Απεργία 28/2 - 2 Χρόνια από το Έγκλημα στα Τέμπη:Σήμερα μιλάει ο λαός

Σήμερα μιλάει ο λαός! Σήμερα υποκλινόμαστε μπροστά στη δύναμη της λαϊκής κινητοποίησης, ανατριχιάζουμε μπροστά στο μεγαλείο της διεκδίκησης, του αγώνα, της αποφασιστικότητας των πλημμυρισμένων δρόμων, υποκλινόμαστε μπροστά στη λαοθάλασσα, στο φουσκωμένο ποτάμι της οργής και της απαίτησης για δίκιο.

Εκείνοι που μίλησαν όλες τις προηγούμενες ημέρες, και έλεγε το στόμα τους πολλά, τώρα μπορούν να σιωπήσουν.

Tώρα πρέπει να σιωπήσουν εκείνοι που προσπάθησαν να συκοφαντήσουν, να λοιδορήσουν, να υποτιμήσουν, τώρα καταπίνουν την γλώσσα τους εκείνοι που τόλμησαν να λερώσουν τις προθέσεις και τα μηνύματα των συγκεντρώσεων, να αλλοιώσουν το περιεχόμενο των κινητοποιήσεων, να τις προσαρμόσουν στο αφήγημα που ταιριάζει στην προπαγάνδα τους. 

Τώρα, μπροστά στο μεγαλείο των λαϊκών κινητοποιήσεων, μπορούν να σιωπήσουν.

Κι η αλήθεια είναι ότι προσπάθησαν πολύ. Η μαύρη κυβερνητική προπαγάνδα έπαιξε τα ρέστα της. Ομολόγησε πόσο πολύ ζορίζεται από τη δράση του λαϊκού παράγοντα. Έδειξε πόσο ενοχλείται από την εδραιωμένη πεποίθηση ότι στα Τέμπη έγινε ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα με ενόχους το κράτος και το κεφάλαιο. Είπαν πολλά. Μίλησαν για απόπειρα αποσταθεροποίησης, απείλησαν, εκφόβισαν. Μέχρι και τους συγγενείς των νεκρών έπιασαν στο στόμα τους. Τώρα σιωπή! Στόμα κλειστό και κεφάλι κατεβασμένο! 

Από κοντά και τα ξετσίπωτα τρολ ΣΥΡΙΖΑίικης προέλευσης, που μέσα στον απόπατο της παρακμής τους «ψάχνονται» μεταξύ "Ωνάσειας" Ζωής, εφοπλιστή Κασσελάκη και ακροδεξιών για τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους, που έπαιξαν το παιχνίδι της κυβέρνησης και επιτέθηκαν στην απεργία χαρακτηρίζοντάς την ως και αχρείαστη ή ως μια προσπάθεια καπελώματος από το ΚΚΕ. Οι άκαπνοι απεργοσπάστες, τα ιδεολογικά χρεοκοπημένα δεκανίκια του συστήματος, που βλέπουν εργατική κινητοποίηση και ανεβάζουν πυρετό, που βλέπουν οργανωμένο εργατικό ταξικό κίνημα και παθαίνουν αλλεργία, τώρα το βουλώνουν. Το βουλώνουν και οι συμβιβασμένοι εργοδοτικοί κηφήνες που προσπαθούν να κάτσουν στον λαιμό της εργατικής τάξης και σύρθηκαν να προκηρύξουν απεργία, παρά την αρχική του άρνηση μετά την κατακραυγή και την αποκάλυψη της ξεφτίλας τους.

Τώρα σιωπά και το κεφάλαιο, τα αφεντικά, με την προσπάθεια να τρομοκρατήσουν τους πρωτοπόρους εργαζόμενους που οργάνωσαν την απεργία. Με εργάτες να απειλούνται με απόλυση αν τυχόν απεργούσαν, άλλους να απολύονται εκδικητικά για τη δράση τους, με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς να συλλαμβάνουν συνδικαλιστές κατ’ εντολή της εργοδοσίας, για να μη φτάσει το απεργιακό μήνυμα όπου δουλεύει η εργατική τάξη. Απέτυχαν παταγωδώς. Το απεργιακό ποτάμι τους παρέσυρε, διέλυσε την εργοδοτική τρομοκρατία.

Τώρα σκασμός! Τώρα μιλάει ο λαός. Και μιλάει όπως ξέρει όταν το κάνει μαζικά, συντριπτικά, χωρίς περιθώρια να ξεστομίσουν μιλιά εκείνοι που ξέρουν να μιλούν όταν δεν τους κλείνει το στόμα ο λαός…

Γιατί ο λαός μας ξέρει πώς να κάνει το δάκρυ διεκδίκηση, πώς να κάνει τον θρήνο αγώνα, πώς να κάνει την οργή πείσμα και στήριγμα στην ασυμβίβαστη μάχη που δίνουμε για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια και να ανασάνουμε.

Σήμερα δίνουμε τις δικές μας απαντήσεις. Σήμερα απαντάμε σε ένα από τα πιο αμείλικτα ερωτήματα που η ίδια η ζωή θέτει καθημερινά: Τα κέρδη τους ή οι ζωές μας!