Τα εγκλήματα που κάνουν στον βωμό του κέρδους, ούτε ξεχνιούνται ούτε παραγράφονται!
Παρ, Απρ 2, 2021
Άλλος ένα μήνας με την πανδημία να επηρεάζει τις ζωές όλων. Περάσαμε τον έναν χρόνο πια και συνεχίζουμε… Σε κάθε τεύχος του «Οδηγητή» ο ίδιος προβληματισμός: Τι να ξεχωρίσουμε αυτή τη φορά; Τι καινούργιο έγινε; Ποιο ζήτημα αναδείχθηκε πιο έντονα; Εύκολα μπορεί κανείς να πέσει στην παγίδα και να απαντήσει: «τίποτα καινούργιο, έναν χρόνο τα ίδια».
Δεν είναι έτσι. Δεν πρέπει να μας πείσουν ότι είναι έτσι, ότι «δεν έγινε και τίποτα καινούργιο» όταν κάθε μέρα έχουμε καινούργιους νεκρούς. Περάσαμε τους 8.000 πια. Δεν πρόκειται να το πούμε αυτό, όταν όλη η νεολαία ασφυκτιά, βλέπει τους μήνες να περνάνε χωρίς να μπορεί να μορφωθεί, να ζήσει όπως αρμόζει στην ηλικία της.
Γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε να γράφουμε: για τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης. Για αυτά που κάνει και κυρίως για αυτά που δεν κάνει. Για την ουσιαστική στήριξη που της παρέχει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ξεκίνησε από το «θα λογαριαστούμε μετά» και έφτασε στις προτάσεις για υπουργό υγείας κοινής αποδοχής και «μορατόριουμ» (από τι, αλήθεια;). Για τους τηλεαστέρες «ειδικούς» που δεν τιμούν τον όρκο τους, που κοντεύουν να μας τρελάνουν λέγοντας κάθε μέρα επί έναν χρόνο αντιφατικά πράγματα, αλλά το μόνο που δεν έχουν πει είναι μια κουβέντα για τους συναδέλφους τους που δίνουν μια άνιση μάχη στα νοσοκομεία, αβοήθητοι από το κράτος (βλ. σελίδα 27). Για την ΕΕ, τους βιομηχάνους του φαρμάκου και τα κοράκια της ιδιωτικής υγείας, που παίζουν ζωές στα ζάρια για τους ανταγωνισμούς και τα κέρδη τους.
Αλλά θα συνεχίσουμε να γράφουμε και για τον «άλλο κόσμο»: Για τους μαχόμενους επιστήμονες, γιατρούς, νοσηλευτές της πρώτης γραμμής. Για τους άλλους ήρωες, τους «αφανείς» -όπως τους έλεγαν πέρσι, αλλά όχι φέτος- που κρατάνε όρθια την παραγωγή, μεταφέρουν εμπορεύματα, οδηγούν τα μέσα μεταφοράς, δουλεύουν χωρίς μέτρα προστασίας σε σούπερ μάρκετ και αποθήκες. Για όσους συνεχίζουν να παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με τα 534 ευρώ της αναστολής και έχουν από πάνω και κάποιον Κυρανάκη, που δεν ξέρει τι σημαίνει δουλειά, να τους λέει ότι «καλομάθανε στα επιδόματα». Για τους άνεργους που δεν έχουν ούτε αυτά. Για τους φοιτητές, τους μαθητές, τους εργαζόμενους στον πολιτισμό και άλλους κλάδους, που παλεύουν ασταμάτητα για να ανοίξουν οι χώροι τους με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.
Πολλά είπαμε, όμως. Πάμε να δούμε κάποια θέματα και -όπως φαίνεται- τον άλλο μήνα, πάλι εδώ θα είμαστε...
