Συνέντευξη:Μίλτος Τεντόγλου: Άλμα στην κορυφή του κόσμου

Λίγες μέρες πριν την έναρξη της νέας αγωνιστικής χρονιάς, ο κορυφαίος αθλητής του μήκους, δύο φορές χρυσός ολυμπιονίκης και παγκόσμιος πρωταθλητής, Μίλτος Τεντόγλου παραχώρησε στον “Οδηγητή” μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που έχει δώσει μέχρι σήμερα. Μας υποδέχτηκε στις εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ, εκεί όπου προπονείται, και μας μίλησε για τα πρώτα του βήματα στον στίβο που αν και «ξεκίνησε σαν πλάκα» γρήγορα τον “κέρδισε”, για τα ενδιαφέροντά του που απολαμβάνει στις λίγες στιγμές χαλάρωσης που διαθέτει, για τις προκλήσεις του πρωταθλητισμού και πολλά ακόμα.

“Οδηγητής”: Ας ξεκινήσουμε από τα πρώτα σου βήματα. Εσύ ξεκίνησες από τα Γρεβενά και μάλιστα, έχεις πει ότι ξεκίνησες από το παρκούρ. Πώς προέκυψε η επαφή σου με το παρκούρ;

Μίλτος Τεντόγλου: Έπαιζε πολύ τότε το parkour. Στην αρχή ξεκινήσαμε εγώ με έναν φίλο μου και μετά βρίσκαμε και άλλα παιδιά που κάνανε και γίναμε έτσι μία παρέα.

“Ο”: Και εκεί σε πετυχαίνει κάποιος και σου λέει πρέπει να ασχοληθείς με τον στίβο.

ΜΤ: Ναι, μετά από δύο χρόνια περίπου. Ξεκίνησα στίβο στη Γ’ Γυμνασίου, όταν ήμουν 15 χρονών. Αλλά parkour είχα ξεκινήσει από πιο μικρός, στα 13-14. Πήρε λίγο καιρό επειδή είχα χτυπήσει κιόλας πιο πριν από κάτι τούμπες που έκανα και είχα κάνει μία εγχείρηση στον μηνίσκο. Μετά ξεκίνησα τον στίβο.

“Ο”: Και μετά “χώνεσαι” στον στίβο. Αυτό στην αρχή ήταν ξένο για σένα ή έκανε και η παρέα σου;

ΜΤ: Όχι, αλλά  ένα από τα παιδιά που κάναμε parkour ξεκίνησε και αυτός μαζί μου και το κάναμε πιο πολύ για πλάκα, για να γυμναζόμαστε. Είπαμε ότι αφού κάνουμε parkour ας κάνουμε και λίγο στίβο να μας βοηθήσει.

“Ο”: Για την προπόνηση δηλαδή.

ΜΤ: Ναι, έτσι, σαν προπόνηση. Ήμασταν πολύ φαν του Dragon Ball Z και βλέπαμε που κάνανε training εκεί πέρα και λέγαμε «Α, πάμε και εμείς να κάνουμε training». Ό,τι και να μας έλεγαν θα πηγαίναμε. Taekwondo να μας έλεγαν, θα πηγαίναμε. Έτυχε να μας πουν να κάνουμε στίβο.

“Ο”: Ξεκινάς στίβο, λοιπόν. Επειδή ο στίβος, ειδικά όταν λες «θα ασχοληθώ πιο σοβαρά», απαιτεί πάρα πολλή πειθαρχία, χρόνο, να αφήσεις άλλα πράγματα, πότε είναι που λες «πάμε για στίβο»;

ΜΤ: Άργησα λίγο, να σου πω την αλήθεια. Όμως και στο parkour, όπως και στον στίβο, έχω ένα χαρακτηριστικό, ενώ δεν είμαι αλαζόνας ή εγωιστής σαν άνθρωπος, όταν μπαίνω να κάνω κάτι γίνομαι άλλος άνθρωπος. Όταν μπαίνω σε κάτι που έχει ανταγωνισμό αλλάζω εντελώς. Το είχα γενικά αυτό, έχω μια αυτοπεποίθηση από μικρός που δεν ξέρω από πού ερχότανε. Και στο parkour εγώ επέμενα πάντα πάρα πολύ όταν κάναμε κόντρες ή για να μάθω πρώτος κάποιο νέο κόλπο.

“Ο”: Με έναν τρόπο, λες ότι αντίπαλος είναι ο εαυτός σου άρα ό,τι έχει να κάνει με mind game, με τακτική στον αντίπαλο, στην ουσία έχει να κάνει με το κατά πόσο εσύ θα καταφέρεις να είσαι εκεί 100%.

