Όταν η κοινωνική ζούγκλα γίνεται νόμος και στους Ολυμπιακούς Αγώνες...

Λίγο πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Aγώνων, που φέτος θα διεξαχθούν στο Παρίσι, η Nike, μία από τους χορηγούς της διοργάνωσης και εταιρεία ένδυσης, που ντύνει πολλούς από τους αθλητές που θα λάβουν μέρος σε αυτή, δημοσίευσε ένα προπαγανδιστικό - διαφημιστικό βίντεο ενόψει της έναρξης των αγωνισμάτων. Σε αυτό εμφανίζονται αθλητές από διαφορετικά αθλήματα που μέσα από πολλά κοντινά πλάνα προσπαθεί να καταγραφεί στο πρόσωπό τους η αποφασιστικότητα να νικήσουν, ενώ συνοδεύεται από έναν σχολιασμό ενδεικτικό και αποκαλυπτικό των μηνυμάτων που θέλει να περάσει, αλλά κυρίως των αξιών που εκπροσωπεί...

Ο αφηγητής, λοιπόν, σε θέση αθλητή που κυνηγά την κορυφή, αναρωτιέται: "Είμαι κακός άνθρωπος; Έχω μία και μοναδική επιδίωξη, είμαι δόλιος, έχω εμμονή, είμαι εγωιστής. Αυτό με κάνει κακό άνθρωπο; Είμαι ένας κακός άνθρωπος; Δεν έχω καμία ενσυναίσθηση, δε σε σέβομαι, δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένος, έχω μία εμμονή με τη δύναμη. Είμαι παράλογος, δεν έχω τύψεις, δεν έχω καμία αίσθηση συμπόνιας, έχω παραισθήσεις, είμαι μανιακός. Πιστεύεις ότι είμαι κακός άνθρωπος; Πες μου, είμαι;". 

Αυτό το σχεδόν παραληρηματικού τύπου μήνυμα που προμοτάρει ακόμα και δόλια μέσα για να φτάσεις στην κορυφή, ενώ προσδίδει στον αθλητή χαρακτηριστικά, όπως η ασέβεια προς τους υπόλοιπους συναθλητές του και η έλλειψη ενσυναίσθησης συνεχίζει σε ακόμα πιο δραματικό τόνο και ο αφηγητής πεισμώνει τη φωνή του και συνεχίζει για την κορύφωση: "Πιστεύω ότι είμαι καλύτερος από όλους τους υπόλοιπους. Θέλω να κατακτήσω αυτό που είναι δικό σου και να μην το επιστρέψω ποτέ. Αυτό που είναι δικό μου είναι δικό μου και αυτό που είναι δικό σου είναι δικό μου. Αυτό με κάνει κακό άνθρωπο;".

Για να καταλήξει τελικά στο μήνυμα: "Η νίκη δεν είναι για όλους, είναι γι' αυτούς που κάνουν οτιδήποτε χρειαστεί", που το συνοδεύει μάλιστα με αντίστοιχο hashtag #WinningIsntForEveryone. Και κάπως έτσι ολοκληρώνεται το διαφημιστικό σποτ με την εταιρεία ουσιαστικά να παρακινεί τους αθλητές να κατακτήσουν την κορυφή με κάθε κόστος, με οποιοδήποτε μέσο, με όλους τους τρόπους, αφού αυτό είναι που έχει τη μεγαλύτερη σημασία, αυτό είναι που μετράει. Σε αυτό το πλαίσιο είναι θεμιτά μέσα η ασέβεια, η δολιότητα, η εμμονή, ακόμα και αν όλα αυτά κάνουν τον αθλητή να μοιάζει με "τέρας". Όλα αυτά δεν έχουν σημασία μπροστά στη νίκη που είναι αυτοσκοπός...

Φυσικά τα παραπάνω δε θυμίζουν σε τίποτα αθλητισμό, ένα αγαθό που αποτελεί κοινωνικό δικαίωμα, που μπορεί να προωθήσει τη συλλογικότητα, τη σωματική και ψυχική υγεία, την ψυχαγωγία, χωρίς να το βρωμίζουν οι χορηγοί με τα αντιαθλητικά τους σποτ. Και σίγουρα δε θυμίζουν σε τίποτα Ολυμπιακούς Αγώνες, αφού τα χαρακτηριστικά που υποτίθεται προωθούν, όπως είναι η ευγενής άμιλλα και το ευ αγωνίζεσθαι πάνε περίπατο με την υπογραφή των πολυεθνικών κολοσσών. Αυτό, βέβαια, δεν είναι καινούριο, αφού οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν μετατραπεί κι αυτοί σε ένα άκρως εμπορευματοποιημένο προϊόν που τους κανόνες τους βάζουν οι χορηγοί και οι πολυεθνικές. 

Γι' αυτό και περνούν στον αθλητισμό τις αξίες της κοινωνικής ζούγκλας του καπιταλισμού, του ανταγωνισμού, της επικράτησης του ισχυρότερου. Βλέπουν τον αθλητισμό όπως την αγορά και προσπαθούν να κερδίσουν μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας των κερδών από τους ανταγωνιστές. Είναι μία αντανάκλαση της κοινωνικής πραγματικότητας και του συστήματος που βάζει πάνω απ' όλα τα κέρδη των λίγων.

Κι έτσι για τους αθλητές το αγώνισμά τους μετατρέπεται σε μία μάχη επιβίωσης αφού με αυτό τον τρόπο, με τις επιτυχίες και τις νίκες, θα προσελκύσουν χορηγούς, θα καταφέρουν να επιβιώσουν για να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που αγαπάνε. Ακόμα κι αυτό βγαίνει συνεχώς λαβωμένο από τις ευτελείς αξίες και τα ιδανικά που προσπαθούν να επιβάλλουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα...