Σωτηρία Βασιλακοπούλου :Σύμβολο του σύγχρονου ηρωισμού όσων δεν σκύβουν το κεφάλι

Παραμονή διεξαγωγής πανεργατικού συλλαλητηρίου και οι οργανώσεις της ΚΝΕ στα Πανεπιστήμια βρίσκονται επί ποδός για να βοηθήσουν στην προπαγάνδισή του. Οι εργάτες της ΕΤΜΑ πρέπει να ενημερωθούν όπως όλοι οι εργάτες της Αττικής. Η εντολή όμως της εργοδοσίας είναι ξεκάθαρη. Να μην πέσει προκήρυξη του ΚΚΕ στα χέρια εργάτη. Η απόφαση των συντρόφων μας και της ίδιας της Σωτηρίας ήταν αντίθετη: Κάθε εργάτης έπρεπε να πάρει την προκήρυξη του ΚΚΕ, να μάθει τους στόχους του συλλαλητηρίου, να εμπνευστεί και να παλέψει.  

Η εργοδοσία μαντρώνει τους εργάτες σε πούλμαν και απαιτεί να φύγουν γρήγορα από το εργοστάσιο. Όταν ένα από αυτά περνά την πύλη, η Σωτηρία ορμά προς τα παράθυρα για να πετάξει μέσα τις προκηρύξεις. Το πούλμαν τη χτυπά και παρά τις εκκλήσεις όλων να σταματήσει για να αποφευχθούν τα χειρότερα ο οδηγός -και γνωστός μπράβος της εργοδοσίας- αναπτύσσει ακόμα περισσότερη ταχύτητα. Με τις πίσω ρόδες δολοφονεί τη Σωτηρία. Αμέσως ξεκινά η συγκάλυψη του εγκλήματος με την αστυνομία να προσπαθεί να φυγαδεύσει τον οδηγό. Ακολουθεί ο Τύπος της εποχής που χαρακτηρίζει τροχαίο τη δολοφονία και το δικαστήριο που δεν δέχεται τις κατηγορίες. Φυσικά για τους ηθικούς αυτουργούς του εγκλήματος, δηλαδή την εργοδοσία της ΕΤΜΑ, ούτε λόγος.

Η δολοφονία της Σωτηρίας ούτε μεμονωμένο περιστατικό είναι ούτε φταίει απλά ένας μπράβος που «ξέφυγε». Αντίθετα πλήθος παραδειγμάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό αποδεικνύουν ότι σε όλες τις εποχές και σε όλες τις συνθήκες οι καπιταλιστές θα έχουν την ανάγκη να αντιπαλεύουν τους εργατικούς αγώνες, να τους συκοφαντούν και να τους καταστέλλουν. Η επίθεση των μπράβων σε απεργούς στα Γιάννενα το 2017, οι μπράβοι της ναζιστικής-εγκληματικής Χρυσής Αυγής και η βρώμικη δράση τους μέσα σε σωματεία, όπως η δολοφονική επίθεση του Παπαδόγγονα στον πρόεδρο της ΕΝΕΔΕΠ στην COSCO πριν λίγα χρόνια, ή ακόμα και οι ειδικές δυνάμεις καταστολής που επιστρατεύονται ενάντια σε απεργούς, είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα του μίσους της αστικής τάξης ενάντια στους αγωνιστές εργαζόμενους.

Και φυσικά δεν πρόκειται για ελληνικές πρωτοτυπίες. Μόλις τον περσινό Ιούνιο στην Ιταλία δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ο 37χρονος απεργός Adil Belakhdim που συμμετείχε στην περιφρούρηση πανεθνικής 24ωρης απεργίας στον κλάδο των logistics. Το 2018 και το 2016 στην Ιταλία τα Συνδικάτα μετρούσαν άλλους δύο νεκρούς απεργούς-συνδικαλιστές, ενώ δεν είχαν περάσει απαρατήρητες οι ποικίλες απειλές σε εργαζόμενους της Αmazon που τα προηγούμενα χρόνια προσπαθούν να στήσουν σωματείο στην εταιρία.

Αρωγό στις προσπάθειες τους οι καπιταλιστές έχουν ένα πλούσιο νομικό οπλοστάσιο που θεσμοθετούν οι κυβερνήσεις, πάνω στο οποίο πατάνε για να εγκληματούν συστηματικά εις βάρος των εργαζομένων. Στην Ελλάδα οι πρόσφατοι νόμοι Χατζηδάκη-Χρυσοχοΐδη με την αντιδραστική επιχειρηματολογία τους ενάντια στο συνδικαλισμό και τη διεξαγωγή αγώνων που συνόδευσε την ψήφιση τους αποτελούν τα στέρεα θεμέλια για την επίθεση της αστικής τάξης στους εργαζόμενους, το λαό και την πρωτοπορία του, το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Σε ένα τέτοιο διαχρονικό πλαίσιο εντάσσεται και η δολοφονία της Σωτηρίας.

42 χρόνια μετά ο αγώνας των μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ώστε να παίρνουν οι εργάτες άφοβα την ανακοίνωση του Κόμματος και να συζητούν ανοιχτά σε όλους τους χώρους δουλειάς με νέους ανθρώπους για την αναγκαιότητα οργάνωσης της πάλης, διεκδίκησης και αγώνα, για την επικαιρότητα και τον ρεαλισμό του να υπάρξει μια κοινωνία που οι ίδιοι θα κάνουν κουμάντο στον πλούτο που παράγουν κρατά ζωντανή τη μνήμη της! Έτσι επιβεβαιώνονται τα λόγια του ποιητή: «Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει/ θα ‘σαι πάντα μέσα σε όλα εκείνα που γι’ αυτά έχεις λείψει/ θα ‘σαι για πάντα μέσα σε όλο τον κόσμο».