ΜΤ: Έχει κάποια mind games αλλά είναι ελάχιστα. Να μπορείς για παράδειγμα να πηδήξεις καλά στην πρώτη προσπάθεια, ώστε να τους αγχώσεις λίγο ή αν —όπως εγώ— γίνει γνωστό ότι μπορείς να πηδάς στην τελευταία προσπάθεια και έτσι σε φοβούνται και σκέφτονται «οκ, πρέπει να πηδήξουμε πιο πολύ γιατί έχει την τελευταία αυτός». Αυτά είναι μόνο τα inside.

“Ο”: Υπάρχει μία πολύ μεγάλη συζήτηση για το ζήτημα του ταλέντου. Δηλαδή αν κάποιος γεννιέται με την κλίση αυτή, να έχει το άλμα, να έχει την τεχνική. Φτάνει το ταλέντο πιστεύεις;

ΜΤ: Όχι, με τίποτα.

“Ο”: Και για σένα το λένε ότι είσαι ταλέντο.

ΜΤ: Ναι, αλλά άμα δείτε πώς είναι άλλα ταλέντα στο δικό μου άθλημα, θα πείτε ότι εγώ δεν είμαι τίποτα μπροστά τους. Και ισχύει αυτό. Άμα δεις τα σώματα και τις ικανότητες που έχουν κάτι παιδιά, εγώ "χάνω" σε πολλά σε σύγκριση με αυτά τα παιδιά. Χάνω σε όλες τις ασκήσεις. Στο τρέξιμο χάνω, στην αλτικότητα χάνω, στα βάρη χάνω αλλά κερδίζω στο μήκος. Είναι πολλά πράγματα που παίζουν ρόλο.

“Ο”: Τι χρειάζεται; 

ΜΤ: Η τεχνική δεν είναι ταλέντο, είναι κάτι που μπορείς να το μάθεις. Είναι σαν τον χορό. Μπορεί κάποιος να έχει καλύτερες κινήσεις από μόνος του, αλλά άμα ο άλλος προπονείται συνέχεια θα σε ξεπεράσει σε αυτό.

Ταλέντο είναι άμα είσαι ψηλός ή κοντός ή αν έχεις κάποια άλλα θέματα, π.χ. κάποια αδυναμία και τραυματίζεσαι πιο εύκολα. Όλο το άλλο είναι δουλειά, προπόνηση, πειθαρχία και πάθος. Όλα αυτά μετράνε.

“Ο”: Ένα θέμα που απασχολεί έντονα είναι αυτό των εγκαταστάσεων, ένα ατελείωτο πρόβλημα στον αθλητισμό. Σε τι κατάσταση είναι οι εγκαταστάσεις στην Ελλάδα; Τι εμπόδια μπαίνουν σε έναν νέο; Γιατί ο ένας, ο Μίλτος, τα κατάφερε και τα έχει “σκίσει” όλα, ενώ υπάρχουν από πίσω εκατοντάδες παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό;

ΜΤ: Εγώ είμαι τυχερός γιατί το αγώνισμα που κάνω δεν θέλει πολύ εξοπλισμό, που έτσι και αλλιώς δεν είχαμε εδώ πέρα. Αν είσαι σε μία πόλη στην Ελλάδα που δεν έχει και πολλά πράγματα είσαι δύσκολα.

Εγώ ξεκίνησα στα Γρεβενά, που εκεί δεν είχαμε στάδιο. Είχαμε μόνο ένα στάδιο με κοκκινόχωμα, που δεν είχε ταρτάν. Ο προπονητής μου τότε —ήμουν τυχερός που είχα τον Βαγγέλη τον Παπανίκο— μας πήγαινε μία στην Κοζάνη να κάνουμε προπόνηση, μία στο Άργος Ορεστικό γιατί εκεί είχε ταρτάν. Δεν ήταν το πιο σωστό αυτό, απλά ήμασταν τυχεροί που είχαμε αυτόν τον προπονητή που έβαζε τα λεφτά του και τον κόπο του για να κάνουμε προπόνηση. Δεν ξέρω αν έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, η αλήθεια είναι ότι ξέρω λίγα πράγματα για την κατάσταση στα άλλα αθλήματα. Στον στίβο, εδώ στην Αθήνα κάτι γίνεται τώρα ίσως με το ΟΑΚΑ. Πέρα από αυτό δεν ξέρω, δεν δουλεύουνε και πολύ καλά τα πράγματα.

