις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν από τα κλινικά έτη τόσο η δια ζώσης συμμετοχή, όσο και η υποστήριξη διαδικτυακά ήταν μεγάλη.

Η κινητήρια δύναμη για αυτήν την κίνηση των φοιτητών είναι, η θέληση για γνώση, για να σπουδάσουν πραγματικά και να βγουν ως εργαζόμενοι υγειονομικοί που θα υπηρετήσουν τον άνθρωπο. Αυτή η δίψα για γνώση, έρχεται εξ αντικειμένου σε αντιπαράθεση με την πολιτική της κυβέρνησης, που κρατάει τους φοιτητές αποστασιοποιημένους από την επιστήμη τους, και όχι μόνο αυτό, αλλά παίρνει και μέτρα υποβάθμισης των σπουδών μας.

Αποδεικνύεται λοιπόν πώς παίζει βασικό ρόλο, οι συνδικαλιστές μας, οι εκλεγμένοι στις επιτροπές των ετών να έχουν καλή γνώση του επιστημονικού μας αντικειμένου και των αλλαγών που προκύπτουν σε αυτό. Μόνο έτσι μπορούμε να γινόμαστε εύστοχοι στις παρεμβάσεις μας και παράλληλα να κατακτάμε κύρος και αναγνώριση από τους συμφοιτητές μας.

Η καλύτερη γνώση που έχουν οι εκλεγμένοι μας στις περισσότερες Ιατρικές της χώρας, σε μεγάλο βαθμό οφείλεται και στην επαφή που από τώρα χτίζουμε με τους αυριανούς μας συναδέλφους γιατρούς και τους μαζικούς τους φορείς, όπως η ΟΕΝΓΕ. Καθώς χάρη στη δράση της και τα αποκαλυπτικά στοιχεία που κατά καιρούς έδινε στη δημοσιότητα ενημερωνόμασταν και εμείς.

Επιπρόσθετα είχε σημαντική σημασία ότι η συχνή παρακολούθηση των Τμηματικών Συνελεύσεων των καθηγητών της σχολής, μας έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίζουμε έγκαιρα για αλλαγές που ετοιμάζονται, όπως για παράδειγμα η πρόταση για απόσπαση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από το πτυχίο του γιατρού ή η παράταση των ετών φοίτησης λόγω μη παρακολούθησης των κλινικών, γεγονός που καταξίωσε όλο το προηγούμενο διάστημα τους κομμουνιστές συνδικαλιστές στις σχολές της Ιατρικής και ήταν η αφορμή να πραγματοποιηθεί η πρώτη Γενική Συνέλευση εν μέσω πανδημίας.

Όσο στο επίκεντρο του αγώνα μπαίνουν πλευρές που αφορούν την ίδια την επιστήμη και την ολοκληρωμένη γνώση της, τόσο θα δίνεται η δυνατότητα σε εμάς τους αυριανούς κομμουνιστές γιατρούς να οξύνουμε το κριτήριο των συμφοιτητών μας σε σχέση με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Πρώτα και κύρια στο τί γιατρούς θέλει το σύστημα σε αντίθεση με το τί γιατρούς έχει ανάγκη η κοινωνία. Γιατρούς κατηγοριοποιημένους σε ελίτ επιστημόνων και στους πιο υποβαθμισμένους, που θα ζυγίζουν κάθε φορά την υγεία του λαού σε κόστος και σε όφελος. Γιατρούς που να υπηρετούν όποιον έχει τη μεγαλύτερη τσέπη να αγοράσει ένα πακέτο για περίθαλψη το τρίμηνο των διακοπών του στην Ελλάδα (ιατρικός τουρισμός), ή μήπως γιατρούς που η επιστήμη τους θα είναι έρμαιο στα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το εμβόλιο, που αντί να καλυφθεί μια βασική ανάγκη του λαού ο γιατρός επιλέγει ποιος θα εμβολιαστεί και ποιος όχι, ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Εμείς προτάσσουμε το πραγματικά αναγκαίο, έναν γιατρό που πρώτα και κύρια μαθαίνει τι θα πει αγαπώ την επιστήμη μου, δίνω βάση στην πρόληψη, έναν γιατρό που θα συνεργάζεται και θα ενώνει την επιστήμη του με τους συναδέλφους του, για να προστατέψει το βασικότερο δικαίωμα του ανθρώπου, την υγεία του.

