Συνέντευξη της Λουίζας Ράζου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στον "Οδηγητή":"Όποτε ο λαός πίστεψε στη δύναμή του... έσπρωξε τον τροχό της Ιστορίας μπροστά"

Λουίζα Ράζου: Η ΚΝΕ με τη δράση της μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες συναντήθηκε με χιλιάδες νέους και νέες σε όλη την Ελλάδα για να μην μπουν στον «γύψο» τα δικαιώματα της στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή. Αυτό δεν είναι μία έκφραση «κλισέ». Είναι η πραγματικότητα.

Σε συνθήκες που η κυβέρνηση της ΝΔ δυνάμωνε τον αυταρχισμό και την καταστολή επικαλούμενη τις τραγικές συνέπειες της πανδημίας και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ της έδινε χρόνο και κάλυψη με το περιβόητο θα «λογαριαστούμε μετά», η ΚΝΕ πρωτοστατούσε στα σχολεία και τις σχολές, για να ζήσουμε ορισμένες από τις πιο σημαντικές κινητοποιήσεις της νεολαίας την τελευταία δεκαετία. Όπως ήταν το μεγάλο κύμα των μαθητικών καταλήψεων και διαδηλώσεων σε όλη την Ελλάδα πέρυσι, που «έδωσε τρόπο στην οργή» της νεολαίας και οι πολύμορφες φοιτητικές κινητοποιήσεις για να γίνουν οι φοιτητές «φοιτητές ξανά», για να έρθουν στο προσκήνιο οι πραγματικές ανάγκες της νεολαίας, των παιδιών της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων. Ταυτόχρονα, αξιοποιώντας όλες τις μορφές και τα μέσα, η ΚΝΕ αναπτύσσει μία σημαντική πολιτική δραστηριότητα με κορυφαίο παράδειγμα τις πετυχημένες από όλες τις απόψεις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα, που ολοκληρώθηκαν με την κοσμοπλημμύρα στο Πάρκο Τρίτση.

Στην αντεπίθεση των κομμουνιστικών ιδεών απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, στη συσπείρωση με το ΚΚΕ που πρωτοστατεί να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για τη νίκη της εργατικής τάξης και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, η δράση της ΚΝΕ μπορεί να βάλει το δικό της αποτύπωμα. Να αξιοποιήσει το ΚΑΛΕΣΜΑ της ΚΕ που από την πρώτη κιόλας σελίδα του απευθύνεται στις νέες γενιές. Αυτές που έχουν κάθε λόγο να αγανακτούν με την σημερινή κατάσταση και δεν πρέπει να αποδεχτούν ότι η ζωή τους θα κυλίσει μέσα στην ανασφάλεια και την εκμετάλλευση. Σε αυτούς πρέπει να φτάσει η ΚΝΕ και να συζητήσει οργανωμένα.

Είναι χιλιάδες τα παιδιά που βρίσκονται ήδη στο πλάι των Οργανώσεων της ΚΝΕ, παρακολουθούν τη δράση της, πολλοί συμμετέχουν και παλεύουν μαζί της. Είναι πολλοί αυτοί που πρόσφατα μας «συστήθηκαν» συμπληρώνοντας κάρτες γνωριμίας στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ. Κάθε ΟΒ να απευθυνθεί στον περίγυρό της οργανώνοντας ένα μεγάλο άνοιγμα συζητώντας καταρχήν με τα παιδιά που βρέθηκαν μαζί στις διαδηλώσεις, στις απεργίες, στις καταλήψεις, να σχεδιάσει ένα πλατύ άνοιγμα. Να ενισχύσει τους ιδεολογικούς και πολιτικούς δεσμούς με χιλιάδες πρωτοπόρους νέους που μπορούν να ενταχθούν στις Οργανώσεις της.

Όλες οι Οργανώσεις της ΚΝΕ να θέσουν τέτοιους τολμηρούς στόχους. Τα Συμβούλια Περιοχής και τα Τομεακά Συμβούλια να συγκεκριμενοποιήσουν ανάλογο σχέδιο, που να αντιστοιχεί με τις θετικές προϋποθέσεις που έχουν δημιουργήσει παρεμβαίνοντας στον χώρο ευθύνης τους. Με πνεύμα πρωτοβουλίας να πρωτοστατήσουν ώστε αυτό το σχέδιο να αγκαλιαστεί από το σύνολο των οργανωμένων της δυνάμεων.

Οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής θα γίνουν πιο βαριές για την πλειοψηφία της νεολαίας και τις οικογένειές τους. Το επόμενο διάστημα η διαπάλη θα γίνει σκληρότερη. Το σύστημα έχει πολλά κανάλια και μηχανισμούς που χρησιμοποιεί για να χειραγωγήσει, για να ενσωματώσει, για να ανακόψει θετικές διεργασίες που συντελούνται ευρύτερα μέσα στη νεολαία. Όλα τα αστικά κόμματα εξειδικεύουν την πολιτική τους για να χαϊδέψουν τα αυτιά της νεολαίας με τα «καλά της επιχειρηματικότητας» κατά τη ΝΔ ή τον «δίκαιο καπιταλισμό» του ΣΥΡΙΖΑ, που παριστάνει λες και η νεολαία έχει πάθει αμνησία από το 2019 και πριν... Ενώ διάφορες άλλες οπορτουνιστικές ομάδες ρίχνουν άσφαιρα «αντισυστημικά» πυρά, σαν τα πασχαλινά πυροτεχνήματα, ποτίζοντας την «αντιδεξιά» αυλή του ΣΥΡΙΖΑ.

Μέσα στον καθημερινό αγώνα οι δυνάμεις της ΚΝΕ θα γίνονται πιο ικανές να πρωτοστατούν στην πάλη και να συσπειρώνουν με την πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ τις πιο μαχητικές δυνάμεις νεολαίας. Ο πήχης έχει μπει ψηλά και είναι σίγουρο πως θα γίνει ζωηρή συζήτηση και θα δοθεί μάχη για το ποια Οργάνωση Περιοχής θα τον περάσει πρώτη στο τέλος του έτους!

Λ.Ρ.: Η όποια καπιταλιστική ανάπτυξη επιτευχθεί δεν πρόκειται να οδηγήσει στην ουσιαστική βελτίωση του εισοδήματος και των δικαιωμάτων της εργατικής – λαϊκής οικογένειας. Η μεγέθυνση του ΑΕΠ αφορά στην κερδοφορία των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, τους όρους της ανταγωνιστικότητας μεταξύ τμημάτων κεφαλαίου. Δεν υπάρχει «κοινός παρανομαστής» μεταξύ εργατικής και αστικής τάξης. Άλλοι ξεζουμίζονται και άλλοι κερδίζουν! Τον φαύλο κύκλο της εναλλαγής οικονομικής ανάπτυξης και οικονομικής κρίσης θα τον πληρώνουν διαρκώς με νέες θυσίες οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη έχει προϋπόθεση την ένταση της εκμετάλλευσης, έχει οργανικό στοιχείο την εντατικοποίηση, το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, το χτύπημα του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας. Το τι σημαίνει κερδοφορία και χτύπημα δικαιωμάτων το έζησαν οι εργαζόμενοι της «Ε-food» των οποίων η μαζική αγωνιστική κινητοποίηση και η αλληλεγγύη που δέχτηκαν, ανάγκασε την εταιρεία να κάνει πίσω από την επιδίωξή της να τους μετατρέψει σε «συνεργάτες» χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα.

Το έζησαν οι λιμενεργάτες της COSCO στον Πειραιά, που πρόσφατα είδαν έναν συνάδελφό τους να κομματιάζεται κάτω από τη γερανογέφυρα και που σε όλες τους τις απεργιακές κινητοποιήσεις για μέτρα υγείας και ασφάλειας και ΣΣΕ βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους σιδερένιους νόμους των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που αξιοποιούνται για να θέτουν εμπόδια στον αγώνα τους, να τον βγάζουν παράνομο τα δικαστήρια τους. Σε ένα από τα πιο κερδοφόρα λιμάνια της Ευρώπης οι εργάτες παίζουν τη ζωή τους «κορώνα - γράμματα» για μερικά μεροκάματα τον μήνα.

Ενώ, λοιπόν, κάποιοι μπουκώνουν από τα κέρδη -που συχνά είναι βαμμένα και με το αίμα των εργατών- η πλειοψηφία του λαού δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, δεινοπαθεί από την ενεργειακή φτώχεια και την ακρίβεια, δουλεύει και δεν απολαμβάνει τους κόπους της. Αυτή η αντιφατική κατάσταση αποτελεί την κανονικότητα ενός οικονομικού και κοινωνικού συστήματος που έχει στο DNA του την εκμετάλλευση και λέγεται καπιταλισμός. Αυτό το σύστημα δεν διορθώνεται, δεν εξανθρωπίζεται, μόνο ανατρέπεται!

Λ.Ρ.: Είναι ο «κακός τους ο καιρός»! Είναι το σύστημά τους, όπως είπαμε και παραπάνω, που λειτουργεί με κριτήριο τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Όλα τα επιτεύγματα της ανθρώπινης εργασίας στον καπιταλισμό, αντί να αποτελούν εργαλεία για την εξασφάλιση της λαϊκής ευημερίας, αποτελούν εργαλεία στα χέρια του κεφαλαίου για να εκτοξεύει τα κέρδη και τα προνόμιά του σε βάρος του λαού.

Σε αυτό το σύστημα οι ανάγκες για έργα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής, αντισεισμικής θωράκισης θεωρούνται περιττή σπατάλη. Έξοδο χωρίς όφελος. Όποια έργα γίνονται είναι ανεπαρκή, συνήθως γίνονται με καθυστέρηση -αφού δεν ιεραρχούνται ως προτεραιότητα- ή έπονται έπειτα από μεγάλα τραγικά γεγονότα και αξιοποιούνται ως «ευκαιρίες» για να προχωρήσουν επιχειρηματικοί σχεδιασμοί και νομοθετικές ρυθμίσεις που διευκολύνουν την καπιταλιστική κερδοφορία. Τέτοιοι είναι οι αναπτυξιακοί και περιβαλλοντολογικοί νόμοι που ψηφίζονται κατά καιρούς και αλλάζουν τις χρήσεις γης για να διευκολυνθούν οι «πράσινες» μπίζνες στα δάση, στα βουνά, στις παραλίες. Τέτοιο ρόλο παίζουν οι «επιτροπές αποκατάστασης» που στήνουν οι κυβερνήσεις στις καμένες και τις πλημμυρισμένες περιοχές, όπως η «επιτροπή Μπένου» στη Β. Εύβοια.

Οι επιπτώσεις στο κλίμα δεν αντιμετωπίζονται με άλλη συνταγή καπιταλιστικής διαχείρισης. Σε κάθε διεθνή σύνοδο για το κλίμα οι εκπρόσωποι των ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών διατυπώνουν ευχολόγια για την αντιμετώπιση των συνεπειών της περιβαλλοντικής καταστροφής, που τα μονοπώλιά τους προκαλούν, ενώ, ταυτόχρονα, εκφράζεται σφοδρός ανταγωνισμός στην κούρσα της επένδυσης κεφαλαίων σε «φιλικές» στο περιβάλλον, νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

Ενώ ο λαός μας πληρώνει αδρά τα «πράσινα χαράτσια» των ΑΠΕ, ενώ πληρώνει δισεκατομμύρια για τους ΝΑΤΟϊκούς εξοπλισμούς σε αεροπλάνα και φρεγάτες, ενώ πληρώνουμε για να φτάσει η αντιαεροπορική συστοιχία στη Σαουδική Αραβία, δεν έχουμε εξασφαλίσει επαρκή αντιπυρικά μέσα για να μην γίνεται «κάρβουνο» η μισή Ελλάδα από τις πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι.

Το «επιτελικό χάος» που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ το έλεγε και η ΝΔ για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η βολική αντιπολίτευση που κάνει το ένα κόμμα του συστήματος στο άλλο. Για να ακριβολογούμε, κανένα κρατικό «χάος» δεν εκφράζεται όταν πρέπει να αντιμετωπιστεί ο «εχθρός λαός» και η νεολαία, όταν χτυπιούνται τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα της νεολαίας.

Εμπόδιο στη λαϊκή ευημερία μπαίνει η αστική εξουσία, ανεξάρτητα από το πρόσημο των αστικών κυβερνήσεων που την υπηρετούν. Αντίπαλο δέος και διέξοδος είναι ο σοσιαλισμός. Η κοινωνία στην οποία οι εργαζόμενοι βγαίνουν από το περιθώριο της πολιτικής ζωής, συμμετέχουν ενεργά στη λήψη, στην εφαρμογή και στον έλεγχο των αποφάσεων, γιατί έχουν πλέον την εξουσία στα δικά τους χέρια. Σε αυτή την εξουσία όλος ο πλούτος αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία και μέσω του κεντρικού σχεδιασμού καθορίζεται η σχεδιασμένη ικανοποίηση των διευρυμένων κοινωνικών αναγκών.