“Ο”: Επειδή πολλά πράγματα δεν πάνε καλά γενικά. Η συνήθης απάντηση στους μαθητές που αγωνίζονται, στους φοιτητές που λένε ότι δεν έχουν καθηγητές, είναι ότι «δεν υπάρχουν λεφτά». Τους λένε καθίστε δουλέψτε και αν δουλέψετε πολύ θα τα καταφέρετε.

ΜΤ: Το ζήτημα είναι ότι θα μπορούσαν να τα καταφέρουν πιο πολλά παιδιά. Τώρα πρέπει να είσαι απλά τυχερός για να τα καταφέρεις. Ακόμα και το γεγονός ότι πρέπει να είσαι στην Αθήνα ή στην Πάτρα και τη Θεσσαλονίκη για να έχεις πρόσβαση σε εγκαταστάσεις και εξοπλισμό που λέγαμε και πριν είναι θέμα, γιατί δεν είναι μόνο αυτές οι πόλεις στην Ελλάδα.

“Ο”: Ποια είναι η γνώμη σου για τον ΣΕΓΑΣ και τις προσπάθειες που κάνει;

ΜΤ: Έχω προλάβει τον ΣΕΓΑΣ στα χάλια του και τώρα στα καλά του. Θεωρώ ότι είναι σε πολύ καλή πορεία αυτή τη στιγμή με τη Σοφία Σακοράφα και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης. Δεν έχει πραγματικά καμία σχέση με το τι ήτανε. Μου αρέσει όπως είναι τώρα. Κάνουν μία πολύ μεγάλη προσπάθεια, βοηθάνε τα παιδιά και δίνουν ευκαιρίες. Οι παλιοί δεν δίνανε ευκαιρίες. Είναι πάρα πολύ καλά τώρα, εγώ είμαι ευχαριστημένος.

Έχω δει πολλά άτομα να φτάνουν στα άκρα με τα social media, να επηρεάζονται αρκετά, να χάνονται.

---

“Ο”: Ήταν πολύ εντυπωσιακό αυτό που είχατε κάνει με τη δημοπρασία των παπουτσιών που φορούσες όταν έκανες το 8,40 στο Τορούν, επίδοση που ακυρώθηκε από την Παγκόσμια Ομοσπονδία στίβου, και που δώσατε τα λεφτά για τους σεισμόπληκτους στην Τουρκία.

ΜΤ: Ναι, ήταν μια ιδέα του προπονητή μου και συμφώνησα κατευθείαν. Τα παπούτσια τα πήρε η Νίκη Ξάνθου με τον άνδρα της, η παλιά μηκίστρια. Ήταν πολύ ωραία. Θρυλικό παπούτσι και είχε και συμβολισμό σαν πράξη.

“Ο”: Δημιουργούνται θέματα με τους χορηγούς; Ότι τώρα πρέπει να φορέσεις αυτό και δεν με νοιάζει αν σε βολεύει.

ΜΤ: Υπάρχουν θέματα. Βέβαια εγώ αυτή τη στιγμή δεν έχω, γιατί έχουν λήξει τα συμβόλαιά μου με τους χορηγούς. Χάνω λίγα λεφτά γιατί δεν έχω κάποιον χορηγό για ρουχισμό αυτή τη στιγμή, αλλά είμαι λίγο πιο ελέυθερος να βάλω ό,τι θέλω. Μ’ αρέσει να έχω επιλογές. Παίρνεις τα λεφτά, που είναι καλό, όμως μπορεί να χάνεις κάποια άλλα πράγματα. Για παράδειγμα, εγώ πέρυσι είχα θέμα με τα παπούτσια, έψαχνα ποιο μοντέλο επιτρέπεται και ποιο οχι και ένιωθα πιεσμένος από αυτό το κομμάτι. Σκεφτόμουν ότι δεν είμαι ελεύθερος να κάνω αυτό που θέλω, και γι΄ αυτόν τον λόγο δεν ήμουν στα καλύτερά μου. Φέτος, έχω την δυνατότητα να βάζω άλλο παπούτσι σε κάθε αγώνα που θα πηγαίνω. Να ξεκινήσω με ένα, να δοκιμάσω μετά ένα άλλο, ό,τι με βολεύει.

