Στους εκβιασμούς και τις απειλές, οι ντελιβεράδες βγαίνουν νικητές!

Μετά από μαζικότατες κινητοποιήσεις με καθολική συμμετοχή των εργαζομένων σε διάφορες πόλεις της χώρας, τον συντονισμό των σωματείων και την αλληλεγγύη όλης της εργατικής τάξης, οι εργαζόμενοι στην e-food βγαίνουν νικητές!

Η προσπάθεια της εταιρείας να μετατρέψει με εκβιαστικά τελεσίγραφα τις συμβάσεις μισθωτής εργασίας σε συμβάσεις ελεύθερου επαγγελματία με μπλοκάκι (freelancer), επιβάλλοντας μια σχέση εργασίας που την απαλλάσσει από τις υποχρεώσεις της απέναντι σε μια σειρά εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, όχι απλά έπεσε στο κενό, αλλά κάτω από το βάρος των μαζικών κινητοποιήσεων ανακοίνωσε ότι για 2.016 εργαζόμενους της επιχείρησης που εργάζονταν με συμβάσεις ορισμένους χρόνου, οι συμβάσεις τους μετατρέπονται σε αορίστου χρόνου.

Η νικηφόρα έκβαση του αγώνα των εργαζομένων προσφέρεται για συμπεράσματα και ταυτόχρονα στέλνει μηνύματα σε πολλές κατευθύνσεις:

• Πρώτα και κύρια σε κράτος και εργοδοσία. Η επιδίωξη να ξεμπερδέψουν με ό,τι εργατικό δικαίωμα έχει απομείνει, αλλά ταυτόχρονα να χτυπήσουν και τον συνδικαλισμό αποδεικνύεται ότι μπορεί να βρει απάντηση μόνο μέσα από τον οργανωμένο αγώνα και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων να μην υποκύπτουν σε εκβιασμούς και απειλές. Τη στιγμή που έχει διαμορφωθεί ένα ασφυκτικό αντεργατικό πλαίσιο, με κορυφή του παγόβουνου τον νόμο Χατζηδάκη, αποδεικνύεται πως απάντηση μπορεί να δώσει μόνο ο οργανωμένος, συντονισμένος αγώνας μέσα από τα συνδικάτα και τα σωματεία, η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων ενός ομίλου στην οργάνωση της πάλης. Ακόμα και η ανακοίνωση της εταιρείας "αναγνωρίζει" ότι πρωτίστως την πίεσε η δράση των συνδικάτων. Γι’ αυτό άλλωστε και ο νόμος Χατζηδάκη, ταυτόχρονα με την επιβολή της 10ωρης δουλειάς και των απλήρωτων υπερωρίων, προβλέπει να αντιμετωπιστούν και αυτοί που μπορούν να μπουν εμπόδιο σε αυτό το σχέδιο, δηλαδή τα εργατικά συνδικάτα και η συλλογική διεκδίκηση. Το φουσκωμένο κόκκινο ποτάμι των ντελιβεράδων που πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας και άλλων πόλεων είναι το φωτεινό παράδειγμα του φόβου των αφεντικών. Η αλληλεγγύη των εργαζόμενων και της νεολαίας έδειξαν ότι στον αγώνα, αλλά και την αγωνία των διανομέων, έβλεπαν τον δικό τους αγώνα και τη δική τους αγωνία και ανασφάλεια.
• Aποκαλύφθηκε το υποκριτικό ενδιαφέρον του ΣΥΡΙΖΑ, αφού "έκατσε η στραβή" και μόλις πριν μία βδομάδα, στην τελευταία ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ψήφισε από κοινού με τους ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και της Ελληνικής Λύσης την έκθεση που νομιμοποιεί το καθεστώς εργασιακής γαλέρας στις συγκεκριμένες πλατφόρμες και διαιωνίζει τη φάμπρικα με τις “βαφτίσεις” εργαζομένων σε “αυτοαπασχολούμενους”. Kαι όλα αυτά βέβαια στο πλαίσιο των "βέλτιστων πρακτικών της ΕΕ"... Εκτός αυτού, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ιδρύθηκε και έτερη πλατφόρμα υπηρεσιών ντελίβερι που χρησιμοποιεί το απαράδεκτο αντεργατικό καθεστώς των freelancers, που φυσικά διατήρησε η ΝΔ. Άλλωστε, είναι ακόμα νωπά στη μνήμη μας τα άρθρα στην “Αυγή” για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν και άμα γίνει κυβέρνηση, δε θα μπορεί να πάρει πίσω τα νομοθετήματα Μητσοτάκη, όπως βέβαια θυμόμαστε και τα tweets του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Κυρίτση, πριν τη διπλή απεργιακή μάχη του Ιουνίου, ότι το νομοσχέδιο θα πέρναγε έτσι κι αλλιώς παρά τις απεργιακές κινητοποιήσεις... Γι’ αυτό, μπροστά σε μια νίκη που στηρίχτηκε στον οργανωμένο, μαζικό, ταξικό αγώνα και όχι στη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια, καλό θα ήταν να κρατήσουν χαμηλά τη μπάλα, γιατί βλέπει κι ο κόσμος...
• Φυσικά είχαμε και την απίθανη πρόταση του Γιάνη Βαρουφάκη από την Oλομέλεια της Βουλής για το θέμα, που το πήγε σε άλλο level, αφού ούτε λίγο ούτε πολύ κάλεσε τους εργαζόμενους να μην ελπίζουν στα συνδικάτα και αφού έχουν τη γνώση του επαγγέλματος να φτιάξουν μία δική τους συνεταιριστική επιχείρηση! Και δεν έμεινε εκεί, είχε κι άλλο... Αναγνώρισε ότι το μοναδικό εμπόδιο για να γίνει κάτι τέτοιο είναι η χρηματοδότηση, αλλά έδωσε κι εκεί λύση: Το ταμείο "κοινωνικής οικονομίας" της ΕΕ! Αλήθεια! Αυτό πρότεινε! Να φτιάξουν τη δική τους επιχείρηση και να πάρουν λεφτά από την ΕΕ. Σοβαρά! Μπορεί να μπει θέμα στην επόμενη συνέλευση του σωματείου να κόψουμε αντιδράσεις... Μιλάμε για τέτοια ενσωμάτωση στο σύστημα. Ευτυχώς, όμως, η πραγματικότητα βαράει σφαλιάρες και το εργατικό κίνημα δεν μπαίνει στα καλούπια τους. Με αποφασιστικότητα, οργάνωση και μαζική συμμετοχή στα σωματεία τους οι εργαζόμενοι είναι πάντα αυτοί που μπορούν να καθορίζουν τις εξελίξεις.