Το θέατρο του παραλόγου…
Για άλλη μια φορά, από τις τηλεοράσεις και τα άλλα μέσα ενημέρωσης παρακολουθούμε την ίδια μονότονη συζήτηση. «Θα πάμε σε χαλάρωση των μέτρων»; «Πότε θα ανοίξει το λιανεμπόριο»; «Με τα σχολεία τι θα γίνει»; Και το κορυφαίο, με το οποίο γελάει και ο κάθε πικραμένος: «Κρίσιμη συνεδρίαση της επιτροπής των λοιμωξιολόγων την Τετάρτη»…
Για άλλη μια φορά όλοι είναι με την απορία: «γιατί μας έκλεισαν με 1500 κρούσματα, αν είναι να μας ανοίξουν τώρα με 4000»; «Τώρα έχουμε σύμμαχο τον καιρό», απαντάνε, άλλωστε «καλύτερα να βγαίνει ο κόσμος να πίνει καφέ έξω, παρά να μαζεύεται μέσα στα σπίτια». Και αυτό 10 μόλις μέρες από τότε που σάπιζαν στο ξύλο κόσμο στις πλατείες! Πάνε και οι «κοινωνικές φούσκες», πάνε όλα… Τώρα όλοι αναγνωρίζουν ότι «ο κόσμος έχει κουραστεί», λες και πριν έναν μήνα το διασκέδαζε… «Τι νόημα έχει το lockdown, αφού δεν το τηρεί κανείς;», λένε άλλοι. Λες και υπήρχε περίπτωση να κάθεται όλος ο κόσμος έναν χρόνο στο σπίτι του ακούνητος, επειδή το κράτος αρνείται να πάρει τα αυτονόητα μέτρα.
Υπάρχουν, βέβαια και οι πιο ειλικρινείς: «Η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι πολύ άσχημη, αλλά τι να κάνουμε, η αγορά πρέπει επιτέλους να λειτουργήσει». Μην νομίσει κανείς ότι νοιάστηκαν για τα χιλιάδες μικρομάγαζα που οι ίδιοι έχουν καταστρέψει. Απλά, μπήκε πλέον Απρίλης και οι μεγαλοξενοδόχοι και tour operators δεν σηκώνουν πολλά-πολλά. Το έργο το είδαμε, άλλωστε και πέρσι, όταν από το «μένουμε σπίτι» πήγαμε χωρίς να το πάρουμε είδηση και χωρίς το παραμικρό μέτρο προστασίας στο «greek summer is a state of mind», με τα γνωστά αποτελέσματα. Τουλάχιστον φέτος οι πρώτες πτήσεις με τους τουρίστες έφτασαν στα Χανιά χωρίς να τις υποδεχθούμε με αψίδες νερού, αλλά πιο διακριτικά, μιας και η απαγόρευση κυκλοφορίας για τους «ιθαγενείς» ίσχυε ακόμα.
Κάτι δεν πήγε καλά το προηγούμενο διάστημα…
Μια υπενθύμιση των προτάσεων που ξανά και ξανά καταθέτει όλο αυτό το διάστημα το ΚΚΕ, μπορεί να μας δώσει μεγάλο μέρος της απάντησης: Μαζικά επαναλαμβανόμενα τεστ, αυστηρή ιχνηλάτηση, ξενοδοχεία καραντίνας για ασυμπτωματικούς και όσους νοσούν ήπια, ώστε να αποφεύγεται η ενδοοικογενειακή διασπορά, μέτρα προστασίας στις ευαίσθητες δομές (γηροκομεία κ.λπ), πύκνωση των δρομολογίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, αυστηροί έλεγχοι στους χώρους δουλειάς και φυσικά επίταξη του ιδιωτικού τομέα της υγείας χωρίς αποζημίωση. Τι έγινε από όλα αυτά; Τίποτα απολύτως! Ο λόγος, ένας και μοναδικός: Αυτά τα μέτρα αφενός θίγουν την κερδοφορία τμημάτων του κεφαλαίου και αφετέρου αποτελούν για το αστικό κράτος «κόστος», αφού απαιτούν να αφαιρεθούν πόροι από προγράμματα επενδύσεων, φοροαπαλλαγών και επιδοτήσεων που προορίζονται για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Σε αυτή τη ζυγαριά, οι ζωές μας βγήκαν χαμένες. Αν αυτά είχαν γίνει, πολλοί χώροι, όπως σχολεία, πανεπιστήμια, πολιτισμός, μικρομάγαζα, εστίαση, θα μπορούσαν να είχαν ανοίξει καιρό πριν.
