ΗΠΑ: Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας

Αν κάτι ξεχώρισε, πάντως, από τις πρώτες μέρες της κυβερνητικής θητείας ήταν ο ναζιστικός χαιρετισμός του Ίλον Μασκ κατά τη διάρκεια της ομιλίας του. Ξεπερνώντας τις γελοίες δικαιολογίες περί αυτισμού και δυσκολίας κοινωνικής προσαρμογής του Μασκ, που αναπαρήγαγαν τα διάφορα παπαγαλάκια του ευρωατλαντισμού στην Ελλάδα, ας πάμε να δούμε την ουσία.

Σήμερα, η αντίδραση του καπιταλισμού εκφράζεται σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής. Το αστικό κράτος παίρνει ενισχυμένα μέτρα καταστολής απέναντι στους εργαζόμενους και τη νεολαία και προετοιμάζεται για γενικευμένο πόλεμο. Ο αντικομμουνισμός ενισχύεται ως προπομπός της επίθεσης σε εργατικά-λαϊκά δικαιώματα και διδάσκεται ως επίσημη ιδεολογία στα σχολεία (όπως γίνεται στην Αμερική που από κοινού ρεπουμπλικάνοι και δημοκρατικοί ψήφισαν). Σε αυτήν την εποχή, λοιπόν, η διαφορά μεταξύ της δημοκρατικής και της φασιστικής μορφής διακυβέρνησης αποτελεί ένα σηκωμένο χέρι δρόμος... Η αλήθεια είναι, ότι το πραγματικά άσχημο πρόσωπο του συστήματος της εκμετάλλευσης χάνει σιγά-σιγά το μακιγιάζ του στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο.

Μπροστά στα παραπάνω επιχειρείται να στηθεί ένα πολύ βολικό δίπολο για να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Δυνάμεις όπως τα “γεράκια” των Δημοκρατικών επιχειρούν να εμφανιστούν ως υπερασπιστές “της δημοκρατίας και της προόδου”.

Ποιοι δηλαδή; Αυτοί που έχουν ηγηθεί της εξαθλίωσης και της φτωχοποίησης των εργαζομένων, που έχουν πρωτοστατήσει στην υλοποίηση αντιμεταναστευτικών νόμων, στην πολεμική εμπλοκή σε όλη την υφήλιο με πραξικοπήματα και εισβολές σε άλλες χώρες καθώς και στο χτύπημα κοινωνικών δικαιωμάτων στην υγεία, την ασφάλιση και την εργασία.

Η “προοδευτική” πολιτική τους έδωσε, άλλωστε, το καλύτερο πάτημα στον Τραμπ να εμφανιστεί ως “περιστέρι της ειρήνης”, “προστάτης” των εργαζομένων μέχρι και ως αυτός που θα διαφυλάξει την “κοινή λογική”. Οι Ρεπουμπλικανοί και οι Δημοκρατικοί, όπως και οι κακές αντιγραφές τους εδώ στην Ελλάδα, ας κοιταχτούν στον καθρέφτη καλύτερα για να δουν τις ομοιότητές τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, βέβαια, μπορεί να μην χρειάζεται καν καθρέφτης, απλά μια αλλαγή “κουστουμιού”. Καλή ώρα σαν την «κωλοτούμπα» που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ μόλις είδε την ανάδειξη του Τραμπ στην διακυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο πρώτος δήλωσε χαρακτηριστικά ότι “έχει δίκιο ο Τραμπ όταν παρότρυνε τους Ευρωπαίους εταίρους να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες ως προς τις δαπάνες στην άμυνα”.

Άλλωστε αυτό που έχει φανεί ιστορικά είναι ότι παρά τις διαφορές των αστικών κομμάτων που αντανακλούν και την προάσπιση των συμφερόντων διαφορετικών μερίδων της αστικής τάξης, η πολιτική του αστικού κράτους έχει συνέχεια. Ο ρόλος του παραμένει η μαχητική υπεράσπιση της αστικής τάξης κόντρα στους ανταγωνιστές της αλλά και ενάντια στον εσωτερικό της εχθρό, τους εργαζόμενους.

Με την κήρυξη της εκεχειρίας στην Γάζα, οι διαφορετικοί “φονιάδες”, ανάμεσά τους ο Τραμπ και ο Μπάιντεν, βγήκαν μπροστά για το ποιος θα πάρει τα εύσημα για την συμφωνία. Αυτοί που τσακώνονται για το ποιος έχει καλύτερες σχέσεις με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, που έχουν εξοπλίσει και βοηθήσει με όλους τους τρόπους στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού, εμφανίστηκαν ως θεματοφύλακες της ειρήνης.

