Απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ:Συμπεράσματα από τις μαθητικές κινητοποιήσεις του 2020.

Το Κεντρικό Συμβούλιο της ΚΝΕ απευθύνει κάλεσμα στα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ, στους πρωτοπόρους μαθητές που βρεθήκαμε μαζί στις μαθητικές κινητοποίησεις του προηγούμενου διαστήματος να συζητήσουμε την πλούσια πείρα που αποκτήσαμε όλοι μαζί από αυτή τη μάχη, να ανταλλάξουμε ιδέες και απόψεις για το πως θα δυναμώσει ο αγώνας στην κρίσιμη και πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε για τη ζωή και το σχολείο που έχουν ανάγκη οι μαθητές.

Η συγκεκριμένη Απόφαση του ΚΣ, που δημοσιεύουμε στον «Οδηγητή», στο πλαίσιο των συνολικότερων εκτιμήσεων που έκανε και η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ για τη δράση του Κόμματος κατά το δεύτερο κύμα πανδημίας, κάνει προσπάθεια να συνοψίσει τα βασικά συμπεράσματα που βγαίνουν από τις μαθητικές κινητοποιήσεις, την καθοριστική συμβολή της ΚΝΕ, τη διαπάλη που αναπτύχθηκε τόσο με την κυβέρνηση όσο και με τις άλλες δυνάμεις, ζητήματα που θέλουμε να βελτιώσουμε στη δουλειά μας το επόμενο διάστημα.

Πριν απ΄ όλα όμως αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε στον καθέναν από εσάς ένα μεγάλο μπράβο για τις μάχες που δώσατε.

Οι αγώνες των μαθητών είχαν προωθημένο χαρακτήρα διεκδίκησης αιτημάτων, που ως ένα βαθμό αντανακλούν σύγχρονες ανάγκες με βάση τις εξελίξεις της εποχής και τα προβλήματα που έχουν προκύψει από τη διαχείριση της πανδημίας. Και γι' αυτό ξεχώρισαν για τη σημαντική διάρκεια, τη μαχητικότητα και τη πολυμορφία που είχαν μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες.

Ιδιαίτερα οι μαθητές - μέλη της ΚΝΕ, μαζί με έναν σημαντικό αριθμό πρωτοπόρων μαθητών είχαν καθοριστικό ρόλο τόσο στη μαζικότητα όσο και στο περιεχόμενο του αγώνα. Για να ακουστεί, να μαζικοποιηθεί και να δυναμώσει το μαθητικό κίνημα, να αντιπαρατεθεί με την κυβερνητική προπαγάνδα πως «όλα πάνε καλά», πως «πρέπει απλά να περιμένουμε να περάσει η πανδημία», «να μη ζητάμε και πολλά - πολλά». Για να συγκρουστούν οι μαθητές μέσα σε ένα κλίμα αυξανόμενης καταστολής και αυταρχισμού. Προσπάθεια που δεν περιορίζεται προφανώς μόνο στο μαθητικό κίνημα αλλά που με πρόσχημα την πανδημία πέρασε σε ανώτερο επίπεδο με την απαγόρευση των συναθροίσεων, την περαιτέρω υπονόμευση του απεργιακού δικαιώματος, γιατί στοχεύει όποιον σηκώνει κεφάλι.

Οι μαθητικές κινητοποιήσεις άφησαν και αυτές το στίγμα τους στην «οργανωμένη απειθαρχία» του λαού μας, όπως εκφράστηκε στον αγωνιστικό εορτασμό της Πρωτομαγιάς, του Πολυτεχνείου, σε απεργιακές μάχες, σε μικρότερες ή μεγαλύτερες δράσεις. Έστειλαν το μήνυμα ότι ο αγώνας και η διεκδίκηση δεν κάνουν «διάλειμμα», τη στιγμή μάλιστα που ο λαός αφήνεται απροστάτευτος και δέχεται νέα επίθεση στα δικαιώματά του. Το Κόμμα μας και η ΚΝΕ έδωσαν όλες τους τις δυνάμεις για να στηρίξουν τον αγώνα του λαού μας στην αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τα επιτελεία του,

Αυτοί οι αγώνες στέλνουν μήνυμα στην κυβέρνηση που κλιμακώνει την επίθεση στα εργασιακά κι ασφαλιστικά δικαιώματα του λαού, προχωρά σε αντιδραστικές αλλαγές στην Υγεία, στην Παιδεία, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, πως υπάρχει μια κρίσιμη μάζα που δε τσιμπά στα παραμύθια της κυβέρνησης και δεν εναποθέτει τις ελπίδες της στα δισεκατομμύρια της ΕΕ που ακούει συνεχώς πως θα βοηθήσουν δήθεν το λαό. Γιατί ξέρει πως η συντριπτική πλειοψηφία και αυτών των χρημάτων θα κατευθυνθεί για τους λίγους και τα κέρδη τους, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες. Όπως γίνεται πάντα. Ξέρει επίσης πως δίπλα στην κυβέρνηση, λένε συνειδητά ψέματα και τα άλλα κόμματα του συστήματος, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ που έχουν ίδιους σκοπούς, αλλά μεταμφιέζονται με δήθεν διαφορετικές προτάσεις σε «φίλους του λαού». Που συμφώνησαν με την κυβέρνηση πως σε «έκτακτες συνθήκες» η διεκδίκηση και ο αγώνας πρέπει να αναστέλλονται με το πρόσχημα της «ατομικής ευθύνης». Που καλλιεργούν ξανά, λες και έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, πως μια άλλη κυβέρνηση θα τα «έκανε καλύτερα».

Μας γεμίζει ελπίδα και αισιοδοξία πως αυτός ο αγώνας άφησε το αποτύπωμά του και στις μαθητικές εκλογές που ακολούθησαν με τη διαμορφώση εκλογικού κριτηρίου για αγωνιστικά μαθητικά συμβούλια σε περισσότερους μαθητές. Οι χιλιάδες εκλεγμένοι σε όλη τη χωρά μαθητές μέλη και φίλοι της ΚΝΕ που αναγνωρίστηκαν από το σχολείο τους ως οι αγωνιστές εκπρόσωποί, οι πάνω από 30 νέες Συντονιστικές Επιτροπές Μαθητών σε όλη τη χώρα είναι όπλα στα χέρια των μαθητών για την επόμενη μέρα.

Την επόμενη μέρα που θα είναι διαφορετική. Όχι απλά γιατί τα περιοριστικά μέτρα κάποια στιγμή θα τελειώσουν. Αλλά γιατί θα επιστέψουμε σε μια καθημερινότητα που θα καθορίζεται πια από νέα στοχεία. Αυτά της εκδήλωσης -ακόμα μια φορά- μιας νέας οικονομικής κρίσης που έχει επιπτώσεις στις ζωές μας, αυτά των ολοένα και μεγαλύτερων πολεμικών συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο και στη γειτονιά μας, κατί που απαιτεί από εμάς να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη όσο και την ετοιμότητά μας.

Την επόμενη μέρα που, αν η κυβέρνηση προχωρήσει τις εξαγγελίες της, το σχολείο θα έχει γίνει ακόμα χειρότερο. Οι μαθητές πέρα από απροστάτευοι μέσα στα ίδια τους τα σχολεία, όποτε και αν αυτά ανοίξουν αφού ακόμα μια φορά η κυβέρνηση δεν παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα, θα έχουν σημαντικά μορφωτικά κενά μετά το φιάσκο της τηλεκπαίδευσης. Θα δώσουν πιο σκληρές εξετάσεις με Τράπεζα Θεμάτων, με ένα νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ που σκοπό έχει να μειώσει κατά πολύ τους εισακτέους.

Μπορεί κάποιος να πει πως είμαστε χαμένοι από χέρι. Πως μας ετοιμάζουν μια ζωή αγώνα επιβίωσης για την κερδοφορία των καπιταλιστών. Μπορεί, όμως, ταυτόχρονα να δει και κάτι ακόμα που είναι διαφορετικό. Η πανδημία απέδειξε με έναν δικό της τρόπο πως υπάρχει και η δύναμη των πολλών. Πως οι αγώνες των μαθητών μετράνε, φοβίζουν την κυβέρνηση, τους υπολογίζει. Πως υπάρχουν ανεξάντλητες δυνατότητες να ζήσουμε καλύτερα, όπως μας αξίζει. Χρειάζεται να ανατρέψουμε αυτό που μας εμποδίζει. Να επιβάλουμε το δίκιο μας.

Στα σχολεία ήδη από τις πρώτες μέρες υπήρχε στους μαθητές, αλλά και σε τμήματα εκπαιδευτικών και γονιών (ίσως περισσότερο στα Δημοτικά αλλά έπαιξε ένα ρόλο), ένα κλίμα ανησυχίας και άγχους για την κατάσταση με την οποία άνοιξαν τα σχολεία. Ήταν ευδιάκριτα από την πρώτη στιγμή σε μεγάλο τμήμα μαθητών η έλλειψη προετοιμασίας για το άνοιγμά τους από μεριάς κυβέρνησης, τα ελλιπή μέτρα προστασίας της υγείας των μαθητών αλλά και αντιφατικές κατευθύνσεις που έφταναν στα σχολεία (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τους μαθητές ανά τάξη και τις δηλώσεις Μαγιορκίνη).

Είχε μετρήσει, επιπλέον, στο να «μην έχουν και πολύ υπομονή» οι μαθητές, το γεγονός ότι τα σχολεία ήταν κλειστά πολύ καιρό, τα παιδιά βιώνουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση με έντονη ανασφάλεια συνολικά, οι συνολικότερες δυσκολίες στη ζωή και στο σπίτι, τα οικονομικά και εργασιακά προβλήματα της οικογένειας καθόριζαν τη στάση τους.

Τέλος, η μικρή πείρα του Ιουνίου που φανέρωσε το πρόβλημα (παρά τα λίγα παιδιά στα σχολεία), η καθυστέρηση να ανοίξουν τα σχολεία για μία εβδομάδα λόγω κακής προετοιμασίας, αλλά και το ότι ξεκινούσε η σχολική χρονιά ξανά με αλλαγές στο εξεταστικό (η Τράπεζα Θεμάτων πέρασε μέσα στην πανδημία), ήταν επίσης από την αρχή ψηλά στη συζήτηση μέσα στα σχολεία.

Μετρώντας την κατάσταση, σωστά είχαμε εκτιμήσει πως ειδικά φέτος έχουν «πέσει πάνω» από τα σχολεία κατά το άνοιγμά τους όλες οι πολιτικές δυνάμεις με συγκεκριμένο σχέδιο και με δουλεμένα επιχειρήματα. Το πιο χαρακτηριστικό ήταν η υπερπροβολή από μεριάς κυβέρνησης του «αντιμασκικού» κινήματος διάφορων περιθωριακών ομάδων και συνωμοσιολογικών θεωριών, με ταυτόχρονη επίθεση στην ανευθυνότητα της νεολαίας. Η κυβέρνηση ήταν ξεκάθαρο πως επεδίωξε να βρει «βολικό» αντίπαλο στην προσπάθεια καλλιέργειας κλίματος στους μαθητές πως η ίδια κάνει ότι μπορεί και πως το ζήτημα είναι η δική τους «ατομική στάση ευθύνης». Σε αυτό σιγόνταρε ένα μεγάλο μέρος στελεχών της ΝΔ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, Εκπαίδευση και μειοψηφίες Συλλόγων Γονέων. Από την άλλη ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ καλλιεργούσαν μια κριτική προς την κυβέρνηση περί ανευθυνότητας και ανικανότητας, βάζοντας κατά βάση μπροστά προβλήματα χωρίς να θέτουν αντίστοιχο διεκδίκητικό πλαίσιο, οδηγώντας εύκολα στο συμπέρασμα πως δεν μπορεί να λυθεί και τίποτα, με πιο χαρακτηριστική την ανακοίνωση της νεολαίας ΚΙΝΑΛ που ζητούσε να λειτουργήσουν τα σχολεία αποκλειστικά με τηλεκπαίδευση. Η στάση όλων των παραπάνω κομμάτων σε μια πορεία άλλαζε και προσαρμοζόταν.

Η προσπάθεια που έκανε η ΚΝΕ στην παραπάνω διαμορφωμένη κατάσταση ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Το σχέδιό μας για να μπουν μαχητικά οι δικές μας μαθητικές δυνάμεις στα σχολεία, να δημιουργηθεί από την πρώτη μέρα αγωνιστικό κλίμα, σε έναν μεγάλο βαθμό έγινε πραγματικότητα. Παρά επιμέρους ανομοιομορφίες από Οργάνωση σε Οργάνωση, καθυστερήσεις ή αδυναμίες, μπορούμε να πούμε με σιγουριά πως η ΚΝΕ ηγήθηκε στη δημιουργία αγωνιστικού κλίματος στα σχολεία κόντρα στην επιχειρηματολογία της κυβέρνησης από την πρώτη κιόλας μέρα.

Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ συνέβαλαν καθοριστικά ώστε η συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων πανελλαδικά μέσα από πλατιά συζήτηση με χιλιάδες μαθητές και μέσα από τα συνθήματα που επέλεξαν οι ίδιοι οι μαθητές όπως: «Κάτω από τη μάσκα έχουμε φωνή - Μόρφωση και Υγεία για κάθε μαθητή» και «Η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία - Δώστε λεφτά για την Παιδεία», να στραπατσάρει το προαναφερθέν σχέδιο της κυβέρνησης. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, ακριβώς γιατί και οι μαθητές χάλασαν την εικόνα της κυβέρνησης που «τα κάνει όλα καλά» σε σχέση με τη διαχείριση της πανδημίας, παρά το γεγονός ότι συναντούσαμε δισταγμούς στην καθημερινή διαπάλη «αν μπορεί να κάνει και πολλά η κυβέρνηση, ότι το προσπαθεί». Κινητοποιήθηκαν με όρεξη μαθητές που την ίδια στιγμή επηρρεάζονται από επιχειρήματα του συστήματος όπως: «να μην πάμε και τόσο κόντρα με την κυβέρνηση που το παλεύει», «φταίει το ελληνικό σύστημα Παιδείας, έξω είναι αλλιώς», «να μη συμμετέχει η ΚΝΕ στους αγώνες»και πολλά άλλα. Ίδιο ρόλο έπαιξε και η κλιμάκωση των συνθημάτων που υιοθέτησε το μαθητικό κίνημα στην πορεία («Έχουμε δίκιο! Ακούστε μας! Δε θέλουμε μία ακόμα χαμένη σχολική χρονιά! Είμαστε νικητές! Δε δεχόμαστε την κοροϊδία και την καταστολή ως απάντηση! Το δίκιο να γίνει πράξη! Δεν ξεμπερδεύετε μαζί μας»). Συνθήματα που υιοθετήθηκαν ακριβώς γιατί ήταν απλά, εύστοχα, έπιαναν και εξέφραζαν τον παλμό της πλειοψηφίας των μαθητών.

Από την πρώτη στιγμή προτάξαμε τα μέτρα προστασίας της υγείας των μαθητών και των οικογενειών τους, ενάντια στο γεγονός ότι η υγεία και η μόρφωση των μαθητών αντιμετωπίζονται ως κόστος από την κυβέρνηση, αξιοποιώντας διάφορα ζωντανά παραδείγματα. Αναδείξαμε τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης και την ολιγωρία της να πάρει μέτρα, χάνοντας τον πολύτιμο χρόνο του καλοκαιριού για να μην έχουν οι μαθητές εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, να μην κρατήσουν στάση αναμονής. Αξιοποιήσαμε και άλλα παραδείγματα από την κατάσταση στους χώρους εργασίας στη χώρα μας, αλλά και παραδείγματα από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Αυτή η προσπάθεια συνεχίστηκε με διάφορες αφορμές και ήταν σταθερά στον προσανατολισμό της ΚΝΕ, ιδιαίτερα μπροστά και στη δίκη της ΧΑ. Νωρίς, πριν ανοίξουν τα σχολεία, η ΚΝΕ τοποθετήθηκε για την υπερπροβολή του αντιμασκικού κινήματος ως «βολικού αντίπαλου» για την κυβέρνηση και υπερασπίστηκε την υπεύθυνη στάση που κράτησε η νεολαία ως απάντηση στην προσπάθεια της ΝΔ και άλλων να τη στοχοποιήσει.

Στην πορεία και όσο οι κινητοποιήσεις «φούντωναν», η ΚΝΕ και το Κόμμα πρώτοι σήκωσαν το «Οι μαθητές έχουν δίκαια αιτήματα- Ακούστε τους», ανέδειξε ιδιαίτερα το ζήτημα της καταστολής και της τρομοκράτησης των αγωνιστών μαθητών, την αναγκαιότητα να συνενωθούν οι διεκδικήσεις των μαθητών συνολικά με το λαό. Σταθερά αναδείκνυε την ανάγκη ισχυροποίησης της ΚΝΕ στα σχολεία για να αποκτήσει διάρκεια και στόχευση ο αγώνας των μαθητών. Έκανε προσπάθεια να καλλιεργεί στους μαθητές που κυρίως κατέβαιναν στο δρόμο, έναν συνολικότερο προβληματισμό για το καπιταλιστικό σύστημα, για τη ρεαλιστικότητα των αιτημάτων τους σε σχέση με το πως θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα, για το ότι «για να βρούμε το δίκιο μας, απαιτείται σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, άλλη κοινωνία». Πως τελικά είναι νικηφόρα μια μάχη όταν προετοιμάζεται για την επόμενη, όταν αφήνει όσους αγωνίστηκαν πιο δυνατούς, πιο έμπειρους, όταν αφήνει νέες δομές στο κίνημα, όταν βοηθά πλατιές μάζες να βγάζουν σωστά συμπεράσματα. Και εν προκειμένω, ανεξάρτητα από το αν οι μαθητές επέλεγαν να εναλλάξουν μορφή αγώνα, περνώντας από μια πιο οξυμένη μορφή όπως είναι η κατάληψη σε κάποια άλλη, ανεξάρτητα αν τελικά ικανοποιούταν ένα μέρος ή και κανένα από τα αιτήματά τους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ έκανε διάφορες προσαρμογές στη στάση της απέναντι στο μαθητικό κίνημα, ανάλογα και με πίεση που της ασκούσε, με σκοπό πάντα το να περιοριστούν οι αντιδράσεις. Η πρώτη προσπάθεια για συκοφάντησή τους που ήρθε σε συνέχεια μιας υπερπροβολής του «αντιμασκικού» κινήματος πριν καν ανοίξουν τα σχολεία, έπεσε γρήγορα στο κενό και δε κυριάρχησε παρά τις προσπάθειες. Η καταστολή σε κάθε επίπεδο (εισαγγελείς, χημικά, ΜΑΤ, συλλήψεις), πήγαινε μαζί με τη συζήτηση περί μειοψηφιών, εκβιασμών για τηλεαπουσίες και τηλεκπαίδευση, συζήτηση που την πήραν πάνω τους τα στελέχη της κυβέρνησης στην εκπαίδευση και σε γονείς με το επιχείρημα «έχετε δίκιο, αλλά..», έφτασε τελικά στην αποδοχή της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας στο Υπουργείο για κατάθεση των αιτημάτων των μαθητών, χωρίς φυσικά να δώσει κάποια ουσιαστική λύση. Σε αυτά τα ζητήματα, πέρα από την προσπάθεια που έκαναν οι δυνάμεις μας μέσα στα σχολεία τους για να απλώνεται η συζήτηση και να γίνονται συλλογικές διαδικασίες, επιλέξαμε να σηκώσουμε στη συζήτηση και σε συσκέψεις της ΚΝΕ με μαθητές, το ζήτημα της μειοψηφίας, δουλέψαμε επιχειρήματα που να αποκαλύπτουν την ουσία της αστικής δημοκρατίας. Μικρή ήταν η προσπάθεια να παρέμβει σε πλαίσια πάλης σχολείων, π.χ. σε κάποια σχολεία καθηγητές της ΝΔ έλεγαν στους μαθητές να υιοθετήσουν αίτημα για να ξεκινήσει η αξιολόγηση, προσπάθεια που αποκρούστηκε όπου η ΚΝΕ καλλιέργησε ερωτήματα γύρω από την αξιολόγηση: «Ποιος θα την κάνει, με ποιο σκοπό;». Τα παραπάνω, σε συνδυασμό και με αντιμετώπιση των μαθητικών κινητοποιήσεων από μερίδα των ΜΜΕ με τον ίδιο τρόπο έχουν επιδράσει στο να υπάρχει ένα γενικό συναίσθημα, που σε συνδυασμό με την πορεία της πανδημίας εκφράζεται με την άποψη «η κυβέρνηση έχει άδικο, οι μαθητές έχουν δίκιο».

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε προσπάθεια σε μια πορεία και όσο φούντωναν οι καταλήψεις να καπηλευτεί τις μαθητικές κινητοποιήσεις με διάφορους τρόπους, κύρια μέσω των δυνάμεών του στους καθηγητές αλλά και σε ορισμένα ΜΜΕ, προβάλλοντας και υιοθετώντας – σε έναν βαθμό- τα αιτήματα των μαθητών, ασκώντας κριτική στην κυβερνητική πολιτική. Εκτιμάμε πως δεν επιτεύχθηκε το σχέδιό του να καρπωθεί την κατάσταση στα σχολεία για επανασυσπείρωση δυνάμεων. Επέμενε και πιο ειδικά στο ζήτημα της καταστολής. Οι δυνάμεις μας, χωρίς να κυριαρχεί αυτό στην προπαγάνδα μας, θύμιζαν στους μαθητές το πώς πέρασε ο νόμος Γαβρόγλου ή τι καταστολή δεχόταν οι μαθητικοί αγώνες και επί ΣΥΡΙΖΑ. Ενισχύσαμε και τη συζήτηση γύρω από το «θα λογαριαστούμε μετά», και πόσο κακό θα έκανε αυτό στους μαθητικούς αγώνες αν υιοθετούνταν σαν λογική. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επεδίωξε γενικά να κατέβουν οι μαθητές στο δρόμο, να εκφραστούν αγωνιστικά - ορισμένες φορές έβαλε και εμπόδια. Εξαίρεση αποτελεί η μέρα της Πανελλαδικής Απεργίας της ΑΔΕΔΥ και της δίκης της ΧΑ, που προσπάθησε να κινητοποιήσει μαθητές.

Ο οπορτουνιστικός χώρος είχε σοβαρή αδυναμία να έχει δικό του σχέδιο και κατά βάση ακολουθούσε τον δικό μας σχεδιασμό. Ακόμα και εκεί που έχει κάποιες δυνάμεις παραμένει μακριά από τη μεγάλη μάζα μαθητών. Η ουσία είναι πως κατά βάση δεν αφήσαμε εμείς σχεδόν κανένα περιθώριο να πάρει σε κάποιο ζήτημα πρωτοβουλία. Ξεχωρίζουμε τα ζητήματα που δουλεύει απέναντί μας: κομματικό- καθοδηγούμενο Συντονιστικό, συστημικό ΚΚΕ σε σχέση με τα θέματα του φύλου και άλλα. Ότι η ΚΝΕ προσπαθεί να επιβάλει δικά της αιτήματα στο μαθητικό κίνημα για να το πολιτικοποιήσει στη δική της γραμμή, φτάνοντας στο σημείο να κάνουν αντιπαράθεση σε πλαίσια σχολείων για να βγουν οι διεκδικήσεις ενάντια στο ΝΑΤΟ και τους πολεμικούς εξοπλισμούς ως δήθεν «αιτήματα της ΚΝΕ». Η επίθεση πως η ΚΝΕ προδίδει το μαθητικό κίνημα γιατί δεν προτείνει καταλήψεις διαρκείας. Σε αυτή τη φάση έχει προβάλλει μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ το «Κεραμέως παραιτήσου!» ως κύριο αίτημα συνέχισης των μαθητικών κινητοποιήσεων, κάτι που δε θέλουμε να οδηγεί σε μια αδιέξοδη συζήτηση αλλά να προβάλλουμε μαχητικά την ουσία των κυβερνητικών αλλαγών δεμένη με την πείρα των μαθητών. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε μαθήτρια - μέλος της ΚΝΕ σε συνέντευξη λέγοντας πως «Αν παραιτηθεί η Κεραμέως ή την παραιτήσουν είναι αρχικά δικό της θέμα. Να είστε σίγουροι πως η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών θα χαρεί με κάτι τέτοιο. Άρα, ναι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με το να παραιτηθεί. Από εκεί και πέρα δε γεννηθήκαμε το 2020. Ξέρουμε πως κυβερνήσεις και Υπουργοί αλλάζουν και πάντα στα συρτάρια τους έχουν νομοσχέδια που κάνουν χειρότερο το σχολείο μας. Μονό οι αγώνες μας μπορούν να το κάνουν καλύτερο. Αυτή είναι η ουσία.».

Ο λεγόμενος αντιεξουσιαστικός χώρος κάνει προσπάθεια να εγκλωβίσει μαθητές που αισθάνονται μια θολή αγανάκτηση για την κατάσταση και ταυτίζεται σε πολλές περιπτώσεις τόσο με το ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τον οπορτουνιστικό χώρο (κύρια σε θέσεις που διατυπώνει περί αυταρχικής, εμμονικής κυβέρνησης). Έκανε, όμως και ταυτόχρονη προσπάθεια να παρέμβει στις μαθητικές καταλήψεις με δυνάμεις έξω από τα σχολεία, οπτική προπαγάνδα. Τα αιτήματά του για περισσότερους μαθητές ανα τάξη γιατί διαφορετικά αυξάνεται ο αυταρχισμός και η επιτήρηση, η ταύτισή του με θεωρίες συνωμοσίας (κάτω οι μάσκες, μάσκες=φίμωτρα), βγάζουν σταθερά λάδι την κυβέρνηση.

Οι φασίστες ως αντανάκλαση και των συνολικότερων εξελίξεων, κατά βάση περιθωριοποιήθηκαν γιατί συντάχθηκαν με το «nomask» και ακόμα και σε σχολεία που ηγήθηκαν στην αρχή να κλείσουν (μαζί κυρίως με γονείς που ανήκουν σε αυτό το χώρο), σε μια πορεία το κλίμα αντιστράφηκε, με εξαίρεση κάποια μεμονωμένα σχολεία. Σήκωσε, στη συνέχεια, περισσότερο το θέμα της απαγόρευσης των παρελάσεων της 28^ης Οκτωβρίου, κυρίως διαδικτυακά και με κάποια πανό σε σχολεία.

Σε όλα τα παραπάνω πρέπει να ξεχωρίσουμε ένα ιδιαίτερο ζήτημα, που είναι ιδιαίτερα σημαντικό και καθόρισε σε μεγάλο βαθμό και στο να αποκτήσουν διάρκεια οι μαθητικές κινητοποιήσεις. Η διεκδίκηση της προστασίας της υγείας των μαθητών και των οικογενειών τους κόντρα στην κυβερνητική πολιτική που αντικειμενικά κυριαρχεί λόγω και της αναζωπύρωσης της πανδημίας, φυσικά ήταν το αντικειμενικό έδαφος για να ξεδιπλωθούν οι μαθητικές κινητοποίησες. Όμως, όσο σαν Οργάνωση κάναμε προσπάθεια να αγγίζουμε και άλλα θέματα που προβληματίζουν και διαμορφώνουν κριτήριο στους μαθητές, τόσο δίναμε καλύτερο προσανατολισμό, προβληματίζαμε κάποια πρωτοπόρα παιδιά συνολικότερα, δυναμώναμε το κίνητρο για να συνεχιστεί ο αγώνας. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνουμε εκτίμηση πως τους μαθητές τους κινητοποιεί το σύνολο της ζωής τους. Αυτή τη φορά, αυτό φάνηκε πιο ευδιάκριτα:

Η κατάσταση στο σχολείο σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που χτυπά τις οικογένειες των μαθητών παραμένει κύριος παράγοντας που κινητοποιεί τους μαθητές, εκφράζεται συνεχώς προβληματισμός «γιατί είναι έτσι το σχολείο» μαζί με χίλια δυο επιχειρήματα που ρίχνει ο αντίπαλος. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που οι μαθητές τοποθετούνται ενάντια στην Τράπεζα Θεμάτων και επιχειρηματολογούν: «οι γονείς μας χάνουν τις δουλειές τους, τα σχολεία ανοιγοκλείνουν λόγω covid, και η κυβέρνηση επιλέγει να τα κάνει ακόμα πιο εξετασιοκεντρικά». Το ζήτημα της καταστολής, που εκφράστηκε με κάθε τρόπο στους μαθητές αυτή την περίοδο (εισαγγελείς, αστυνομία στα σχολεία, χημικά, ΜΑΤ, συλλήψεις μαθητών κ.ο.κ.), είναι πολύ ψηλά στη συζήτηση μέσα στα σχολεία, ενταγμένο σε μια ευαισθησία που δείχνουν οι μαθητές για τα δικαιώματά τους, για το τι σημαίνει να είναι κανείς ελεύθερος, και δεν είναι τυχαία η άμεση κινητοποίηση μαθητών μετά την καταστολή στη μαθητική συγκέντρωση στο Υπουργείο, μετά την κράτηση μαθητών στη ΓΑΔΑ. Η κινητικότητα των μαθητών για τη δίκη της ΧΑ, με διάφορες δράσεις, επίσης αποδεικνύει πως οι μαθητές έχουν ευρύτερους προβληματισμούς και πως υπάρχει ένα σημαντικό τμήμα μαθητών που παρακολουθεί περισσότερο αυτά τα ζητήματα και τη στάση του Κόμματος. Το ίδιο και ζητήματα που είναι στην επικαιρότητα, π.χ. η υποχρεωτική στράτευση στα 18, η 12μηνη θητεία, που σε συνδυασμό με την κατάσταση στο Αιγαίο και τα ελληνοτουρκικά, απασχολούν τμήματα μαθητών. Σε αυτή την κατεύθυνση η προσπάθεια να εντάξουμε πλευρές όπως «τα χρήματά των οικογενειών μας πάνε σε πολεμικούς εξοπλισμούς, όπως τα Rafale, στις ανάγκες του ΝΑΤΟ, αντί στην Παιδεία μας», άφησε αποτύπωμα σε μαθητές και γι' αυτό και πολεμήθηκε από την κυβέρνηση και συγκεκριμένα ΜΜΕ.

Έχει, λοιπόν, ιδιαίτερη σημασία να δυναμώσει και άλλο η προσπάθεια να ωριμάζει στη συνείδηση ενός τμήματος μαθητών που κινητοποιούνται η ανάγκη για γραμμή πάλης σε σύγκρουση συνολικά με το σύστημα, που γεννά κρίσεις, πολέμους, φασισμό, που μετατρέπει τη ζωή της νέας γενιάς σε αγώνα επιβίωσης. Να ενισχυθεί η προσπάθεια της ΚΝΕ και αυτοτελώς, αλλά και μέσα από την παρέμβαση των μελών της στο μαθητικό κίνημα για αιτήματα, συνθήματα που να βοηθούν στην παραπάνω κατεύθυνση, προφανώς κάθε φορά και με συγκεκριμένες αιχμές που αντικειμενικά υπάρχουν.

Το γεγονός πως η Οργάνωση κατάφερε να εκφράσει μια ανησυχία που υπήρχε στους μαθητές με αγωνιστική διάθεση, με την πρωτοβουλία των κινήσεων είναι παρακαταθήκη και αποδεικνύει έμπρακτα πως οι δυνάμεις της ΚΝΕ μπορούν –αν καθοδηγηθούν και εξοπλιστούν, έχουν κάνει δικό τους ένα σχέδιο μάχης- να εκφράσουν αγωνιστικά και να απλώσουν διαθέσεις, όχι απλά να τις παρακολουθούν ή να προσπαθούν απλά να τις επηρεάσουν. Δεν αναφερόμαστε μόνο εκεί που είχαμε εξ αρχής την πρωτοβουλία των κινήσεων. Αλλά και σε περιπτώσεις σχολείων που έκλειναν με ένα θολό «όχι στη χρήση μάσκας», μπορέσαμε να επιδράσουμε καθοριστικά στον προβληματισμό των μαθητών και η συζήτηση να αποκτήσει σωστή κατεύθυνση το πλαίσιο πάλης.

Σε έναν βαθμό μπορούμε να πούμε πως όλη η στάση του Κόμματος και κατ’ επέκταση της ΚΝΕ την περίοδο του εγκλεισμού, η Πρωτομαγιάτικη Συγκέντρωση, το Διήμερο αλλά και η πετυχημένη διεξαγωγή των Φεστιβάλ, έχει μετρήσει στις μαθητικές μας δυνάμεις, αισθάνονται υπεροχή, αισθάνονται «από πάνω». Η στάση αυτή, όπου στηρίχτηκε καθοδηγητικά με όλα τα μέτρα πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά μέτρα έγινε κτήμα της ΚΝΕ και του Κόμματος πιο συνολικά, εκφράστηκε και στη συνέχεια.

Η δουλειά που έκανε και κάνει η ΚΝΕ στα σχολεία, η ύπαρξη ΚΝιτών μαθητών που έκαναν μια δουλειά στις τάξεις και τα σχολεία τους, η έστω και πιο πεσμένη- και λόγω πανδημίας- προσπάθεια η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας να μπλέκει πιο πλατιά εκλεγμένους μαθητές μέσα από ζωντανή συζήτηση και δράση στα σχολεία τους, η σταθερή παρουσία της ΚΝΕ έξω από τα σχολεία με γνωριμία μαθητών, ήταν η δουλειά υποδομής που μας βοήθησε στο φετινό άνοιγμα των σχολείων. Χωρίς αυτά, που σε καμία περίπτωση δεν αρκούν και σε πολλές περιπτώσεις είναι και πολύ μακριά από τις δυνατότητές που υπάρχουν, δε θα μπορούσαμε να παίξουμε πρωτοπόρο ρόλο, να εμπιστευτεί την ΚΝΕ ένα σημαντικό τμήμα μαθητών, πόσο μάλλον να επικρατήσουν τα συνθήματα και το πλαίσιο πάλης που προτείναμε.

Ξεχωρίζει, τέλος η καλύτερη συνεργασία Κόμματος - ΚΝΕ σε επίπεδο σχολείου, Δήμου, περιοχής, στην οποία μετρήσαμε βήματα. Δεν αναφερόμαστε στην αναντικατάστατη βοήθεια που δόθηκε σε επίπεδο εκλεγμένων μας στην ΟΛΜΕ, στην ΑΣΓΜΕ, σε ενώσεις γονέων, ούτε στο γεγονός πως ακόμα και σε επίπεδο Δήμων και Περιφερειών έγινε προσπάθεια από τους εκλεγμένους μας με τη ΛΣ να αναδειχτούν και να τεθούν τα αιτήματα των μαθητών. Αναφερόμαστε κατά βάση σε μια προσπάθεια που έγινε να απασχολει καθημερινά και πολύπλευρα τις ΚΟ η βοήθεια στην ΚΝΕ, ειδικά στα ζητήματα τρομοκρατίας και καταστολής των μαθητών, στον συντονισμό και εμπλουτισμό του σχεδιασμού, στη στήριξη των ΤΣ, ακόμα και των μαθητικών ΟΒ. Ρόλο σε αυτό έπαιξαν και τα μέλη του Κόμματος που έιναι χρεωμένα στην ΚΝΕ. Φυσικά, αυτά τα βήματα δεν είναι ενιαία, δεν εξαντλήθηκαν σε καμία περίπτωση δυνατότητες, όμως είναι σε θετική κατεύθυνση και μπορούν να γενικευτούν. Η έμπρακτη αυτή αλληλεγγύη βοήθησε αποφασιστικά τους μαθητές. Δεν είναι τυχαία, άρα, ούτε η αντανάκλαση της κινητοποίησης των μαθητών σε ευρύτερα τμήματα του λαού μας, ούτε το γεγονός ότι έδωσε ανάταση ακόμα και σε δικές μας δυνάμεις.

Η ολόπλευρη στήριξη της μαθητικής ΟΒ, όχι μόνο στις καμπές του κινήματος όπως αυτή, αλλά συνολικότερα, χρείαζεται να αντιστοιχηθεί με τις απαιτήσεις. Δεν μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι από την καθοδηγητική φροντίδα που δείξαμε στη λειτουργία της μαθητικής ΟΒ κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων. Το ίδιο και στη μάχη των μαθητικών εκλογών που εκτιμάμε πως αν είχε στηριχτεί καλύτερα καθοδηγητικά η μάχη των μαθητικών εκλογών θα μπορούσαμε να έχουμε ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Επιδιώκουμε να κατανοηθεί από όλους μας πως για να περπατάει τελικά στην πράξη και το σχέδιο παρέμβασής μας σε κάθε επίπεδο, είναι απαραίτητος όρος η συχνή και καλή συνεδρίαση της μαθητικής ΟΒ με εξοπλισμό των μελών της, σχεδιασμό για καθέναν ξεχωριστά που να παίρνει υπόψιν τις δυνατότητες του καθένα και να προσπαθεί να τις εξελίξει, με παράλληλο πρόγραμμα ιδεολογικής και πολιτικής δουλειάς, πρώτης επαφής με την κοσμοθεωρία και τις επεξεργασίες μας, με την ιστορία του Κόμματος και του λαού μας, απαραίτητη στους συντρόφους μαθητές, διαπαιδαγώγησής τους.

Χρειάζεται να μπει στο επίκεντρο της καθοδηγητικής ματιάς, που να εκφραστεί τόσο στην καθημερινή σχέση που χτίζεται ανάμεσα στον μαθητικό καθοδηγητή και τον μαθητή, όσο και στην ενίσχυση του περιεχομένου της συζήτησης της μαθητικής ΟΒ, το γεγονός ότι οι σύντροφοι μαθητές είναι σε μια ηλικία που διαμορφώνεται η στάση τους και τα ενδιαφέροντά τους πιο συνολικά, τους προβληματίζουν διάφορα ζητήματα, έχουν διαρκώς ερωτήματα που τους επηρεάζουν. Έχουν ασχολίες, καθημερινότητα, παρέες. Αυτά πρέπει να απασχολούν πολύ περισσότερο και με υπομονή την καθοδήγησή μας, για να καλλιεργείται στους συντρόφους μαθητές αυτοπεποίθηση πως το Κόμμα μας έχει θέση για κάθε τι που τους απασχολεί, να διαπλάθεται μέσα στην ΚΝΕ μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα ενός νέου κομμουνιστή.

Τα παραπάνω δεν αναιρούν το γεγονός πως έχουν ξεχωρίσει σε κάθε Οργάνωση σύντροφοι μαθητές. Δεν αναφερόμαστε μόνο στους συντρόφους που ηγούνται Συντονιστικής της Αθήνας ή άλλων, που πήραν κυριολεκτικά πάνω τους την κατάσταση. Αλλά υπάρχουν σύντροφοι μαθητές που στη τάξη, στο σχολείο τους πήραν πάνω τους την αντιπαράθεση, την κινητοποίηση των συμμαθητών τους, έδρασαν μαζί με συμμαθητές τους οι οποίοι γενικά δεν είναι κοντά στην ΚΝΕ. Υπάρχουν σύντροφοι που για πρώτη φορά έκαναν το βήμα να ανοιχτούν, αισθάνονται μεγαλύτερη σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Νέα μέλη που αυτή η μάχη ήταν η πρώτη που έδωσαν ή που οργανώθηκαν πάνω στη φωτιά της μάχης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως αυτή η σημαντική μερίδα συντρόφων εκλέχτηκε στη συνέχεια και στα μαθητικά συμβούλια, αναγνωρίζονται από το σχολείο τους ως οι αγωνιστές εκπροσωποί των συμμαθητών τους.

Σε σχέση με την πορεία του μαθητικού κινήματος, έγιναν βήματα στην οργάνωσή του, που όμως ακριβώς λόγω της φύσης του, δεν μπορούμε να τα θεωρήσουμε σε καμία περίπτωση δεδομένα.

Παραμένει ζήτημα προς κατάκτηση και επεξεργασία όμως, να ξεπερνάμε στην πράξη πως το μαθητικό κίνημα δεν είναι μόνο η κατάληψη και η πορεία. Όπως αποδείχτηκε είναι κρίσιμο να ηγούμαστε αυτών, αλλά δεν είναι μόνο αυτά. Γιατί εμείς θέλουμε να γίνεται σταθερά καθ' όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς δουλειά μέσα στη μαθητική κοινότητα, με εμπλοκή μαθητών, με πολυμορφία και με πολυθεματικότητα, με ό,τι αγγίζει και διαμορφώνει αντίληψη στους μαθητές. Η προώθηση της συλλογικής συζήτησης μέσα στην τάξη και το σχολείο, η επιλογή κατάλληλων μορφών για να εκφράζονται οι διαθέσεις των μαθητών, μπορεί να μας απασχολήσει περισσότερο και αφορά πρώτα και κύρια τη βοήθεια που δίνουμε στα ΤΣ και κατά συνέχεια στις μαθητικές ΟΒ να έχουν σταθερά το δικό τους συγκεκριμένο σχέδιο παρέμβασης στα σχολεία που ιεραρχούν: ποιο θέμα να επιλέξουμε, με ποια μορφή να το δώσουμε, ποια παιδιά να εμπλακούν. Για παράδειγμα, η προσπάθεια να αναπτυχθεί η αλληλεγγύη στους πλημμυροπαθείς μαθητές με συλλογή ειδών στην Καρδίτσα από τη Συντονιστική τη ς Λάρισας ή η επίμονη προσπάθεια σε 30 σχολεία στη Θεσσαλονίκη στην τελευταία πανελλαδική μέρα δράσης να κάνουμε συγκεκριμένη δραστηριότητα με εμπλοκή μαθητικών συμβουλίων και μαθητών ξεχωριστά μέσα στα σχολεία (αλλού καθιστική διαμαρτυρία, αλλού κρέμασμα πανό, γκράφιτι, πέταγμα μπαλονιών κ.ο.κ.), δείχνουν έναν τρόπο δουλειάς προς γενίκευση.

Είναι όρος, δηλαδή, για να μπορέσουμε να κάνουμε σαφές βήμα στην οργάνωση του μαθητικού κινήματος, στη λειτουργία και δράση των μαθητικών συμβουλίων, στον συντονισμό τους, στο πλαίσιο πάλης τους, στα αιτήματα και συνθήματα που επιλέγουν, βήματα απαραίτητα για την πορεία οικοδόμησης της ΚΝΕ μέσα στα σχολεία με μαθητές που είναι μακριά από την επιρροή μας, να γίνει προσπάθεια τα ΤΣ, οι μαθητικές ΟΒ να σχεδιάζουν το περιεχόμενο της παρέμβασής μας στα μαθητικά συμβούλια. Μορφές όπως κείμενα υπογραφών, συναντήσεις σε τοπικό επίπεδο, δράσεις στη γειτονιά, καλλιτεχνικοί διαγωνισμοί, τα School Art Festival, αθλητικά τουρνουά για οποιοδήποτε θέμα αφορά και απασχολεί το σχολείο, τη συνοικία (πέρα από τις κεντρικές αιχμές και δράσεις) πρέπει να γενικευτούν και να πέσει εκεί, σε αυτή τη φάση, όλη η καθοδηγητική φροντίδα.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πιο κατοχυρωμένες Συντονιστικές έχουν σηκώσει ζητήματα όπως αθλητικές υποδομές, εξάλειψη ναρκωτικών στην περιοχή, στεγαστικά προβλήματα σχολείων, προστασίας περιβάλλοντος, αντιφασιστικές - αντιρατσιστικές δράσεις σε περιοχές με έντονη παρουσία μεταναστών. Μόνο έτσι θα μπλέκουμε σταθερά μαθητές σε πρωτοβουλίες, θα κατοχυρώνεται στην πράξη η αντίληψή μας για τα μαθητικά συμβούλια, για τον συντονισμό.

Ιδιαίτερη ευθύνη αποκτά η καθοδήγηση των συντρόφων εκλεγμένων για να κατοχυρώνονται ως ηγέτες στο σχολείο τους, να μετράν βήματα στην πολιτική τους παρέμβαση, στη συσπείρωση μαθητών γύρω τους, στο να μπορούν οι ίδιοι με την αναγνώριση που έχουν να γίνονται και στρατολογητές των συμμαθητών τους. Τους συντρόφους μας αυτούς πρέπει να τους εμπιστευτούμε και να τους ενισχύουμε σταθερά καθοδηγητικά, η επίδραση που έχουν είναι πολλές φορές ακόμα πιο ευρεία από αυτή που εντοπίζουμε. Από αυτή την άποψη η στήριξη των ΚΝίτικων ομάδων των Συντονιστικών Επιτροπών αποτελεί πια ιδιαίτερο καθήκον.

Η ανάπτυξη και η οικοδόμηση της ΚΝΕ τώρα είναι το πιο κρίσιμο καθοδηγητικό ζήτημα. Να οριστούν και να παλευτούν φιλόδοξοι στόχοι για δεκάδες νέες ΟΒ σε σχολεία, για πολλαπλάσιες στρατολογίες μαθητών εκεί που ιεραρχούμε:

Μπορούμε να σταθούμε στο γεγονός πως γύρω από τη μαθητική ΟΒ και με την καθοριστική παρέμβαση της ΚΝΕ σε ένα σχολείο, διαμορφώνουμε έναν περίγυρο παιδιών που όπως είναι φυσικό έχουν διαφορετική αφετηρία στη σκέψη τους, στην επαφή και τη γνωριμία με την ΚΝΕ και το ΚΚΕ. Το πώς αυτός ο περίγυρος θα δουλευτεί συγκεκριμένα για να έρχεται σταθερά πιο κοντά στην ΚΝΕ, στο πως θα γίνουμε πιο ικανοί να ανιχνεύουμε σε ποια ζητήματα πρέπει να σταθούμε, τι να διαβάσει, σε τι να συμμετέχει, πως να δεθεί με την ΚΝΕ, με τους συντρόφους μαθητές, αυτά είναι ζητήματα που αφορούν το πως συζητά το όργανο και η μαθητική ΟΒ για αυτά τα παιδιά.

Το πως, αντίστοιχα συμφωνούμε πως πρέπει να αξιοποιήσουμε ένα ανεβασμένο κύρος που εντοπίζουμε για το Κόμμα και την ΚΝΕ στα σχολεία που είχαμε παρέμβαση και αποτυπώνεται κατά βάση στη συζήτηση με περισσότερους μαθητές, στην καλύτερη διακίνηση του «Οδηγητή». Αποτυπώνεται με έναν πιο ζωντανό τρόπο στην καθημερινότητα μιας εξόρμησης στα σχολεία που η Οργάνωση συζητά με περισσότερους μαθητές, μαθητές αναγνωρίζουν τη βοήθεια- όπως οι ίδιοι λένε- της ΚΝΕ.

Θέλουμε να γίνουμε πιο αποφασιστικοί:

Στο να μεγαλώνει σταθερά η λίστα στρατολογίας και θαρρετά να δουλεύονται πολλοί μαθητές με συγκεκριμένο σχέδιο: να πάρουν «Οδηγητή», να κάνουμε μια όμορφη εκδήλωση και να καλεστούν, να δένονται με την ΚΝΕ σε κάθε επίπεδο, να αποκτούν σχέση εμπιστοσύνης. Κάθε παιδί που αυτή την περίοδο κινητοποιήθηκε με το πλαίσιο πάλης μας, συγκρούστηκε, έβγαλε συμπεράσματα, πρέπει να θεωρείται εν δυνάμει σύντροφός μας, γιατί «αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία είσαι συντροφός μου». Η δική μας δουλειά, των οργάνων, είναι να καθορίζουμε ακριβώς αυτό: τι θα κάνουμε για να κάνουν περισσότεροι το αποφασιστικό βήμα, πως πρέπει να δουλευτεί ο καθένας πριν, και ακόμα περισσότερο αφότου οργανωθεί στην ΚΝΕ, μιας και η συνείδηση ενός μαθητή σίγουρα διαμορφώνεται σε επαναστατική μέσα στο επαναστατικό σχολείο της ΚΝΕ.

Στο να ενισχύσουμε την επαφή με τα πρωτοπόρα παιδιά στα σχολεία, παιδιά που δεν ξέραμε πιο πριν, πόσο μάλλον δεν οργανώναμε από κοινού αγωνιστικές δράσεις. Χρειάζεται να μας απασχολήσει περισσότερο πως η εμπιστοσύνη που τους δείξαμε μπροστά στις μαθητικές κινητοποιήσεις, η προσπάθεια που έκαναν οι Οργανώσεις να πιάσουν επαφή και να δουλέψουν με παιδιά που δεν ήξεραν την ΚΝΕ, σε έναν βαθμό είχαν και έχουν απόψεις που καλλιεργεί το σύστημα απέναντι στις επαναστατικές ιδέες της ΚΝΕ, αλλά έδρασαν μαζί μας, έβγαζαν συμπεράσματα σταθερά, να συνεχίσουμε να τη δείχνουμε και τώρα. Να γίνει ξεκάθαρο ότι αυτά τα παιδιά θέλουν δουλειά, υπομονή και επιμονή, ακόμα περισσότερη. Έχουν προβληματισμούς, ψάχνονται, έχουν το θάρρος της γνώμης τους. Θέλει ιδιαίτερα να μας απασχολήσει το να νιώσουν τώρα πιο πολύ από πριν ότι «είναι νικητές» και γιατί.

Η ίδια η μαθητική ΟΒ, ο κάθε σύντροφος μαθητής μπορεί να γίνει ικανός να ανοίξει το δρόμο για την οικοδόμηση στην τάξη, στο σχολείο του. Αυτό έχει να κάνει κύρια με την καθοδηγητική βοήθεια που δίνουμε οι σύντροφοί μας να δρουν από κοινού με άλλους μαθητές στο σχολείο και στην τάξη τους, να στήνουμε παντού ομάδες μαθητών που «είναι ένα» με τη μαθητική ΟΒ, με το σύντροφο μαθητή. Εκεί να ξεχωρίζουν περιπτώσεις παιδιών, να στρατολογούνται.

Είναι χαρακτηριστικό πως ένα βασικό ζήτημα που ακούμπησε πλατιά τους μαθητές που κινητοποιήθηκαν ήταν όπως χαρακτηριστικά έλεγαν οι ομιλίες, τα κείμενα, τα πανό, πως «έχουμε φτάσει σε σημείο να αγωνιζόμαστε για τα αυτονόητα». Αυτό δείχνει πως έχει μπει τουλάχιστον στον προβληματισμό ενός τμήματος μαθητών που κινητοποιήθηκαν πως «δεν είναι και πολύ φυσιολογική η σημερινή κατάσταση», πως «κάτι πάει λάθος όταν δε θεωρείται π.χ. αυτονόητη η προστασία της ανθρώπινης ζωής». Το ίδιο και το βασικό ερώτημα «γιατί δεν υλοποιούνται τα αυτονόητα αιτήματά μας». Οι εικόνες της πανδημίας, η δολοφονία του Floyd, παραμένουν στο μυαλό των μαθητών, συχνά αναφέρονται σε συζητήσεις.

Σε αυτά ένα σημαντικό όπλο στα χέρια μας είναι η μπροσούρα της Μαθητικής Επιτροπής του ΚΣ που επανεκδόθηκε εμπλουτισμένη με τίτλο: «Τι σχολείο έχουμε ανάγκη σήμερα;». Πιάνοντας, λοιπόν, το νήμα από τον υπαρκτό προβληματισμό που έχουν οι μαθητές, μπορεί η πρότασή μας για την σοσιαλιστική κοινωνία που λειτουργεί με επίκεντρο τις ανθρώπινες ανάγκες ακριβώς γιατί ξεμπερδεύει με την ικανοποίηση των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου εις βάρος τους, που απελευθερώνει τις δυνατότητες της εποχής μας, που προσφέρει στον άνθρωπο ένα αντίστοιχο τέτοιο σχολείο, να ακουμπήσει ευρύτερα τμήματα μαθητών, πέρα από το συνηθισμένο περίγυρο.

Το ίδιο και ο «Οδηγητής» αυτού του μήνα με το συγκεκριμένο ένθετο, η σειρά- αφιέρωμα που θα έχει κάθε μήνα ο «Οδηγητής» για την επέτειο των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, τα ιδεολογικά μαθήματα που κάνουμε στις μαθητικές ΟΒ, τα νέα βιβλία που αξίζει να μπουν στη βιβλιοθήκη κάθε νέου κομμουνιστή δίπλα και σε άλλα κλασικά όπως «Αντεπίθεση για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, το σοσιαλισμο», «Μια πρώτη γνωριμία με την επαναστατική θεωρία», «Κι όμως κίνειται», «Η Γαλλική Επανάσταση» και πολλά πολλά άλλα!

Η ανάγκη ενίσχυσης της οργανωμένης πρωτοπορίας, η ανάγκη ύπαρξης επαναστατών κομμουνιστών παντού σε κάθε χώρο που να δημιουργούν τις προϋποθέσεις σύγκρουσης με το σύστημα της εκμετάλλευσης και ριζικής ανατροπής της καπιταλιστικής κοινωνίας, επίσης μπορεί να δεθεί καλύτερα με την πείρα του πρόσφατου διαστήματος και τη δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Η ζωή τελικά μας πρόλαβε, αφού όταν γραφόταν αυτό το κείμενο οι μαθητές είχαν βρεθεί αντιμέτωποι, παρότι βρίσκονται μήνες ολόκληρους κλεισμένοι σπίτια τους μακριά από τα σχολεία τους, με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για το νέο σύστημα πρόσβασης στα Πανεπιστήμια, την εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων στη φετινή Α' Λυκείου. Ήδη, τα πρώτα αγωνιστικά σκιρτήματα είναι γεγονός και φιλοξενούνται κιόλας -για μια ακόμα φορά- στο τρέχον τεύχος του «Οδηγητή».