«Τώρα, όμως θα κάνουμε μαζικά test και έτσι θα ανοίξουμε με ασφάλεια». Ναι, καλά… Όποιος, ακούγοντας την εξαγγελία ότι κάθε πολίτης θα δικαιούται ένα δωρεάν τεστ τη βδομάδα, πίστεψε ότι αποφάσισαν, επιτέλους, να πάρουν ένα σοβαρό μέτρο, μάλλον απογοητεύτηκε γρήγορα. Self test, σου λέει! Η ατομική ευθύνη σε νέες περιπέτειες... Μόνος σου θα το προμηθεύεσαι, μόνος σου θα το κάνεις, μόνος σου θα βλέπεις το αποτέλεσμα, μόνος σου θα το καταχωρείς στο σύστημα. Κανείς δεν θα είναι εκεί για να εξασφαλίσει ότι το τεστ έγινε σωστά, για να σου πάρει ιστορικό, να εκτιμήσει την κατάσταση και να σου δώσει οδηγίες σε περίπτωση που βγεις θετικός! Ο καθένας καταλαβαίνει ότι αυτό δεν λέγεται σοβαρή επιδημιολογική επιτήρηση…
Η πονεμένη ιστορία του εμβολιασμού
Στις 18 Νοέμβρη 2020 το Υπουργείο Υγείας μας παρουσίασε για πρώτη φορά με κάθε επισημότητα το «εθνικό σχέδιο εμβολιαστικής κάλυψης», το οποίο λίγο αργότερα πήρε την εμπνευσμένη ονομασία «Σχέδιο Ελευθερία». Τότε ήταν που ο Κικίλιας μιλούσε για 2 εκατομμύρια εμβολιασμούς τον μήνα… Σήμερα, 5 ολόκληρους μήνες μετά, το ποσοστό του πληθυσμού που έχει εμβολιαστεί και με τη δεύτερη δόση μετά βίας φτάνει το 6%. Χωρίς διάθεση αυτοεπιβεβαίωσης, αλλά επειδή καλό είναι να βγαίνουν και ορισμένα συμπεράσματα, έχει αξία να θυμίσουμε τι τόνιζε το ΚΚΕ στις 21 Δεκέμβρη: «η αναγκαία εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού θα είναι μια μακρόχρονη διαδικασία. Συνεπώς, τα χρονοδιαγράμματα, που πριν λίγο καιρό παρουσίασε η κυβέρνηση, όχι μόνο είναι «στον αέρα», αλλά και αξιοποιούνται για να δικαιολογηθεί η μη λήψη -εδώ και τώρα- των αναγκαίων μέτρων προστασίας και θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας».
Οι λόγοι που η διαδικασία του εμβολιασμού έχει περάσει από 40 κύματα μπορούν και πάλι να εντοπιστούν στον παρασιτισμό αυτού του συστήματος όπου όλα καθορίζονται από την επιδίωξη του μέγιστου κέρδους και από τους ανταγωνισμούς κρατών και επιχειρήσεων, που καμία σχέση δεν έχουν με τις ανάγκες των λαών. Από αυτά καθορίζεται το σε ποιες χώρες, πότε και σε τι ποσότητες θα παραχθούν εμβόλια, πότε και πού θα γίνουν εξαγωγές και πάει λέγοντας. Γι’ αυτό κάθε τόσο διαβάζουμε για ποσότητες εμβολίων που «στοκάρονται» σε αποθήκες, την ώρα που πεθαίνει κόσμος.
