Τι σχολείο έχουμε ανάγκη σήμερα;

Τα χρόνια που πέρασαν από το 2016 ήταν γεμάτα αλλαγές στο σχολείο. Οι μαθητές συνεχίζουν να πηγαίνουν καθημερινά σε ένα σχολείο που το βαριούνται, που τους γεμίζει άγχος και ανασφάλεια, αντί με χαρά και αισιοδοξία. Με κάθε νέο Νομοσχέδιο που ψηφίζεται (Γαβρόγλου-ΣΥΡΙΖΑ, Κεραμέως ΝΔ που έφεραν αλλαγές σε Γυμνάσια, Λύκεια και ΕΠΑΛ) το σχολείο γίνεται όλο και περισσότερο ένα ακριβό κέντρο εξετάσεων και παρέχει όλο και λιγότερη ολόπλευρη μόρφωση ισότιμα στους μαθητές.

Τα χρόνια που πέρασαν ήταν γεμάτα, όμως και με αγώνες των μαθητών, μέσα και από την προσπάθεια των μελών και φίλων της ΚΝΕ, ενάντια στα κάθε φορά κυβερνητικά αντιπαιδαγωγικά σχέδια, αλλά και πρόσφατα διεκδίκησης μέτρων προστασίας στα σχολεία εν μέσω πανδημίας. Αυτή η πείρα είναι πολύτιμη, ανέδειξε ακόμα μια φορά την ανάγκη να φτάσει όσο πιο πλατιά γίνεται η πρότασή μας για ένα άλλο διαφορετικό σχολείο, στα πλαίσια μιας άλλης ριζικά διαφορετικής κοινωνίας.

Oι χιλιάδες μαθητές στους δρόμους το φετινό φθινόπωρο, οι δεκάδες πρωτοβουλίες σχολείων, μαθητικών συμβουλίων, επιβεβαίωσαν ότι αυτό που κινητοποιεί τους μαθητές είναι τα προβλήματα που ζουν στην καθημερινότητά τους, τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν. Η κατάσταση που διαμορφώθηκε με την πανδημία φανέρωσε ακόμα πιο έντονα τα οξυμένα προβλήματα, τις ελλείψεις, τα κενά που υπάρχουν, προβλήματα όχι καινούργια. Φανέρωσε τη χρόνια και πάγια πολιτική των κυβερνήσεων να παίζουν κορώνα γράμματα τη μόρφωση και τη ζωή των μαθητών, του λαού συνολικά, κουνώντας μάλιστα το δάχτυλο στο όνομα της ατομικής ευθύνης. Ο αγώνας των μαθητών για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία, έδωσε ένα σημαντικό και αισιόδοξο μήνυμα. Οι εικόνες από πανό κρεμασμένα σε κάγκελα σχολείων με το σύνθημα «Η μάσκα δεν είναι η μόνη προστασία - δώστε λεφτά για την παιδεία» επιβεβαίωσε πως οι μαθητές υποκινούνται από τα όνειρα τους και τις ανάγκες τους. Τα χείλη που λένε «μα ζητάμε τα αυτονόητα», «δεν είναι φυσιολογικά όσα ζούμε», πύκνωναν και πυκνώνουν μέρα τη μέρα. Οι μαθητές καταλαβαίνουν πως το σημερινό σύστημα είναι ένα εμπόδιο στη ζωή τους, στη μόρφωση τους. Γνωρίζουν και βιώνουν, πιο έντονα από παλιότερα, το σχολείο που κάνει τη ζωή τους λάστιχο, χωρίς ελεύθερο χρόνο, που τους κοιτάει στην τσέπη, χωρίς βιβλία, υποδομές, καθηγητές. Καταλαβαίνουν όμως ότι σήμερα, με την τεράστια ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, της ανθρώπινης γνώσης, υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για να καλυφθούν οι ανάγκες τους στη μόρφωση αλλά και συνολικά.

Η συγκεκριμένη έκδοση, ευελπιστούμε, να πυροδοτήσει ακόμα περισσότερο τη συζήτηση για το σχολείο που αξίζει να αγωνιστούν για να το κατακτήσουν οι μαθητές μαζί με όλο τον λαό. Να πεισμώσει τον κάθε μαθητή πως τα όνειρά του για ένα διαφορετικό σχολείο δεν είναι ουτοπία, είναι φτιαγμένα από πραγματικά υλικά. Γιατί η πρόταση του ΚΚΕ για το σχολείο δεν είναι άσχετη από την καθημερινότητα των μαθητών, αντιθέτως δίνει απαντήσεις σε καθημερινούς προβληματισμούς και ανησυχίες που έχουν.

Γιατί όμως το σχολείο είναι έτσι;

Κάθε τόσο και ένας νόμος. Μια κυβέρνηση, ένα Υπουργείο που... υπόσχεται αλλαγές προς το καλύτερο. Η πραγματικότητα είναι πως κάθε τόσο και κάτι αλλάζει στο σχολείο... και γίνεται όλο και πιο ταξικό, πιο άνισο, πιο εξοντωτικό! Οι απανωτές αλλαγές δεν είναι απλά προχειρότητα της κάθε κυβέρνησης, δεν εξαρτώνται από ότι «έχει στο κεφάλι του» ο κάθε Υπουργός...

Το σημερινό σύστημα στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Μοιράζει σε μας φτώχεια, ανεργία, αβεβαιότητα για το παρόν και το μέλλον και στους λίγους χλιδάτη ζωή. Η σημερινή κοινωνία είναι άδικη για τους πολλούς και παράδεισος για τους λίγους.

Σε αυτή την κοινωνία...

Η Παιδεία είναι εμπόρευμα Κι όπως όλα τα εμπορεύματα, υπάρχουν τα ακριβά και τα φθηνά, αυτά για τους λίγους και αυτά για τους πολλούς.

Σε αυτή την κοινωνία...

Και ο άνθρωπος, και οι ικανότητές του, γίνονται εμπόρεύματα, που η τιμή του ανεβαίνει και κατεβαίνει.

Για αυτό και στόχος του σχολείου είναι να ετοιμάζει τους αυριανούς εργαζόμενους όπως τους χρειάζεται το σύστημα. Θέλουν το πάθος μας για νέες ιδέες, η δημιουργικότητά μας να δουλεύει για τα κέρδη τους.

Κανόνας στο σημερινό σύστημα είναι «ο θάνατός σου η ζωή μου!»

Αυτός ο κανόνας καθρεφτίζεται και στο σημερινό σχολείο. Παρόλο που δεν θα τον βρούμε πουθενά γραμμένο, σε όλη μας τη ζωή μάς τον υπαγορεύουν!

Μέσα από το σχολείο μαθαίνουμε πως προϋπόθεση για την «επιτυχία», είναι η «επιχειρηματικότητα», η «ανταγωνιστικότητα», η «προσαρμοστικότητα στη σκληρή άλλα μόνη ρεαλιστική πραγματικότητα», «η κατάκτηση συγκεκριμένων δεξιοτήτων». Ακούμε... «κοίτα εσύ να τη βολέψεις», «αν είσαι ξύπνιος θα γλιτώσεις από την ανεργία και τη φτώχεια».

Στοχεύουν στο μυαλό μας!

Μας διδάσκουν πως αυτό που ζούμε είναι η μόνη πραγματικότητα που μπορεί να υπάρξει. Θέλουν να μην αμφισβητούμε, να μην κρίνουμε, να σκεφτόμαστε μέσα σε καθορισμένα πλαίσια, να πιστεύουμε πως ο κόσμος δεν μπορεί να αλλάξει...

Διαβάζοντας την μπροσούρα της μαθητικής επιτροπής θα βρει κανείς απάντηση σε δεκάδες προβληματισμούς του, θα του γεννηθούν σίγουρα και νέοι. Τα μέλη της ΚΝΕ από τώρα οργανώνουμε τη συζήτηση με χιλιάδες μαθητές, που σήμερα ειδικά αγωνίζονται, βγαίνουν μπροστά διεκδικώντας το σχολείο των αναγκών τους. Διακινούμε την μπροσούρα, διοργανώνουμε εκατοντάδες συσκέψεις και εκδηλώσεις παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, κάθε Οργάνωση Βάσης μπορεί να βάλει άμιλλα σε πόσους περισσότερους μαθητές θα φτάσει η μπροσούρα. Τώρα είναι η στιγμή κάθε μαθητής να προμηθευτεί την μπροσούρα, να διαβάσει, να ψάξει όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματα του. Κυρίως, όμως να ψάξει την απάντηση στο πιο μεγάλο ερώτημα «Αν γίνεται αλλιώς», να μπει χωρίς κανέναν δισταγμό στον αγώνα για το σχολείο και τη ζωή που του αξίζει!