“Ο”: Βλέπουμε ότι δεν έχεις μεγάλη παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γενικά. Θυμάμαι ότι και ο ίδιος ο Μανόλο (Εμμανουήλ Καραλής) όταν περνούσε μία δύσκολη περίοδο πήρε ένα διάλειμμα από τα ΜΚΔ και αργότερα είπε ότι αυτή η απόφαση τον βοήθησε. Εσύ πώς βλέπεις τη χρήση των social media;

ΜΤ: Θεωρώ ότι πολλές φορές είναι χάσιμο χρόνου. Για μένα, μερικές φορές, να πω την αλήθεια, είναι βοήθεια σε αυτό που κάνω. Θα σας πω γιατί. Εγώ δεν τα χρησιμοποιώ, δεν έχω κάτι να δείξω. Όμως, οι αντίπαλοί μου, που μπορεί πριν τον αγώνα ή σε κάποια προπόνηση να ανεβάσουν κάποια πράγματα, το βλέπω σαν αδυναμία. Με αφήνουν να παρακολουθήσω τι κάνουν και πώς το κάνουν και κάποιοι με τον τρόπο που το κάνουν δείχνουν αυτό, μία αδυναμία. Είναι όπλο παραπάνω για μένα αυτό. Βλέπω κάποια πράγματα που άλλοι δεν τα βλέπουν. Τώρα, προφανώς δεν είναι κακό να το χρησιμοποιείς με ένα μέτρο, αλλά έχω δει και πολλά άτομα να φτάνουν στα άκρα, να επηρεάζονται αρκετά, να χάνονται. Εγώ είμαι από τα άτομα που δεν επηρεάζονται από τα αρνητικά σχόλια, που μπορείς να βρεις για παράδειγμα πάρα πολλά στα social media, αλλά αυτό δεν ισχύει για όλους. Στην πίεση του αγώνα και της προετοιμασίας δεν πρέπει να αποσπάσαι, το μυαλό σου πρέπει να είναι αλλού.

Εγώ αν θέλω λίγο να ξεχαστώ παίζω κανένα game, αντί να κάνω scroll κ.λπ. TikTok δεν έχω, το Instagram το έχω πιο πολύ για χορηγούς, από μόνος μου ανεβάζω σπάνια, Facebook έχω μόνο για τα μηνύματα σε φίλους, X δεν έχω.

“Ο”: Για την αποφόρτιση ξέρουμε ότι παίζεις διάφορα video games, τι άλλο;

ΜΤ: Τώρα τελευταία έκανα λίγο αναρρίχηση και έχει πολύ πλάκα, μου αρέσει πάρα πολύ, απλά τώρα σταμάτησα γιατί έχω τους αγώνες. Όταν θα έχω κάποιο κενό θα ξαναπάω. Τα anime μου αρέσουν πολύ επίσης.

“Ο”: Σου φέραμε και δώρο το νέο τεύχος του “Οδηγητή”. Πώς σου φαίνεται;

ΜΤ: Τον θυμάμαι αλλιώς, ωραία η αλλαγή.

“Ο”: Θυμάσαι πότε είχες πάρει πρώτη φορά;

ΜΤ: Είχα πάρει στο Γυμνάσιο. Θυμάμαι ότι μου άρεσε και τον διάβαζα. Πήγαινα στο μουσικό σχολείο στη Σιάτιστα και μου τον είχε δώσει μία συμμαθήτριά μου από μεγαλύτερη τάξη όταν είχαμε κατάληψη.

“Ο”: Κάνατε καταλήψεις τότε; Με τι αιτήματα;

ΜΤ: Ναι, για τη θέρμανση. Έκανε πάρα πολύ κρύο. Στα Γρεβενά έχει πολύ κρύο, φτάνει -15, στη Σιάτιστα -18 βαθμούς. Είχε κάτι τέτοιες θερμοκρασίες και δεν ζεσταινότανε το σχολείο. Δεν άνοιγαν καν τα καλοριφέρ από τις πρώτες ώρες, τα άνοιγαν πιο μετά. Θυμάμαι έναν συμμαθητή μου που είχε έρθει μια φορά με ηλεκτρική σόμπα για να ζεσταθεί στην τάξη.

“Ο”: Αυτές τις μέρες ζήσαμε μία από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις για τα Τέμπη. Συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου. Εκφράζεται μία δυσαρέσκεια που υπάρχει και ταυτόχρονα εξελίσσεται μία συζήτηση για το πώς θα συνεχιστεί και ποιος φταίει για το έγκλημα. Εσύ πώς το βλέπεις όλο αυτό;

ΜΤ: Μπράβο στα παιδιά που κάνουν τις πορείες. Μακάρι αυτοί που φταίνε να πληρώσουν, να πάρουν την ευθύνη γιατί αυτό που έγινε έγινε, εμείς τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτό αλλά τουλάχιστον να σωθούν τα επόμενα Τέμπη. Και όχι μόνο στον σιδηρόδρομο, να πάρουν μέτρα γενικά. Να σεβαστούν τις ζωές των ανθρώπων.