Ακόμα και σήμερα η κυβέρνηση αρνείται να αξιοποιήσει σε αυτόν τον πόλεμο όλα τα διαθέσιμα όπλα, όλα τα εμβόλια που έχουν κριθεί ασφαλή και αποτελεσματικά και αυτό γίνεται με κριτήρια κάθε άλλο παρά επιστημονικά. Όλος της ο καημός ήταν να προχωρήσει η θεσμοθέτηση του «πράσινου πιστοποιητικού» για να ξεκινήσουν οι μετακινήσεις τουριστών. Όπως αποφασίστηκε σε επίπεδο ΕΕ, όσοι έχουν εμβολιαστεί ή νοσήσει θα μπορούν να ταξιδεύουν χωρίς περιορισμούς και τεστ. Και αυτό την ώρα που, όπως έχει φανεί, αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να νοσήσουν και να μεταδώσουν τον ιό στους υπόλοιπους, που δεν έχουν καμία ανοσία. Αυτό το μέτρο, που εκτός των άλλων αποτελεί ένα ακόμα ψηφιακό «φακέλωμα» προσωπικών ιατρικών δεδομένων το οποίο προφανώς θα αξιοποιηθεί και από την εργοδοσία, έσπευσαν να υπερψηφίσουν στο ευρωκοινοβούλιο, εκτός από τη ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ.
Μια ματιά στους χώρους δουλειάς
Καθημερινές είναι οι καταγγελίες συνδικαλιστικών οργανώσεων για κρούσματα σε χώρους δουλειάς, για τις εγκληματικές ευθύνες της εργοδοσίας που δεν παίρνει μέτρα προστασίας, αλλά αγωνιά μόνο όταν θα γίνει το κακό να «μη μαθευτεί παραέξω» και διαταραχθεί η κερδοφορία της, για την άρνηση του κράτους να πραγματοποιήσει ελέγχους.
Είναι χαρακτηριστική η καταγγελία του σωματείου εργαζομένων στα Πράκτικερ: «Ακόμα και τα πρώτα τεστ των εργαζομένων που έχουν νοσήσει, η Πράκτικερ δεν τα καλύπτει οικονομικά και τα πληρώνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι (…). Ο μισθός μας έχει μειωθεί δραματικά και μειώνεται ακόμα περισσότερο, αφού αναγκαζόμαστε να πληρώνουμε το μοριακό τεστ που στοιχίζει πάνω από 40 ευρώ (…). Το τελευταίο διάστημα η εταιρεία βάζει στα καταστήματα ανεξέλεγκτα και παράνομα πελάτες λιανικής και ένας λόγος που υπάρχει άνοδος των κρουσμάτων είναι και αυτός».
Όπως κατήγγειλε πριν λίγες μέρες ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, οι εργαζόμενοι που ακόμα δεν έχουν κολλήσει στο κατάστημα του «Μασούτη» στο Περιστέρι μετριούνταν στα δάχτυλα του ενός χεριού, καθώς «πάνω από το 80% του καταστήματος νοσεί». Σε άλλη εταιρεία («My Market») καταγγέλθηκε ότι δύο καταστήματα (στον Άγιο Ελευθέριο και στον Λόφο Σκουζέ) έχουν από 11 κρούσματα, ενώ στις παρεμβάσεις του Συλλόγου ο εκπρόσωπος της εργοδοσίας απαντούσε ότι «φταίνε 100% οι εργαζόμενοι»! Για τους λάτρεις των… «συμπτώσεων», πρόκειται για τις εταιρείες που θέλουν τους εργαζόμενους να στέκονται «προσοχή» σαν στρατιώτες μέσα στο κατάστημα και να χαμογελούν επειδή παίρνουν 300 ευρώ, που στα μαθηματικά των τρελών είναι 300% πάνω από το 0…
Χιλιάδες εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους μετά από κάλεσμα των σωματείων τους στις 17 Μάρτη και διεκδίκησαν -μεταξύ άλλων- τη λήψη μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς.