Συνέντευξη:Ρεπορτάζ για την κατάσταση στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο

Θαλασσινός Μιχάλης: Χρειάζεται, να θυμίσουμε ότι, όπως αντίστοιχα σχέδια νόμου όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) είχαν σκοπό την υποβάθμιση και υποχρηματοδότηση των αθλητικών συλλόγων, καθώς και των υποδομών που δραστηριοποιούνται αυτοί, έτσι και το συγκεκριμένο έρχεται να συμπληρώσει τα προηγούμενα έχοντας ως σκοπό την προστασία του «προϊόντος». Δηλαδή αντιμετωπίζει τον αθλητισμό συνολικότερα ως εμπόρευμα. Συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο προβλέπει τη μετατροπή των αθλητικών σωματείων σε επιχειρήσεις. Να λειτουργούν με κριτήρια κόστους-οφέλους, ενώ ταυτόχρονα προβλέπει νέες περικοπές στον αθλητισμό από τον κρατικό προϋπολογισμό, μέσω του συμψηφισμού της τακτικής επιχορήγησης με τα κέρδη από το «Στοίχημα». Ως αποτέλεσμα αυτού είναι να επιδεινώνεται η ήδη ασφυκτική κατάσταση στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και να εντείνεται ο αποκλεισμός του λαού και της νεολαίας από το δικαίωμα στην άθληση.

Παράλληλα, δημιουργεί εργαζόμενους διαφορετικών ταχυτήτων. Μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε οι προπονητές ποδοσφαίρου είναι η ελάχιστη αμοιβή των 250 ευρώ που έχει θεσπιστεί από την ΕΠΟ, χωρίς συλλογική σύμβαση και ουσιαστικά χωρίς κατοχυρωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα.

Βλέπουμε χρόνο με τον χρόνο τα αθλητικά σωματεία που μπορούμε να δουλέψουμε να μειώνονται σε αριθμό. Χωρίς να έχω τα πλήρη στοιχεία, αυτό αποτυπώνεται από τις όλο και λιγότερες ομάδες που συμμετέχουν κάθε χρόνο στα πρωταθλήματα του νομού της Κ. Μακεδονίας. Κάτι που απ΄ όσο μπορώ να γνωρίζω ισχύει και για το σύνολο των νομών της χώρας. Γνωστοί μου στην  Άρτα, για παράδειγμα, μου λένε πως στο εκεί τοπικό πρωτάθλημα συμμετέχουν πλέον μόλις 9 ομάδες, όταν πριν από τρία χρόνια υπήρχαν πάνω από 40.

Αναγνώστης Χατζής: Οι περισσότερες ομάδες αποτελούνται από ένα 7μελές ή 9μελές ΔΣ, που το συγκροτούν κατά κύριο λόγο άνθρωποι χωρίς «οικονομική επιφάνεια», οι οποίοι πασχίζουν για τον σύλλογό τους, εξαιτίας της αγάπης που έχουν για τον αθλητισμό και χωρίς να δίνεται ουσιαστικά καμία χρηματοδότηση από το κράτος. Η όποια οικονομική στήριξη έρχεται από συνδρομές των αθλητών της ακαδημίας, από φίλους της ομάδας και από μικροεπαγγελματίες της τοπικής κοινωνίας. Είναι απόλυτα αναγκαία η σταθερή οικονομική βοήθεια από το κράτος, γιατί ο ερασιτεχνικός αθλητισμός δεν αποτελεί το χόμπι των παραγόντων, αλλά παράγει αθλητισμό και διέξοδο σε πολλούς νέους και νέες. Μην ξεχνάμε ότι η ουσία είναι πως ο αθλητισμός αποτελεί κοινωνική ανάγκη.

Α.Χ: Ένας ποδοσφαιριστής είπε χαρακτηριστικά, «εγώ είμαι από την Επανομή, για μας, στην κωμόπολη, από τη Δευτέρα προετοιμαζόμαστε περιμένοντας πώς και πώς την Κυριακή που είναι η μέρα του αγώνα που θα παίξουμε με τους φίλους μας. Κάθε ερασιτεχνική ομάδα μοιάζει με φίλους που μαζεύτηκαν από τη γειτονιά και μέσα σε αυτή την ομάδα μπολιάζουν και οι νεότεροι παίκτες της ακαδημίας, είναι η γειτονιά μας, ο τόπος μας, η αγάπη και η διέξοδός μας. Και αυτό μας το στερούνε».

