"Οι μέρες της Κομμούνας" στο θεατράκι του Πολιτισμού στην Αθήνα

Το έργο «Οι μέρες της Κομμούνας» γράφτηκε από τον Μπρεχτ το 1948 - '49, όσο βρισκόταν στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, και ανέβηκε πρώτη φορά το 1956. Oπως μαρτυρεί και ο τίτλος, αναφέρεται στην Κομμούνα του Παρισιού. Πιο συγκεκριμένα, τα φώτα στρέφονται στο επαναστατημένο Παρίσι και στις έντονες συζητήσεις των κομμουνάρων τόσο για τον παλιό κόσμο που έχει σαπίσει, όσο και για το μέλλον που εγκαινίασε η μεγάλη σύγκρουση της εργατικής τάξης με τους εκμεταλλευτές της τον 19ο αιώνα.

Το έργο διαρθρώνεται σε δύο μέρη, από τα οποία το πρώτο παρουσιάζει την υπεράσπιση των κανονιών της Εθνοφρουράς από τον στρατό και το δεύτερο επικεντρώνεται στις μέρες μετά την εξέγερση, όταν το ημερολόγιο έγραφε 18-19/3/1871... Οι ήρωες του έργου, οι εξεγερμένοι προλετάριοι του Παρισιού στις εργατικές συνοικίες της πόλης, παλεύουν να χτίσουν μία νέα ζωή, έτοιμοι και για τις πιο μεγάλες θυσίες που απαιτεί αυτός ο αγώνας.

Μέσα από το έργο ο σημερινός θεατής μπορεί να προβληματιστεί για την ανάγκη «να αλλάξει ο κόσμος» γιατί «το 'χει ανάγκη...».

Πόσο επίκαιρα είναι άλλωστε τα λόγια των κομμουνάρων στο τραγούδι «Απόφαση», που περιλαμβάνεται στο έργο: «Ξέροντας ότι στρέφετε ενάντιά μας / τα φονικά σας όπλα, τα κανόνια, / χίλιες φορές ο θάνατος / απ' τη μιζέρια την αιώνια. / Βλέποντας να περισσεύει κάρβουνο / χωρίς φωτιά, παγώνουμε εμείς / απόφαση, το κάνουμε δικό μας / να ζεσταθεί το κόκαλό μας. / Βλέποντας πως καθόλου δεν μπορείτε / να δώσετε μεροδούλι ανθρωπιάς / θα κάνουμε δικά μας τα εργοστάσια / είναι αρκετό αυτό για μας».

Ο Γιώργος Τσαγκαράκης, σκηνοθέτης της παράστασης, σημειώνει χαρακτηριστικά για το έργο και το πώς προσεγγίζεται από την ομάδα:

«Το έργο αποδίδει με γλαφυρό και ζωντανό τρόπο την πρώτη επαναστατική "έφοδο στον ουρανό" που πραγματοποίησαν οι κομμουνάροι, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τα πολύτιμα συμπεράσματα για το κομμουνιστικό κίνημα που προκύπτουν από τη μελέτη της πείρας της ταξικής πάλης εκείνης της περιόδου. Αυτά τα συμπεράσματα, που τα φώτισαν οι κλασικοί, ο Μπρεχτ τα μελέτησε βαθιά και μπόρεσε να διαπεράσει με αυτά το θεατρικό έργο του.

Αυτήν την περίοδο όλα τα μέλη της Θεατρικής Ομάδας μελετούν για το έργο. Πέρα από το ίδιο το θεατρικό κείμενο, διαβάζουν για τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και τα συμπεράσματα που βγαίνουν γι' αυτήν από τα κείμενα των Μαρξ και Ενγκελς, προκειμένου να το κατανοήσουν και να μπορέσουν καλύτερα να το αποδώσουν. Οι συζητήσεις φουντώνουν, οι ανταλλαγές σκέψεων, ο ενθουσιασμός και η ανυπομονησία μεγαλώνει, ώστε να είναι όλα έτοιμα για το Φεστιβάλ».