Εργάτες στην COSCO:Ξέσπασμα δύναμης και οργής δείχνει τον δρόμο της ανατροπής

Όλο αυτό το διάστημα μηχανισμοί της κυβέρνησης συνεχώς αναπαράγουν γραφήματα, ειδήσεις και στατιστικά στοιχεία που δείχνουν τον ερχομό των πολυπόθητων επενδύσεων, της «εμπιστοσύνης της αγοράς στη χώρα». Αφιερώματα για τις επενδύσεις σε data center, κέντρα logistic, real estate, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας κατακλύζουν τα αστικά ΜΜΕ, θέλοντας να πείσουν ειδικά τη νέα γενιά πως κάτι «σύγχρονο και ελπιδοφόρο» συμβαίνει…

Την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι και η νεολαία πληρώνουν το τίμημα της κερδοφορίας των ομίλων, και όχι μόνο σήμερα αλλά διαχρονικά. Αυτό επιβεβαιώνουν τα στοιχεία που μόνο ο Ριζοσπάστης και ο 902 ανέδειξαν τις προηγούμενες μέρες. Από τις βιομηχανίες τροφίμων στην Ήπειρο μέχρι τις μονάδες της ΔΕΗ στην Δυτική Μακεδονία και από τα εργοτάξια μέχρι τις ταχυμεταφορές, εν έτη 2021 δεν εξασφαλίζονται σύγχρονα μέσα προστασίας και εργασιακές συνθήκες ώστε να μην θρηνούμε νεκρούς.

Η COSCO είχε κέρδη άνω των 20 εκατομμυρίων ευρώ το τρέχον έτος –μόνο στην Ελλάδα- αλλά παρόλα αυτά θεωρούσε κοστοβόρο ακόμα και το να κάνει τις απαραίτητες εργασίες επισκευής στη γερανογέφυρα που έχασε τη ζωή του ο Δημήτρης. Ο κλάδος των ταχυμεταφορών καταγράφει τεράστια κερδοφορία, ωστόσο οι εργαζόμενοι στα delivery, τρέχουν να προλάβουν διορίες παράδοσης σε χιλιομετρικές αποστάσεις χωρίς όριο, σε οποιεσδήποτε συνθήκες με αποτέλεσμα μόνο τον τελευταίο μήνα να μετρούν δύο νεκρούς! Ο κλάδος των κατασκευών αναπτύσσεται αλλά εργάτης που δούλευε σε εργολαβία συντήρησης σε μονάδα της ΔΕΗ βρήκε τραγικό θάνατο πέφτοντας στο κενό.   

Θα πει κανείς «μα καλά, θέλει κανείς να πεθαίνει κόσμος στους χώρους δουλειάς; Ακόμα και στις ίδιες τις επιχειρήσεις κάνει κακό». Το μακελειό που συμβαίνει στους χώρους δουλειάς δεν είναι θέμα μόνο ηθικής – που και σε αυτό χωρά πολλή συζήτηση – το αν δηλαδή κάποιος θλίβεται από ένα σακατεμένο ή νεκρό εργάτη το 2021.

Τι παρουσιάζουν ως σύγχρονο σήμερα; Την «ευελιξία στην αγορά εργασίας». Αυτή η λεξούλα μεταφράζεται στο ότι οι εργαζόμενοι για παράδειγμα δουλεύουν με μόνιμη ανασφάλεια, δεν ξέρουν πότε θα απολυθούν, πόσα μεροκάματα θα κάνουν το μήνα, δεν δουλεύουν σε σταθερό πόστο με αποτέλεσμα να μην αποκτούν πείρα σε σύνθετα αντικείμενα που ένα λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο. Το ότι «η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας θα λειτουργεί προς όφελος όλων». Για να καταγράφει αυτή την κερδοφορία η COSCO οι εργάτες είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν 13 ώρες και μετά από ανάπαυση 6-7 ωρών να επιστρέφουν ξανά στη δουλειά. Το πώς ο «κάθε εργαζόμενος πρέπει να κάνει τα πάντα για το καλό της εταιρείας, έτσι θα ανταμείβεται». Πάνω σε αυτό έχουμε ακούσει πολλά. Από το «για να βγει η δουλειά δούλεψε λίγο παραπάνω σήμερα» μέχρι το ότι στις προβλήτες του λιμανιού που διαχειρίζεται η COSCO την ευθύνη για να μην συμβεί κάποιο ατύχημα την έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που πρέπει να προσέχουν! Αυτές ήταν οι αναρτημένες συστάσεις της εταιρείας στις πύλες του λιμανιού!

Για αυτό τα εργατικά ατυχήματα είναι εργοδοτικά εγκλήματα. Όλες οι κυβερνήσεις, οι εργοδοτικοί φορείς, σε όλους τους κλάδους πέρα από το ότι δεν λαμβάνουν σύγχρονα μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, διαμορφώνουν ένα περιβάλλον, τους συνολικούς όρους ζωής των εργαζομένων, που είναι «παγίδα» θανάτου!

Η εξέλιξη και τα χαρακτηριστικά αυτού του αγώνα δείχνουν τη δύναμη της εργατικής τάξης, τα χαρακτηριστικά της, την ηθική της και το μέλλον που μπορεί να οικοδομήσει.

Έδειξε ο,τι το μόνο δίκιο είναι το συμφέρον των εργαζομένων και όχι οι νόμοι των εκμεταλλευτών και του αστικού κράτους. Οι λιμενεργάτες όταν ο αγαπημένος τους συνάδελφος έχασε τη ζωή του δεν πήγαν στο σπίτι για να αποφασίσουν με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες –όπως όριζε ο νόμος- να δουν τι θα κάνουν, πως μπορούν να «διευθετούν» το ωράριο που τους στέλνει στον τάφο. Έβαλαν λουλούδια στις πύλες, υποσχέθηκαν ότι θα στηρίξουν με κάθε μέσο την οικογένεια του Δημήτρη και μπήκαν στην μάχη για να μην υπάρξει άλλος νεκρός.

Έδειξε πως χωρίς αυτούς δεν μπορεί να κινηθεί τίποτα. Με τη στάση τους δεν έκαναν μόνο τα καράβια που περίμεναν να φορτοεκφορτωθούν να φτάνουν μέχρι την Αίγινα. Έσπασαν και κάθε προσπάθεια να στηθεί απεργοσπαστικός μηχανισμός από γνωστούς «καλοθελητές» που ήθελαν να «δουλέψουν για το καλό της χώρας», αποδεικνύοντας πως το δικαίωμα στη δουλειά το διεκδικούν αυτοί που παλεύουν και το δικαίωμα στη ζωή!

Η παλικαρίσια στάση τους «έστρωσε» το έδαφος να αναπτυχθεί η αλληλεγγύη. Οι γιατροί που αυτοί περιθάλπουν τους σακατεμένους εργάτες και δίνουν τις δικές τους μάχες βρέθηκαν εκεί. Οι ναυτεργάτες των πλοίων στη ράδα του Πειραιά απαντούσαν στα μηνύματα που έστελνε το σωματείο με ασυρμάτους γιατί ξέρουν πως για χατίρι των εφοπλιστών η ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα διατρέχει μεγάλο κίνδυνο. Οι ντελιβεράδες ξανανέβηκαν στα μηχανάκια τους «φουσκώνοντας» το ποτάμι της μοτοπορείας γιατί ξέρουν το σημαίνει να χάνεις το φίλο σου στη δουλειά. Εργαζόμενοι από όλους τους κλάδους, συνάδελφοι τους στην Κωνσταντινούπολη και το Λιβόρνο, μαθητές και φοιτητές βρέθηκαν δίπλα τους. 

 Η δύναμη που έσπασε την πύλη της COSCO, την προσπάθεια να στηθεί απεργοσπαστικός μηχανισμός, τη «νομιμότητα» του να χαρακτηρίζεται από την αστική δικαιοσύνη ο αγώνας τους καταχρηστικός, την αναλγησία της κυβέρνησης και της εργοδοσίας που αναγκάστηκε έστω να αναγνωρίσει ότι αν υλοποιούνταν το αίτημα του σωματείου για 6αρες πόστες ο Δημήτρης θα μπορούσε να είναι μαζί τους, «οπλίζει» το απεργιακό μέτωπο που πρέπει να αναπτυχθεί σε κάθε κλάδο σε όλη την χώρα ενιαία το επόμενο διάστημα. Και θα αναπτυχθεί με αποφασιστικότητα. 

Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, δίνουν νέα πνοή και πείρα, για αυτά που πρέπει να ακολουθήσουν. Οι εργαζόμενοι οργανωμένοι στους χώρους δουλειάς τους, δίνουν σκληρή μάχη ακόμα και για τα αυτονόητα. Ελπίζουν, αισιοδοξούν και τα καταφέρνουν όχι περιμένοντας «σωτήρες» αλλά με συνειδητοποιώντας στην πράξη ότι χωρίς αυτούς κανένα γρανάζι δεν γυρνά. Πως μπορούν χωρίς αφεντικά.

«Αναμφισβήτητα ένα τραγικό συμβάν… αλλά όταν η γερανογέφυρα είναι σε λειτουργία δεν την πλησιάζεις … είχε σχολάσει, και σε κάθε περίπτωση διεξάγεται έρευνα και οι ευθύνες θα αποδοθούν…» αυτά είπε περιγραφικά ένας σεσημασμένος αυλοκόλακας των καπιταλιστών και της κυβέρνησης σε πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή του ΣΚΑΙ. Από το da capο του Κολωνακίου δεν μπορεί κανείς να αφουγκραστεί τι σημαίνει να βλέπεις ένα παλικάρι να ψυχορραγεί από ένα εργοδοτικό έγκλημα οπότε τουλάχιστον να σιωπήσει. Όμως, το να ξερνάς τέτοιο μίσος για την απώλεια της ζωής ενός εργάτη, αναπαράγοντας τα non-paper της COSCO δεν είναι απλά δείγμα της ιδιοσυγκρασίας σου, είναι αποτέλεσμα της επιλογής για το ποια πλευρά διαλέγεις να υπερασπίζεσαι.

Για αυτό και τον κυνικό ρόλο εκπροσώπησης της εργοδοσίας δεν τον ανέλαβαν μόνο στο γνωστό κανάλι. Τη μέρα που ο εργάτης ήταν ακόμα άταφος, η αστική δικαιοσύνη έσερνε το σωματείο στο δικαστήριο για να βγάλει την απεργία τους παράνομη με απαίτηση της εργοδοσίας. Θλιβερό ρόλο «εργατικής» υπεράσπισης των αφεντικών ανέλαβε και το κατ όνομα σωματείο που ενώ δεν έχει κάνει τίποτα για μην θρηνήσει το λιμάνι άλλο νεκρό, έπιασε στασίδι στα κανάλια για να πει πως πρέπει  να σταματήσει η απεργία γιατί δυσφημείται η χώρα και πλήττεται το διεθνές εμπόριο!  

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά υπήρξαν και άλλοι που έκαναν τους «κινέζους» στην κυριολεξία. Το να ερμηνευτεί η «ομερτά» του ΣΥΡΙΖΑ μόνο από τον φόβο μην τους πάρουν οι λιμενεργάτες με τις ντομάτες αν εξέφραζαν την «αλληλεγγύη» τους την ώρα που στις 29 Οκτώβρη θα εκδικάζοταν το αν ήταν παράνομη η απεργία του Σωματείου το 2018, θα ήταν μάλλον απλούστευση… Το βασικό, τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για όλους τους παραπάνω είναι ότι τα όσα συμβαίνουν στο κάτεργο της COSCO είναι γροθιά σε όσους προβάλουν το αφήγημα των «εμβληματικών επενδύσεων, της ανάπτυξης που μπορεί να διασφαλίσει καλές δουλειές».

Ο αγώνας που φέρνει στην επιφάνεια πως οι ανάγκες κερδοφορίας των ομίλων προϋποθέτουν την άγρια εκμετάλλευση των εργατών δεν προσφέρεται για «καβγάδες» ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, στους διάφορους μηχανισμούς και κόμματα του. Όλοι όσοι το προηγούμενο διάστημα κρεμούσαν πανό «ενάντια στην αποικιοκρατία και το κινέζικο μονοπώλιο», από τους εργοδότες της Ζώνης μέχρι διάφορους «αλληλέγγυους» δηλαδή, έχουν ουσιαστικά εξαφανιστεί!