Στα μπλόκα του αγώνα κρίνεται το δίκιο: Η ζωή με αξιοπρέπεια στον τόπο τους!

Ο αγώνας των αγροτών είναι ένα ακόμη ενθαρρυντικό στοιχείο που αποδεικνύει ότι οι νέοι της υπαίθρου δίνουν αγωνιστική απάντηση στα καλέσματα υποταγής, μοιρολατρίας και συμβιβασμού με τα λίγα, δίνοντας το πιο τίμιο μάθημα ζωής! Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η κυβερνητική νεολαία της ΝΔ, η ΟΝΝΕΔ, ξεκίνησε μια καμπάνια μπόλικης παπάτζας που τιτλοφορείται «Όλη η Ελλάδα, ένας τόπος». Δήθεν ψάχνει “βιώσιμες” λύσεις για την επιστροφή των νέων στις επαρχιακές πόλεις και στα χωριά τους, όπως το να πηγαίνουν οι φοιτητές να δουλεύουν στα χωράφια μετά την εξεταστική του Ιουνίου (!). Μέχρι να δούμε κανένα #ypaithros_pass, θέτουμε το ερώτημα: Όλη η Ελλάδα, ένας τόπος… όμως για ποιους;

Βεβαίως, δεν περιμένουμε την απάντηση από τα QnA, με τις εκτός τόπου και χρόνου ερωτήσεις, της κυβερνητικής νεολαίας. Η καθημερινότητα των νέων αγροτών και κτηνοτρόφων της υπαίθρου, όπως την περιγράφουν και οι ίδιοι, είναι αποκαλυπτική. Καθρεφτίζει τα αδιέξοδα που γεννά για αυτούς και τις οικογένειές τους η πολιτική που υπηρετεί για τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Η γη συγκεντρώνεται σε λιγότερα χέρια, το κόστος παραγωγής εκτινάσσεται στα ύψη και εκείνοι πουλούν την παραγωγή τους σε εξευτελιστικές τιμές στους μεγαλέμπορους και τους μεγαλοβιομηχάνους που τους αρπάζουν τον μόχθο τους σε εξευτελιστικές τιμές.

Η “Κοινή Αγροτική Πολιτική” της ΕΕ που υλοποιείται πιστά από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις, είναι η αιτία που ερημώνουν τα χωριά της Θεσσαλίας από νέους αγρότες. Είναι η αιτία που ασφυκτιούν, όταν τους στερείται ουσιαστικά η επιλογή να ασχοληθούν με την αγροτική παραγωγή, να παραμείνουν στον τόπο τους και στα χωριά τους. H ίδια πολιτική που από τη μία ρημάζει το εισόδημά τους, ευθύνεται και για τη χειροτέρευση των συνθηκών ζωής της νεολαίας της υπαίθρου, η οποία δεν έχει στοιχειώδη πρόσβαση σε δομές υγείας, στην ψυχαγωγία, την άθληση και άλλες δραστηριότητες.

«Το υψηλό κόστος παραγωγής, το αβέβαιο μέλλον που βλέπουμε για το επάγγελμά μας, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα προβλημάτων. Αυτά τα ζητήματα είναι η σπίθα που ανάβει τη φωτιά του αγώνα και μας οδηγεί στον Ε65 και φέτος. Δεν πρόκειται για εθιμοτυπικά μπλόκα.Μάλλον εθιμοτυπικά είναι τα προβλήματα που δεν λύνονται ποτέ και για αυτό καλό θα είναι η κυβέρνηση να κοιτάξει να δώσει άμεσα λύσεις σε αυτά που ζητάμε, ώστε να μπορέσουμε και εμείς οι νεότεροι να μείνουμε στα χωράφια μας», λέει ο Γιάννης ένας από τους πολλούς νέους αγρότες του μπλόκου στον αυτοκινητόδρομο Ε65 στην Καρδίτσα, την πρώτη κιόλας μέρα που καταλαμβάνουν πεζή το οδόστρωμα και παρατάσσουν λίγο πιο κάτω τα τρακτέρ τους για το μαχητικό μπλόκο τους.

Πίσω από την ερήμωση της επαρχίας, ειδικά από νέους, βρίσκεται η εγκληματική πολιτική του κέρδους, που τους αφήνει εκτεθειμένους και τους στερεί την πρόσβαση στις σύγχρονες υποδομές γιατί «κοστίζουν ακριβά». Όπως εξηγεί ο Θοδωρής, αγρότης από τη Ζαγορά Πηλίου «τους συγχωριανούς μας σε περίπτωση που αντιμετωπίσουν κάποιο θέμα υγείας τους μεταφέρουμε με τα αγροτικά μας, πάνω στις καρότσες στο Νοσοκομείο του Βόλου» αφού όπως αναφέρει «το Κέντρο Υγείας είναι υποστελεχωμένο και οι βλάβες στο ένα ασθενοφόρο του, αργούν να επιδιορθωθούν, με ό,τι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό».

Όταν ρωτάμε για τον τρόπο με τον οποίο ψυχαγωγούνται, αν βλέπουν συναυλίες, θέατρο ή ταινίες οι νέοι αγρότες του μπλόκου στον Ριζόμυλο Μαγνησίας γελάνε μεταξύ τους και απαντάνε ειρωνικά «Πολλά ζητάτε…» και συνεχίζει ο Θοδωρής «δεν υπάρχει καμία τέτοια υποδομή στην περιοχή, υπάρχουν νέα παιδιά στην περιοχή που δεν έχουν πάει ποτέ θέατρο ή σε κάποια συναυλία. Και όποιος θέλει να δει κάτι τέτοιο πρέπει να ταξιδέψει μέχρι τον Βόλο με τεράστιο κόστος. Ακόμη και μια απλή έξοδος στα χωριά του Πηλίου δεν είναι δεδομένη για εμάς τους νέους αφού εξαιτίας της ερημοποίησης έχουν κλείσει και όποια μαγαζιά υπήρχαν».

«Εμείς τον αγαπάμε αυτόν τον τόπο, όπως αγαπάμε τη δουλειά μας, να πηγαίνουμε και να καλλιεργούμε τα χωράφια μας, να παράγουμε ποιοτικά προϊόντα για τον λαό. Η πολιτική της κυβέρνησης μας διώχνει και ερημώνει τους τόπους μας, αφού δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο που να καλυτερεύει τη ζωή μας. Όμως δεν θέλουμε να φύγουμε από εδώ για να πάμε να μας εκμεταλλεύονται στις βιομηχανίες με μισθούς πείνας» μας λέει ο Λεωνίδας, νέος αγρότης από την περιοχή του Τυρνάβου. Και συνεχίζει «πώς να δημιουργήσει ένας νέος αγρότης οικογένεια όταν δεν είναι εξασφαλισμένη η πρόσβαση στο σχολείο; Αφού οι μαθητές των χωριών του Τυρνάβου κάνουν χιλιόμετρα κάθε μέρα για να πάνε σχολείο. Όταν δεν είναι δεδομένη η πρόσβαση σε κατάλληλες δομές υγείας;».

Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα που μοιάζει με αδιέξοδο, η κυβέρνηση προσπαθεί να καταστείλει την πάλη τους. Από κοινού ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να τους πείσουν να αρκεστούν στα ψίχουλα στα όρια των “δημοσιονομικών αντοχών”, που όμως δεν χωράνε τις ανάγκες τους, οι νέοι αγρότες δεν τσιμπάνε! Είναι αποφασισμένοι. «Nα το πάμε μέχρι τέλους, μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματά μας», όπως λένε οι ίδιοι στις καθημερινές συνελεύσεις που γίνονται στα μπλόκα όπου συμβάλλουν με τις σκέψεις τους στην καλύτερη οργάνωση του αγώνα, δίνοντας κουράγιο στους μεγαλύτερους. Σε αυτόν τον αγώνα στηρίζουν τις ελπίδες τους, βρίσκουν την προοπτική!

Προτάσσουν την οργανωμένη διεκδίκηση μέσα από τον συντονισμό τους, τη συσπείρωση στις Ομοσπονδίες και στους Αγροτικούς Συλλόγους δυναμώνουν τον αγώνα τους γνωρίζοντας, πλέον, εκ πείρας ότι μόνο μέσα από αυτόν τον δρόμο μπορούν να κερδίσουν ανάσες ανακούφισης.