«Το κράτος ό, τι μπορούσε να κάνει το έκανε, για τη νέα έξαρση της πανδημίας φταίνε οι πολίτες που δεν εμβολιάζονται». Αυτό είναι το «ζουμί» κάθε τοποθέτησης κυβερνητικού στελέχους αυτές τις μέρες. Και αυτό την ώρα που η κατάσταση στη βόρεια Ελλάδα κυριολεκτικά έχει ξεφύγει και νοτιότερα χειροτερεύει συνεχώς.
Άντε, το πολύ-πολύ να δώσουν και καμία συμβουλή «να προσέχουμε και να μη βλέπουμε πολύ κόσμο», όπως είπε χθες η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, Μ. Γκάγκα, για να έρθει σήμερα η υπουργός Παιδεία, Ν. Κεραμέως να πει πως δεν είναι αποτελεσματική απέναντι στην πανδημία η αραίωση τμημάτων στα σχολεία. Άρα, συνδυάζοντας και τις δύο τοποθετήσεις, η κυβέρνηση μάλλον προτείνει στους μαθητές απλά να μην… κοιτάζουν τους 25-26 συμμαθητές τους, με τους οποίους βρίσκονται στο ίδιο τμήμα.
Μιλούν για «πανδημία των ανεμβολίαστων» λες και εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι ζουν σε διαφορετικές χώρες, λες και δεν βλέπουν την κακή εικόνα της πανδημίας σε χώρες με πολύ υψηλότερα ποσοστά εμβολιασμού, που αποδεικνύει ότι ο αναγκαίος και πολύτιμος εμβολιασμός δεν αρκεί από μόνος του για να πούμε ότι «τελειώσαμε», όπως ξεκίνησε να λέει η κυβέρνηση πριν από… έναν χρόνο.
Όταν ακούς τέτοιες τοποθετήσεις, το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό είναι να απαριθμήσεις αυτά που θα μπορούσε να έχει κάνει το κράτος, η κυβέρνηση και δεν τα έχει κάνει. Συνοπτικά:
- Ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας με χιλιάδες πραγματικές προσλήψεις προσωπικού.
- Επίταξη του ιδιωτικού τομέα της υγείας για να δοθεί η «μάχη» με όλα τα διαθέσιμα όπλα και να σταματήσει το «φαγοπότι» κάποιων την ώρα που «ο κόσμος καίγεται».
- Μέτρα αποσυμφόρησης σε σχολεία, πανεπιστήμια, μέσα μεταφοράς.
- Έλεγχος τήρησης των μέτρων στους χώρους δουλειάς.
- Μαζικά, δωρεάν, επαναλαμβανόμενα τεστ και ιχνηλάτηση.
- Καθολικό δημόσιο πρόγραμμα εμβολιασμού, με όλα τα ασφαλή εμβόλια, με εξαντλητική, εξατομικευμένη ενημέρωση, με ιατρικό έλεγχο πριν τον εμβολιασμό και παρακολούθηση μετά, ώστε να αντιμετωπιστούν ερωτήματα και δισταγμοί.
Όλα αυτά τα ζητούν επίμονα οι ενώσεις των νοσοκομειακών γιατρών, τα εργατικά συνδικάτα, οι φοιτητικοί σύλλογοι, οι μαθητές, τα προτείνει στη Βουλή και έξω από αυτή το ΚΚΕ εδώ και 20 μήνες, αλλά «στου κουφού την πόρτα»…
Θα ήταν λάθος, όμως, να συμπεράνει κανείς ότι η κυβέρνηση παρακολουθεί την κατάσταση χωρίς να κάνει τίποτα. Αντίθετα, δουλεύει «στο φουλ», έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει πάρα πολλά. Ενδεικτικά:
- Με τα αναποτελεσματικά μέτρα «υποχρεωτικότητας» που παίρνει, έχει μετατρέψει τα τεστ και τα εμβόλια, από όπλα κατά της πανδημίας, σε μέσα εκβιασμού και διαίρεσης του λαού, σε μέσα πλουτισμού των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων που βγάζουν εκατομμύρια κάθε μέρα, σε όχημα για να βγάζει εργαζόμενους σε αναστολή, να καταργεί εργασιακά δικαιώματα.
- Έχει μετατρέψει το δημόσιο σύστημα υγείας σε σύστημα μίας νόσου, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν «πίσω» απαραίτητες ιατρικές πράξεις, χειρουργεία, διαγνωστικές εξετάσεις με τραγικές συνέπειες. Αυτή η κατάσταση έχει σαν αποτέλεσμα και περιστατικά όπως αυτό με τον διανομέα στο Βόλο που τραυματίστηκε σε τροχαίο την ώρα της δουλειάς του και παρέμενε επί ώρες εκτός ΜΕΘ γιατί δεν υπήρχε καμία διαθέσιμη!
- Έχει μειώσει τις δαπάνες για την Υγεία κατά 572 εκατ. ευρώ για το 2021 σε σχέση με το 2020, συνεχίζοντας στον δρόμο των προηγούμενων κυβερνήσεων, ενώ δημοσιεύματα κάνουν λόγο για νέα μείωση για το 2022.
- Προωθεί αποφασιστικά το σχέδιό της για το «Νέο ΕΣΥ», που σημαίνει κλείσιμο νοσοκομείων με μοναδικό κριτήριο τη χιλιομετρική απόσταση μεταξύ τους και μετατροπή όσων απομείνουν σε «αυτόνομες μονάδες» που θα λειτουργούν σαν επιχειρήσεις, δηλαδή θα πρέπει να «βγάζουν» τα έξοδά τους και να είναι κερδοφόρες, αφού η ευθύνη του κράτους συνεχώς θα περιορίζεται. Ιδιωτικές εταιρείες θα εμπλέκονται σε όλες τις πλευρές της λειτουργίας των νοσοκομείων, κάτι που σε μεγάλο βαθμό συμβαίνει εδώ και χρόνια, το κριτήριο «κόστους - οφέλους» θα καθορίζει τα πάντα, ακόμα και τη θεραπεία που θα επιλέγεται, και οι ασθενείς θα αντιμετωπίζονται σαν πελάτες.
Είναι δύσκολο να αποφασίσει κανείς αν είναι πιο επικίνδυνες οι παραλείψεις ή οι πράξεις της κυβέρνησης. Σε τελική ανάλυση, αυτός ο διαχωρισμός είναι μόνο σχηματικός. Τόσο αυτά που κάνουν όσο και αυτά που δεν κάνουν μας έχουν οδηγήσει στη σημερινή τραγική κατάσταση, την ίδια πάνω-κάτω που συναντά κανείς σε κάθε καπιταλιστική χώρα, γιατί γίνονται (ή δεν γίνονται) με πρωταρχικό κριτήριο την κερδοφορία και όχι την ανθρώπινη ζωή και υγεία.