Στην πραγματικότητα αυτός που τους χάλασε τα σχέδια ήταν ο παλαιστινιακός λαός, η θαρραλέα αντίστασή του για να υπερασπιστεί την γη του και το μέλλον του. Τα έβαλε κόντρα σε θεούς και δαίμονες, υπέρτερους και πάνοπλους αντιπάλους αλλά δεν μπόρεσαν να τον λυγίσουν γιατί κουβαλάει ένα δυνατό όπλο: τη στήριξη και την αλληλεγγύη των λαών όλου του κόσμου. Απέδειξε ότι η δύναμη ενός λαού που μπαίνει στη μάχη είναι πρωτίστως ο σκοπός του, η ηθική του, αυτή διεγείρει κρυμμένες δυνάμεις και τσακίζει τις ανώτερες αλλά “άδειες” πανοπλίες των κατακτητών. Χωρίς, προφανώς, να υπάρχουν αυταπάτες ότι θα υπάρξει λύση όσο οι αιτίες που πυροδοτούν το έγκλημα εις βάρος του παραμένουν ζωντανές, έχει δείξει την ανωτερότητα του στις καρδιές όσων αντιστέκονται και δεν υποκύπτουν στην βαρβαρότητα και τον ρεαλισμό των δυναστών, των καπιταλιστών και της εξουσίας τους.

Όσοι, βέβαια, πιστεύουν πως με το προσωρινό κλείσιμο ενός μετώπου ερχόμαστε πιο κοντά στην ειρήνη, ή προσπαθούν να εφησυχάσουν, διαψεύδονται ήδη από τις πρώτες κιόλας μέρες της κυβέρνησης Τραμπ. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ανταγωνισμοί δεν λύνονται αναίμακτα. Το ξαναμοίρασμα του κόσμου δεν μπορεί να γίνει με «ειρηνικό» τρόπο.

Ο δήθεν «ειρηνοποιός», όπως κάποιοι τον παρουσιάζουν, υπόσχεται ότι θα χτίσει «τον ισχυρότερο στρατό που έχουμε δει ποτέ». Η συζήτηση για την παύση του πολέμου στην Ουκρανία συνοδεύεται από τις ευθείες απειλές για αλλαγές συνόρων και καταπάτηση της κυριαρχίας του Καναδά, του Παναμά και της Γροιλανδίας. Μία από τις πρώτες κινήσεις του ήταν η επαναφορά της Κούβας στην αυθαίρετη και απαράδεκτη λίστα της Ουάσιγκτον με τα «κράτη - χορηγούς της τρομοκρατίας», που μόλις πριν 6 μέρες είχε αφαιρέσει ο προκάτοχός του, Τζο Μπάιντεν (αφού την είχε διατηρήσει εκεί και στα 4 χρόνια της θητείας του...).

Στο ίδιο έδαφος της όξυνσης των ανταγωνισμών εντείνεται και ο εμπορικός πόλεμος. Έτσι, η κυβέρνηση Τραμπ επέβαλε δασμούς 25% στα προϊόντα που εισάγονται  από το Μεξικό και τον Καναδά αλλά και απείλησε με δασμούς 100% στις χώρες των BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική και άλλες) σε μια προσπάθεια να αποτρέψει τα σχέδια τους να αντικαταστήσουν το δολάριο με νέο νόμισμα της ιμπεριαλιστικής αυτής συμμαχίας. Από τις απειλές για δασμούς δεν εξαιρούνται ούτε οι «σύμμαχες» χώρες της ΕΕ.

Είναι σαφές ότι η όποια αναφορά σε «ειρήνη» δεν προέρχεται από τα αντιπολεμικά συναισθήματα του Τραμπ και την ευαισθησία για τους λαούς που χύνουν το αίμα τους. Κάθε κίνηση έχει στόχο την ενίσχυση της θέσης των αμερικανικών μονοπωλίων έναντι «συμμάχων» και αντιπάλων, στο πλαίσιο του σφοδρού διεθνούς ανταγωνισμού, στην πάλη για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Η συγκινητική αλληλεγγύη από εκατομμύρια νέους και νέες σε όλο τον κόσμο έβαλε το δικό της λιθαράκι, πλάι στην ηρωική αντίσταση του παλαιστινιακού λαού ώστε να μπορέσει να πάρει έστω αυτή την ανάσα.

Οι πρώτες βδομάδες εφαρμογής της εκεχειρίας στη Γάζα επιβεβαιώνουν ότι πρόκειται για μια εύθραυστη συμφωνία, γιατί παραμένουν εδώ όλοι οι παράγοντες που οδήγησαν στη σφαγή του παλαιστινιακού λαού. Η ισραηλινή κατοχή συνεχίζεται, ο παλαιστινιακός λαός εξακολουθεί να μην έχει τη δική του ανεξάρτητη πατρίδα. Η επιθετικότητα του κράτους – δολοφόνου κατά των Παλαιστινίων δεν έχει σταματήσει, με τις φονικές επιδρομές και τους βομβαρδισμούς να έχουν μεταφερθεί πλέον στη Δυτική Όχθη. Οι οξυμένοι ανταγωνισμοί στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, που πάντα υποσκάπτουν τη δυνατότητα οι λαοί να ζουν ειρηνικά, βρίσκονται σε πορεία κλιμάκωσης.

Δυναμώνουμε τον αγώνα ενάντια στην πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ και όλων όσων υιοθετούν τα προσχήματα της «αυτοάμυνας» του Ισραήλ, ενάντια στην αναβάθμιση των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών σχέσεων με το κράτος - τρομοκράτη. Τώρα χρειάζεται το κύμα αλληλεγγύης να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο! Η καλύτερη αλληλεγγύη, είναι η πάλη για την απεμπλοκή της χώρας μας από τους πολέμους στην ευρύτερη περιοχή, από την στήριξη του κράτους – τρομοκράτη του Ισραήλ.