Ένας άνθρωπος με φοβισμένο βλέμμα, μάτια ορθάνοιχτα από την αγωνία και τον τρόμο στη θέα ανθρωπόμορφων φασιστικών τεράτων. Μία ανατριχιαστική φωτογραφία από την Αλεξανδρούπολη που αποτυπώνει τη φρίκη των ξεριζωμένων κάνει το γύρο του διαδικτύου. Ένα φασιστικό πογκρόμ είχε "συλλάβει" παράνομα 13 μετανάστες, τους οποίους είχε σε τρέιλερ αυτοκινήτου, παστωμένους και κλειδωμένους, κατηγορώντας τους ως υπεύθυνους για τις πυρκαγιές που μαίνονται για μέρες στην περιοχή.
Ο φασιστικός οχετός καταγράφει τα "κατορθώματά" του σε βίντεο. Ανοίγει την κλειδωμένη πόρτα για να περηφανευτεί για την "πραμάτεια" του. Και τότε προβάλλει ο φόβος. Ένα παγωμένο βλέμμα, δύο μαύρα μάτια που ομολογούν όλα όσα έχουν ζήσει.
Ένας μετανάστης βλέπει μπροστά του άλλη μία κόλαση. Από τις πολλές που έχει γνωρίσει στη ζωή του...
Το μόνο που έχει γνωρίσει στη ζωή του είναι η κόλαση. Κάθε φορά διαφορετική, αλλά το ίδιο εφιαλτική. Η κόλαση του πολέμου, της φτώχειας, της πείνας, του ξεριζωμού, του ταξιδιού στο άγνωστο, των διακινητών, της καταστολής και τώρα ανακαλύπτει ότι υπάρχει ακόμη μία, αυτή του φασισμού και πρέπει να την αντιμετωπίσει κατάματα.
Ο φασισμός στον γνωστό του ρόλο. Στο κυνήγι των πιο αδύναμων. Την ώρα, μάλιστα, που το επιτελικό κράτος και οι ευθύνες του αποκαλύπτονται και φανερώνουν πόσο εχθρικό είναι για τον λαό, πόσο απροστάτευτος και μόνος απέναντι σε κάθε είδους καταστροφή. Την ώρα που οι κάτοικοι, εθελοντές, ομάδες του ΚΚΕ και της ΚΝΕ δίνουν τη μάχη στα πύρινα μέτωπα βρήκαν την ευκαιρία να χύσουν το φασιστικό τους δηλητήριο. Έτσι πάντα λειτουργούσαν. Στο μαύρο, στη στάχτη, εκεί που δεν υπάρχει ζωή.
Ο φόβος του γεννάει την οργή μας. Για τους μακελάρηδες των λαών που δημιουργούν καραβιές προσφύγων, για την αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ που γεμίζει νεκροταφεία, που απανθρακώνει πρόσφυγες, για το κράτος και τις προτεραιότητές του που αφήνει τον λαό έκθετο, για τα φασιστικά τσιράκια του συστήματος που βγαίνουν από τις τρύπες τους κυνηγώντας ξεριζωμένους. Για το απάνθρωπο σύστημά τους και τα σκοτάδια που απλώνει καθημερινά στις ζωές μας. Αυτή η οργή έχει γίνει υπόσχεση. Δε θα συμβιβαστούμε τη φρίκη του.
Φίλε, απλώνουμε το χέρι μας, σήκω, στάσου στα πόδια σου, μη φοβάσαι. Θα τους τσακίσουμε!