Από την αρχή της χρονιάς χιλιάδες φοιτητές σε όλη τη χώρα μέσα από τους φοιτητικούς μας συλλόγους δίνουμε έναν μεγάλο και πολύμορφο αγώνα για να καταφέρουμε να επιστρέψουμε επιτέλους στις σχολές μας, να γίνουμε ξανά φοιτητές. Ο αγώνας αυτός που στην πορεία αγκαλιάστηκε από τη συντριπτική πλειοψηφία των συμφοιτητών μας, δυνάμωσε και κλιμακώθηκε ακόμη περισσότερο με την κατάθεση του απαράδεκτου νομοσχεδίου Κεραμέως-Χρυσοχοίδη μέσα στον Γενάρη. Αναλογιζόμενος κάποιος τις σύνθετες και δύσκολες συνθήκες, τις οποίες αντιμετωπίζουμε όλοι οι φοιτητές, θα μπορούσε εύλογα εξ αρχής να αναρωτηθεί αν μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που τίθενται μπροστά μας και να οργανώσουμε μαζικούς αγώνες. Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν είναι μικρό πράγμα να καταφέρεις να οργανώσεις με μαζικούς όρους τη συζήτηση, τη δράση και την αγωνιστική διεκδίκηση με τις σχολές κλειστές και την πανδημία να βάζει αντικειμενικά εμπόδια στον τρόπο με τον οποίο είχαμε συνηθίσει να δρούμε. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές το παραπάνω ερώτημα έχει ήδη απαντηθεί στην πράξη, μέσα απο τα δεκάδες φοιτητικά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα και ειδικά στο κέντρο της Αθήνας! Είναι σημαντικό λοιπόν να κρατήσουμε τα συμπεράσματα και τα στοιχεία εκείνα που απαντούν στο γιατί και πως τελικά τα καταφέραμε.

Η ουσία της απάντησης βρίσκεται στο γεγονός ότι η δύσκολη αυτή κατάσταση που αντιμετωπίζαμε εμπεριείχε ταυτόχρονα μεγάλες δυνατότητες. Δυνατότητες που απέρρεαν από την συσσωρρευμένη αγωνία των φοιτητών για τη υγεία αλλά και την οικονομική κατάσταση της οικογένειας τους, την αγωνία για την πορεία των σπουδών τους. Για αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο το γεγονός ότι εκτιμήσαμε σωστά ως Οργάνωση τους προβληματισμούς και την αγανάκτηση των φοιτητών, οι οποίοι έναν χρόνο μετά βρίσκονται ακόμη έξω απο τα ιδρύματα τους, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση έφερνε νέο νομοσχέδιο για την παιδεία, κλιμακώνοντας την καταστολή απέναντι σε κάθε φωνη διεκδίκησης. Ακόμα και η επιλογή του κατάλληλου συνθήματος, το οποίο υιοθετήθηκε απο δεκάδες χιλιάδες φοιτητές, «Θέλουμε να γίνουμε ξανά φοιτητές- όχι σε αστυνομία και διαγραφές», συνέβαλε στο να εκφραστεί αυτός ακριβώς ο προβληματισμός. Το ίδιο κρίσιμη ήταν η επιλογή του κατάλληλου πλαισίου πάλης και η αποδοχή του από τις συσκέψεις των ΦΣ της Αθήνας.

Σε αυτή την κατεύθυνση πρωτοστατήσαμε στην πραγματοποίηση δράσεων, οι οποίες συνδύαζαν την καταδίκη του νομοσχεδίου με την πάλη για το άνοιγμα των σχολών. Οι εύστοχες πρωτοβουλίες που προτείναμε τα μέλη της ΚΝΕ που είμαστε εκλεγμένοι στα Διοικητικά Συμβούλια, όπως η πρώτη διάλεξη που πραγματοποιήθηκε στο Φυσικό της Αθήνας μετά από σχεδόν ένα χρόνο, εξέφραζαν το σύνολο των φοιτητών και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κλιμάκωση του αγώνα. Έτσι από ορισμένες συμβολικές δράσεις φτάσαμε στα μαζικά συλλαλητήρια σε όλες τις μεγάλες πόλεις.

Αποδεικνύεται τελικά ότι δεν υπάρχουν αξεπέραστα εμπόδια όταν οι αγωνίες και τα άγχη της νεολαίας συναντούν την πρωτοπόρα δράση των μελών της ΚΝΕ. Αποδείχτηκε ότι δεν πρέπει να βάζουμε ταβάνι στην παρέμβαση μας ακόμη και όταν οι συνθήκες τις οποίες διανύουμε φαντάζουν δύσκολες και πρωτόγνωρες. Ξεχωριστό συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσουμε είναι η ιδιαίτερη ευθύνη που έχουν οι κομμουνιστές συνδικαλιστές στην οργάνωση της πάλης αλλά και οι τεράστιες δυνατότητες που υπάρχουν όταν την αναλαμβάνουμε.

Τα παραπάνω αποδεικνύουν πως έχουμε τη δύναμη να παλέψουμε για το Πανεπιστήμιο, τις σπουδές και τη ζωή που έχουμε ανάγκη. Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τη μέχρι τώρα δράση μας είναι σημαντικά εφόδια για τη συνέχεια του αγώνα μας.