Όχι άλλο αίμα εργατών για τα κέρδη των αφεντικών

Ακόμα ένας εργάτης νεκρός. Ακόμα ένα θύμα της εργατικής τάξης που θυσιάστηκε στον βωμό του κέρδους για τα αφεντικά. Στη μαύρη λίστα των νεκρών που χάνουν τη ζωή τους στη μάχη για το μεροκάματο προστέθηκε ακόμα ένα όνομα. Δεν πρόλαβε να "στεγνώσει" το αίμα του 18χρονου ντελιβερά Ανέες Μιρ από την άσφαλτο της Καλλιθέας και χθες ένας 45χρονος εργάτης άφησε την τελευταία του πνοή, αυτή τη φορά σε μία "εμβληματική" και "μεγαλειώδη" επένδυση. Από αυτές που πάνε την οικονομία μπροστά και φέρνουν "ανάπτυξη". Έτσι περιγράφουν τα κάτεργα της COSCO στις προβλήτες του λιμανιού του Πειραιά. Εκεί έμελλε να κάνει το τελευταίο του μεροκάματο χθες ο Δημήτρης Δαγκλής. Κατά τη διάρκεια της βάρδιάς του, μία γερανογέφυρα πέρασε από πάνω του και τον έκοψε στη μέση...

Στην COSCO, όπου τα προηγούμενα χρόνια αποτέλεσε σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος θα καρπωθεί την πατρότητα της επένδυσης, για το ποιος από τους δύο έκανε περισσότερα ώστε να γίνει η "κομβικής σημασίας" επένδυση που θα απογείωνε το λιμάνι του Πειραιά και άλλα τέτοια πομπώδη... Τελικά αποδεικνύεται, για πολλοστή φορά, με τραγικό τρόπο από την ίδια τη ζωή, τι εννοούν όταν μιλάνε για ανάπτυξη. Το παράδειγμα της "εμβληματικής επένδυσης της COSCO" μιλάει από μόνο του: Κέρδη με τη σέσουλα για το κεφάλαιο, βουτηγμένα σε αίμα εργατών, κάτεργα με επισφαλή εργασία, πετσοκομμένοι μισθοί και δικαιώματα για τους εργαζόμενους. Κι όλα αυτά δεμένα με ένα αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο που έχει την υπογραφή όλων των κυβερνήσεων και σφίγγει τον κλοιό γύρω από τους εργάτες επιτρέποντας στην εργοδοσία να συνεχίζει τα εγκλήματά της. Η πρωτοπόρα δράση του σωματείου της ΕΝΕΔΕΠ, ενοχλητική φωνή για την εργοδοσία, είχε αποκαλύψει πολλές φορές τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, την εντατικοποίηση, τη δουλειά με το "πιστόλι στον κρόταφο", για να αυγαταίνουν τα κέρδη των αφεντικών.

Είναι χαρακτηριστική η αισχρή προσπάθεια της εργοδοσίας να διαστρεβλώσει τις συνθήκες θανάτου του εργαζομένου,  μοιράζοντας ραβασάκια στα ΜΜΕ ότι δήθεν το δυστύχημα συνέβη όταν ο εργάτης είχε σχολάσει και επέστρεψε να πάρει προσωπικά αντικείμενα από τον χώρο. Η "είδηση" διαψεύστηκε άμεσα από το σωματείο, αλλά για κάποιο "περίεργο" λόγο συνέχισε να υπάρχει σε διάφορα sites, ορισμένα εξ αυτών υποτίθεται "αριστερά", με πρώτη και καλύτερη την “Αυγή” που αναπαρήγαγε το εργοδοτικό ψέμα για το έγκλημα. Σήμερα, μάλιστα, στην έντυπη έκδοσή της δεν βρήκε να γράψει ούτε μισή λέξη για το έγκλημα!

Η μαζική συνέλευση των εργαζομένων της COSCO, μόλις έγινε γνωστός ο θάνατος του συναδέλφου τους, καθρέφτισε την οργή και την αγανάκτηση για το νέο εργοδοτικό έγκλημα. Τα λόγια του προέδρου του σωματείου, Μάρκου Μπεκρή, στη συγκέντρωση των εργαζομένων είναι συγκλονιστικά: «Φτάνει πια, νισάφι! Πρέπει να γίνουμε ενωμένοι μια γροθιά, συνάδελφοι, και να απαιτήσουμε να πηγαίνουμε στα σπίτια μας ζωντανοί και σώοι. Το χρωστάμε στον Δημήτρη. Κανένας άλλος συνάδελφος να μη θυσιαστεί για τα κέρδη της COSCO». Κι έτσι, με ένα στόμα, μία φωνή, ομόφωνη απόφαση για απεργία. Κανείς στη δουλειά. Για τον νεκρό συνάδελφο Δημήτρη, που σήμερα θα είχε τη γιορτή του. Για να συνεχιστεί η πάλη για το μεροκάματο υπό καλύτερους όρους, σε ασφαλείς συνθήκες, να μη θυσιάζεται η ζωή των εργατών για τα κέρδη των αφεντικών.

Για να σταματήσουν οι "κόντρα βάρδιες", δηλαδή να σχολάει ο εργάτης στις 7 το πρώι και να πιάνει ξανά δουλειά στις 2 το μεσημέρι, για μόνιμη σταθερή εργασία με πλήρη εργασιακά δικαιώματα, για να μπορεί να υπάρχει έτσι και οργάνωση της δουλειάς με χρονοδιάγραμμα. Για να γίνουν οι 4άρες πόστες (ομάδες εργασίας αποτελούμενες από 4 άτομα μόνο) από δω και πέρα 6άρες. Για να συνσταθεί Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας από τους εργαζόμενους κ.λπ.

Κι έτσι σαν αντίο στους νεκρούς της εργατικής τάξης, σαν ένας τελευταίος χαιρετισμός στον Δημήτρη της Cosco την ώρα που οι συνάδελφοί του πραγματοποιούν την απεργιακή τους συγκέντρωση, έρχονται στο μυαλό οι παρακάτω στίχοι, μαζί με σφιγμένες γροθιές και μία υπόσχεση ότι αυτό το σύστημα που δολοφονεί εργάτες για τα κέρδη του θα το πολεμήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις και τελικά θα το γκρεμίσουμε. Θα ' ρθει ο καιρός μας!

Κάποιος στοιχίζει τις ανάσες μου με βία/

κάνει τις μέρες μου δικές του, τις αρπάζει/

Και τριγυρνάω σαν την άδικη κατάρα/

στα ξεροκόμματα ζωής που μου πετάει.

***

Δρόμους ανοίγω όμως δρόμους δεν διαβαίνω/

πύργους υψώνω μα ανέστιος γυρνάω/

Όλα απ' τα χέρια μου μα κι όλα μοιάζουν ξένα/

κι αντί περήφανος δουλειά παρακαλάω...