Να γίνουν περισσότερες οι «κόκκινες ρωγμές» απέναντι στο σύστημα των πολέμων, της φτώχειας και της εκμετάλλευσης

Για ακόμα μια φορά αποδείχθηκε ότι σε όλα τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τον λαό και την νεολαία είναι «μόνοι τους» και είμαστε «όλοι μας».

Είναι «μόνοι τους»: η κυβέρνηση της ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα που από την πρώτη στιγμή έσπευσαν να σταθούν στο πλευρό του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ. Η κυβέρνηση και τα κόμματα, που μαζί με τα παπαγαλάκια τους, προσπαθούν να μας πείσουν για το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» την ίδια ώρα που κλιμακώνει την κατοχή, τις επιθέσεις σε βάρος του παλαιστινιακού λαού, με θύματα χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες. Αυτοί που πάνω στα πτώματα, τους βομβαρδισμούς των νοσοκομείων, τη σφαγή ενός ολόκληρου λαού, βλέπουν ευκαιρία για να προωθηθούν παραπέρα οι οικονομικές-πολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις της ελληνικής αστικής τάξης με το Ισραήλ. Για άλλη μια φορά αυτοί μετράνε κέρδη και ζημιές ενώ εμείς μετράμε ανθρώπινες ζωές.

Είναι «μόνοι τους»: τα κόμματα που συμφωνούν στην πολιτική της υποχρηματοδότησης στην παιδεία, αυτοί που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα και έχουν βάλει το χεράκι τους στις τεράστιες ελλείψεις σε υποδομές, σε προσωπικό. Και τώρα όλοι μαζί συμφωνούν στην παραπέρα εμπορευματοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Είναι «μόνοι τους»: η κυβέρνηση που νομιμοποιεί τον εργασιακό μεσαίωνα στην νεολαία, τη δουλειά για 13 ώρες την ημέρα, 78 ώρες την εβδομάδα, τις εργασιακές σχέσεις λάστιχο, κατά παραγγελία της ΕΕ και της εργοδοσίας. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ που μιλούν για «ευρωπαϊκές οδηγίες και έπρεπε να έχουν εφαρμοστεί ήδη». Άλλωστε ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Κασελλάκης, παραδέχθηκε ανοιχτά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν «δαιμονοποιεί τη λέξη κεφάλαιο», όπως άλλωστε έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση με την εθελοντική φορολογία των εφοπλιστών και ως αντιπολίτευση με την στήριξη του 50% των αντεργατικών νόμων της ΝΔ. Όλα τα αστικά κόμματα, που πίνουν νερό στο όνομα της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, που στο βωμό αυτής της κερδοφορίας δημιουργούν εργασιακή ζούγκλα για τους εργαζόμενους, χτυπούν παραπέρα το δικαίωμα στην απεργία.

Και «όλοι μας», όσοι απλώνουμε το χέρι στον παλαιστινιακό λαό, όσοι σταθήκαμε πλάι-πλάι στα μεγαλειώδη συλλαλητήρια απαιτώντας να σταματήσει η σφαγή στη Γάζα. Όσοι μαζί φωνάξαμε «Λευτεριά στην Παλαιστίνη», για να τερματιστεί η κατοχή του κράτους του Ισραήλ, που στρέφεται απέναντι και στον ισραηλινό λαό. Όσοι αηδιάζουμε από την άθλια στάση της ελληνικής κυβέρνησης να μην ψηφίσει στον ΟΗΕ ούτε το ψήφισμα κατάπαυσης του πυρός.  Όσοι παλεύουμε για να σταματήσει κάθε εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, να γυρίσουν πίσω οι φρεγάτες, να παύσει κάθε διευκόλυνση σε Ισραήλ, ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, να κλείσουν οι βάσεις που μετατρέπουν την χώρα μας σε πολεμικό ορμητήριο. 

«Όλοι μας», οι φοιτητές, οι μαθητές, οι νέοι εργαζόμενοι που δεν βολευόμαστε με τα λίγα, που διεκδικούμε σχολείο, σπουδές, ζωή με δικαιώματα. Οι μαθητές και οι φοιτητές που θα συναντηθούν στο δρόμο στις 6 Νοέμβρη διεκδικώντας επαρκή χρηματοδότηση για τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, απέναντι στην υποβάθμιση των πτυχίων, για να μην περάσουν τα σχέδια της κυβέρνησης για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Οι εργαζόμενοι που έδωσαν απεργιακή απάντηση απέναντι στο νομοσχέδιο- έκτρωμα για τα εργασιακά.

