Τηλεργασία: «Φάρμακο» ενάντια στην πανδημία ή εργαλείο στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων

Το πώς συμβαίνει αυτό στην πράξη οι εργαζόμενοι το γνωρίζουμε καλά: από το μικρότερο διάλειμμα ή τον μη υπολογισμό του ως εργάσιμου χρόνου, την 24ωρη διαθεσιμότητα ακόμα και στην ήπια ασθένεια ή στην άδειά μας, το σπαστό ωράριο, τις αμέτρητες «άγραφες» υπερωρίες.

Η εργοδοσία έχει μπει χωρίς υπερβολή στο σπίτι του εργαζόμενου. «Μπες να δεις ένα mail αφού σπίτι είσαι», «κάτσε λίγο παραπάνω αφού σπίτι είσαι» «κερδίζεις τον χρόνο που έχανες για τη μετακίνηση σου». Παύει να υπάρχει η διάκριση χώρου εργασίας και προσωπικού χώρου. Είναι πολλές οι περιπτώσεις εργαζομένων που νόσησαν από κορονοϊό και αντί να πάρουν άδεια υποχρεώνονταν να δουλεύουν από το σπίτι!

Ονομάζουν «σύγχρονο» στην εποχή της τεράστιας ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας, της λεγόμενης 4^ης βιομηχανικής επανάστασης να αυξάνεται ο εργάσιμος χρόνος ενώ υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για την μείωσή του. Ονομάζουν «σύγχρονο» μια νέα γυναίκα να δουλεύει από το σπίτι και παράλληλα να φροντίζει τα παιδιά της.

Δυστυχώς η τηλεργασία δεν αποτελεί προσωρινό μέτρο αλλά ένα ακόμα όπλο των επιχειρηματικών ομίλων για να αυξάνουν τα κέρδη τους μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Σε συνδυασμό με το νομοσχέδιο που επιδιώκει να φέρει η κυβέρνηση για την θεσμοθέτηση των απλήρωτων υπερωριών, το 8ωρο για τους εργαζόμενους του κλάδου θα φτάσει να είναι άγνωστη λέξη. Και όλα αυτά ενώ ήδη στον κλάδο στο μεγαλύτερο μέρος των εταιρειών πληροφορικής ισχύουν 8,5 και 9ωρες συμβάσεις, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στη Vodafone.

Η τηλεργασία οδηγεί στην απομόνωση και την αποξένωση των εργαζομένων. Οι εργαζόμενοι αποκόπτονται μεταξύ τους, γίνεται δυσκολότερη η δημιουργία δεσμών ανάμεσα τους, η ενημέρωση, η συλλογική δράση και διεκδίκηση.

Η εργοδοσία σ’ αυτές τις συνθήκες ξεσαλώνει, γίνονται απολύσεις που δε μαθαίνονται, στοχεύουν στο φόβο των εργαζομένων. Επιπλέον αυτή την περίοδο την βλέπουν σαν ευκαιρία για να βάλλουν φίμωτρο στους αγώνες και τις διεκδικήσεις των εργαζομένων επιβάλλοντας τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες στα συνδικάτα αντί της συμμετοχής με φυσική παρουσία. Διώκουν την συλλογική οργανωμένη δράση των εργαζομένων το μόνο όπλο που έχει μείνει στα χέρια τους και μπορεί να αντιμετωπίσει την ασταμάτητη επίθεση που δέχονται από όλες τις κυβερνήσεις.

Η επιτυχία της Απεργίας στις 26 Νοέμβρη είναι μια ανάσα διεκδίκησης και αγώνα για την προστασία της υγείας και των δικαιωμάτων μας. Συγκεντρώσαμε αρκετή πείρα για το πώς μπορούμε και πρέπει να δουλεύουμε σε όλες τις συνθήκες. Μέσα από τα συνδικάτα του κλάδου μας, τα επιχειρησιακά σωματεία που υπάρχουν φτάσαμε στους νέους εργαζόμενους στον κλάδο.

Πραγματοποιήσαμε Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων λαμβάνοντας όλα τα μέτρα προστασίας για την οργάνωση της μάχης της απεργίας. Τα μέλη της ΚΝΕ βρήκαμε τον τρόπο συνάδελφο τον συνάδελφο να συζητήσουμε τους, προβληματισμούς που υπάρχουν, να οργανώσουμε τον αγώνα μας. Αποτέλεσμα όλης αυτής της δράσης ήταν να απεργήσουν εργαζόμενοι από μεγάλες επιχειρήσεις του κλάδου, πολλοί για πρώτη φορά.

Όσα δικαιώματα κερδήθηκαν από την εργατική τάξη δεν τηλε-κατακτήθηκαν, αλλά κατακτήθηκαν μέσα από μαζικούς αγώνες. Τώρα είναι η ώρα να δυναμώσει η συλλογική διεκδίκηση μέσα από τα συνδικάτα μας παλεύοντας για την υγεία, τη δουλειά, τη ζωή μας.

Γωγώ Θεοδωροπούλου,

Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ
και της Εργατικής Επιτροπής του ΚΣ.

Μέλος της Διοίκησης του Επιχειρησιακού Σωματείου Εργαζομένων Vodafone – 360 Connect
και λοιπών θυγατρικών