Λ.Ρ.: Η αγωνιστική πείρα που συγκεντρώθηκε μέσα στις συνθήκες της πανδημίας για την υπεράσπιση της υγείας και της ζωής του λαού μας, είναι πράγματι σημαντική. Αναφερόμαστε στα νεανικά αγωνιστικά σκιρτήματα σε σχολεία και σχολές. Επίσης, στις αγωνιστικές εστίες και οι απεργιακές μάχες του τελευταίου διαστήματος σε μία σειρά εργασιακούς χώρους και κλάδους, ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής-αντεργατικής πολιτικής, καθώς επίσης και ενάντια στην προσπάθεια να χτυπηθεί η συνδικαλιστική οργάνωση και δράση και με τον πρόσφατο νόμο Χατζηδάκη. Ανάμεσα σε αυτούς ξεχωρίζουμε τους αγώνες των υγειονομικών και των εκπαιδευτικών γιατί οι δίκαιες διεκδικήσεις τους εκφράζουν τις συνολικότερες ανάγκες του λαού μας για υγεία και μόρφωση. Οι εργαζόμενοι στην «Ε-food» απέδειξαν ότι δεν είναι αναλώσιμοι, όπως τα μηχανάκια τους, να συμπληρώνουν χιλιόμετρα και να τους πετάνε στο δρόμο! Ακόμα, η μεγάλη μάχη που έδωσαν οι πυρόπληκτοι να σώσουν τις ζωές και το βιός τους, αποτελεί παρακαταθήκη ότι μπροστά σε μεγάλα γεγονότα και εξελίξεις «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό».

Κυρίως η 7ήμερη απεργία των λιμενεργατών της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά όπου η μαζικότητα, η αποφασιστικότητα και η συσπείρωση γύρω από το πραγματικό εργατικό σωματείο τους δίνει στοιχεία πολύτιμα για τη διεξαγωγή της ταξικής πάλης στις σημερινές συνθήκες. Αποδείχνει στην πράξη, για ακόμα μία φορά, ότι η εργατική τάξη κινεί τα πάντα. Η δική της δουλειά παράγει όλο τον πλούτο που στον καπιταλισμό τον καρπώνεται μία μειοψηφία, οι κεφαλαιοκράτες. Οι εργάτες έχουν παράξει ό,τι περιέχουν τα κοντέινερ, οι εργάτες τα φορτώνουν και τα ξεφορτώνουν στα πλοία, οι εργάτες της θάλασσας τα κινούν. Όταν σπάσει οριστικά αυτή η αλυσίδα της εκμετάλλευσης, οι εργάτες θα έχουν πάρει την εξουσία!

Η ιστορία διδάσκει: όποτε η εργατική τάξη σήκωσε το ανάστημά της, όποτε ο λαός πίστεψε στη δύναμή του βαδίζοντας τον δρόμο της ανατροπής κατάφερε σπουδαίες νίκες, έσπρωξε τον τροχό της ιστορίας μπροστά! Αυτός είναι ο ελπιδοφόρος δρόμος που πρέπει να βαδίσει η πλειοψηφία του λαού μας. Για να ανοίξει αυτός ο δρόμος παλεύουν οι κομμουνιστές καθημερινά και ακούραστα. Παλεύουν για τη δουλειά, τη μόρφωση, την υγεία, το δικαίωμα στον δημιουργικό ελεύθερο χρόνο, για την προστασία συνολικά της ζωής της λαϊκής οικογένειας. Στοχεύουν τον πραγματικό αντίπαλο, την αστική τάξη, την εξουσία της και τις συμμαχίες της: την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ.

Πιο συγκεκριμένα, στο ΚΑΛΕΣΜΑ της ΚΕ σημειώνεται: «Οι δυνάμεις του ΚΚΕ πρωτοστατούν για να αγκαλιάσει ο δρόμος του αγώνα όλο και περισσότερους και μέσα από τα διάφορα μέτωπα πάλης δείχνουν τις δυνατότητες του σοσιαλισμού, τις δυνατότητες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ελλάδα. Διεξάγουν καθημερινά ιδεολογικοπολιτική διαπάλη με τις αντιλήψεις που διακηρύσσουν ότι δεν υπάρχει διέξοδος από τον σημερινό καπιταλιστικό βάλτο της ανασφάλειας και της εκμετάλλευσης και μας καλούν να επιλέξουμε τη δήθεν πιο ανώδυνη μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, του δήθεν εξανθρωπισμού του καπιταλισμού, της δήθεν μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων».

Σε αυτή την προσπάθεια η ΚΝΕ θα έχει την δική της ουσιαστική συμβολή για να συμπορευτεί η νεολαία με το ΚΚΕ, στο δρόμο της ανατροπής, στην πάλη για την οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, του σοσιαλισμού- κομμουνισμού.