Α.Χ: Συναντάμε τέτοια παιδιά από ομάδες που διαλύθηκαν λόγω οικονομικής αδυναμίας ή μη δυνατότητας να αναλάβουν τα όσα προβλέπει το «Ν/Σ Αυγενάκη» για τη λειτουργία ενός αθλητικού σωματείου. Οι περισσότεροι, που συμμετέχουν, είναι εργαζόμενοι που με αυτοθυσία συνεχίζουν την προσπάθεια και κρατούν τον σύλλογο ζωντανό και τους νέους κοντά στον αθλητισμό γιατί για πολλούς νέους το σωματείο της γειτονιάς και του χωριού αποτελεί διέξοδο, είναι μια πραγματική «ασπίδα» για ό,τι σάπιο κατακλύζει την σημερινή κοινωνία. Πολλοί αθλητές αναζητούν μια ομάδα, όχι μόνο λόγω του πάθους και της αγάπης τους για το ποδόσφαιρο, αλλά και επειδή θέλουν να καλύψουν την ανάγκη τους να διατηρούν την υγεία τους, να εκφράζονται δημιουργικά, να επικοινωνούν. Η πλήρης εγκατάλειψη των σωματείων από το κράτος εντείνει το φαινόμενο ολοένα και περισσότεροι νέοι να αποχωρούν από τα γήπεδα και τα αθλητικά σωματεία με αποτέλεσμα αυτά να συρρικνώνονται και να διαλύονται.

Αποστόλης Δελής: Το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που κρατάει ενιαία στάση ενάντια στην εμπορευματοποίηση του αθλήματος και καταθέτει σταθερά προτάσεις υπέρ των σωματείων και των εργαζομένων στον αθλητισμό είτε σε επίπεδο κεντρικής διαχείρισης είτε σε τοπικό επίπεδο μέσω των δήμων και περιφερειών. Οι προτάσεις και οι θέσεις του ΚΚΕ αντηχούν σε έναν κόσμο ευρύτερα που μπορεί ακόμα και σήμερα να έχει άλλη πολιτική προτίμηση, παρ' όλα αυτά η αναγνώριση από το σύνολο του αθλητικού κόσμου είναι αδιαμφισβήτητη. Αυτό φανερώνει πως ο λαός έχει κριτήριο και βλέπει από την ίδια του την πείρα πως οι πολιτικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις και στον αθλητισμό στρέφονται σε βάρος των αθλητών και των σωματείων. Είναι γνωστό πως το ΚΚΕ στηρίζει τα αιτήματα που θέτουν οι προπονητές και τα σωματεία στο κίνημα για κρατική χρηματοδότηση των σωματείων, ενίσχυση των αθλητικών κέντρων, πλήρη εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα για τους εργαζόμενους στον αθλητισμό. Αν ένα πράγμα έχει φανεί από το τελευταίο διάστημα είναι πως μόνο μέσα από την οργανωμένη διεκδίκηση μπορεί ο αθλητικός κόσμος να αναδείξει την ανάγκη για αθλητισμό για όλους.

Α.Χ: Για τους περισσότερους ανθρώπους που εμπλέκονται με τους ερασιτεχνικούς συλλόγους το κίνητρο συμμετοχής και προσφοράς είναι η αγάπη τους για τον αθλητισμό, την ιστορία της ομάδας και της κάθε περιοχής. Το νέο «Αθλητικό Νομοσχέδιο» επιβάλλει στα ερασιτεχνικά σωματεία να λειτουργούν με σκοπό το κέρδος, γεγονός που επιβαρύνει τους συλλόγους, αλλά και τους γονείς που βλέπουν το κόστος της συνδρομής να αυξάνεται. Αυτά που διεκδικούμε είναι η παραχώρηση ελεύθερων χώρων αθλητισμού με βάση τις πραγματικές ανάγκες των αθλητών. Δεν γίνεται στον Δήμο Θεσσαλονίκης με τόσα σωματεία, ανάμεσά τους σύλλογοι με ιστορία, να έχουν μόνο 3 γήπεδα και αυτά σε άθλια κατάσταση, επικίνδυνη για την υγεία των αθλητών. Να μοιραζόμαστε το γήπεδο στα δύο και πολλές φορές στα τρία προκειμένου να καλυφθούν οι προπονήσεις των ομάδων. Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και σε άλλους δήμους της χώρας καθώς το ζήτημα των χώρων αθλητισμού και πρασίνου είναι συνολικό και είναι ζήτημα μιας πολιτικής που ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις που βλέπει τον αθλητισμό ως εμπόρευμα. Είναι αναγκαία η συσπείρωση των αθλητικών συλλόγων γύρω από τα κοινά προβλήματα και η διεκδίκηση σταθερής, γενναίας, κρατικής χρηματοδότησης, γιατί ξέρουμε πως πρέπει να είμαστε «αντίπαλοι» μόνο στο γήπεδο. Έξω από αυτό είμαστε συμπαίκτες σε όλα, γιατί μας ενώνουν όλα.