Απέναντι στη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων στα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν το λαό και τη νεολαία επιβεβαιώνεται ότι το ΚΚΕ μπορεί να είναι το μοναδικό «αντίπαλο δέος» στην αντιλαϊκή πολιτική. Το Κόμμα μας θα κάνει αυτό που «υποσχέθηκε» πριν από όλες τις εκλογικές μάχες: θα είναι 100% εργατική λαϊκή αντιπολίτευση μέσα και έξω από τη Βουλή, μέσα και έξω από τα Περιφερειακά και τα Δημοτικά Συμβούλια.

Βγαίνοντας από τις συνεχόμενες εκλογικές μάχες, με την ενίσχυση του Κόμματος επιβεβαιώνεται και εκλογικά, αυτό που αποδείχθηκε μέσα στους αγώνες τα τελευταία χρόνια, ότι ενισχύεται ένα ρεύμα αμφισβήτησης, ότι ανεβαίνει το κύρος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ότι υπάρχουν θετικές διεργασίες που γίνονται στο μυαλό περισσότερων νέων.

Η πείρα από την πανδημία, οι εικόνες των καταστροφικών φωτιών και πλημμύρων, το έγκλημα στα Τέμπη που πυροδότησε τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών, το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ουκρανία, τώρα η σφαγή απέναντι στον παλαιστινιακό λαό έχουν τροφοδοτήσει πιο μαζικά τη δυσαρέσκεια, την αμφισβήτηση απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική. Το σύνθημα «τα κέρδη τους – οι ζωές μας» πλέον έχει γίνει βίωμα για το λαό και τη νεολαία.

Χωρίς να παραγνωρίζουμε τον πολύ αρνητικό συσχετισμό διαμορφώνονται προϋποθέσεις, μέσα από την πρωτοπόρα δράση των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στους χώρους νεολαίας, τώρα πολλοί περισσότεροι νέοι να συναντηθούν με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ, να μεγαλώσει η σταθερή μαχητική συμπόρευση με το Κόμμα και την ΚΝΕ. Υπάρχουν καλύτερες προϋποθέσεις η διαμαρτυρία, το «φτάνει πια» που δυναμώνει μέσα στη νεολαία, να αποκτήσει πιο ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, να εκφραστεί με πιο μαχητική, ενεργητική συμμετοχή στο κίνημα, με μεγαλύτερη συσπείρωση στα σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους, στο μαθητικό κίνημα, στην οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση.

Τα μέλη της ΚΝΕ έχουμε συναίσθηση ότι αναλαμβάνουμε αυξημένα καθήκοντα το επόμενο διάστημα. Όλοι μας χρειάζεται να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για την πολύπλευρη ισχυροποίηση της ΚΝΕ, για να συνεχιστεί η πορεία ανάπτυξης της οργάνωσης μας. Γιατί ξέρουμε ότι μόνο το ΚΚΕ και η ΚΝΕ μπορούν να εγγυηθούν ότι η οργάνωση της πάλης του λαού και της νεολαίας θα έχει συνέχεια, νικηφόρα προοπτική.

Οδεύουμε προς την επέτειο των 50 χρόνων από τον λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, υπερήφανοι για την αγωνιστική «κληρονομιά» και την ιστορία του Κόμματος και της Οργάνωσής μας. Εμπνεόμαστε από τους αγώνες του χθες με σιγουριά ότι ακόμα και εκεί που όλα φαίνονται «μαύρα», τα πάντα μπορούν να ανατραπούν με την πάλη του λαού και της νεολαίας. Τιμάμε το σύγχρονο αντιϊμπεριαλιστικό μήνυμα του Πολυτεχνείου δυναμώνοντας τον αγώνα απέναντι στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην περιοχή μας, την εμπλοκή της χώρας μας στο έγκλημα στην Παλαιστίνη.

Σ’ αυτό τον δρόμο επιδιώκουμε να βαδίσουμε και σήμερα ώστε να γίνουν περισσότερες οι «κόκκινες ρωγμές» απέναντι στο σύστημα των πολέμων, της φτώχειας και της εκμετάλλευσης.

Δημήτρης Μπιργάλιας,

μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