To 21o Συνέδριο του Κόμματός μας είναι υπόθεση και των μαθητών!

Το Κόμμα μας αυτή την περίοδο, με τη δημοσίευση των κειμένων των Θέσεων της Κεντρικής του Επιτροπής, διανύει την πορεία προς το 21ο Συνέδριο του. Κάθε 4 χρόνια άλλωστε, βάσει του επαναστατικού του καταστατικού, συλλογικά εξετάζουμε πού βρισκόμαστε, μέχρι πού έχουμε προχωρήσει τους στόχους που θέσαμε την προηγούμενη φορά. Aξιολογούμε τη θετική ή αρνητική πείρα που συγκεντρώθηκε και θέτουμε τους επόμενους στόχους. Και λέμε συλλογικά μιας και όλοι έχουμε λόγο στα παραπάνω, μπορούμε να συμβάλουμε με γνώμη και παρατηρήσεις, ανάλογα φυσικά και με την πείρα, τη γνώση και την ευθύνη καθενός από εμάς μέσα στο Κόμμα και την ΚΝΕ! Το Συνέδριο του Κόμματός μας είναι κάθε φορά κορυφαία εσωοργανωτική διαδικασία για τους κομμουνιστές και τους υπόλοιπους αγωνιστές που στέκονται στο πλευρό του Κόμματος. 

Αλλά ποιος είναι το Κόμμα;
Είμαστε μεις.
Εσύ κι εγώ κι εσείς - εμείς όλοι.

Μπ. Μπρεχτ

Η πορεία των τελευταίων Συνεδρίων του Κόμματός μας δείχνει πόσο σημαντική είναι αυτή η διαδικασία. Στο 18ο Συνέδριο, το 2009, εκτιμήσαμε συλλογικά τις αιτίες των ανατροπών στο πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στον κόσμο, στη Σοβιετική Ένωση. Το 2013 ψηφίστηκε το νέο Πρόγραμμα και Καταστατικό του Κόμματός μας, ενώ πριν τέσσερα χρόνια στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε -ανάμεσα στα άλλα- η πιθανότητα άμεσης εμπλοκής της χώρας μας σε πόλεμο και τι θα κάνουμε σαν κομμουνιστές μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση.  
Και μόνο να σκεφτεί κανείς αυτή τη διαδικασία του ΚΚΕ δίπλα στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα της χώρας μας καταλαβαίνει...την άβυσσο  που μας χωρίζει. Από τους δημόσιους και μη τσακωμούς σε όλα τα αστικά κόμματα για...τις καρέκλες που συνοδεύονται και από το ανάλογο χρηματικό ποσό έως τον iSYRIZA που τα μέλη του πια είναι followers συμμετέχοντας στην οργανωμένη ζωή μέσω like.

Να κάνουμε ταχτικά την αυτοκριτική μας μέσα στην αγάπη,
όχι για να ξενοιάσουμε και να επαναλάβουμε τα ίδια σφάλματα
μα για να καλυτερέψουμε τη δουλειά μας. 
Γιατί το να καλυτερέψουμε τη δουλειά μας σημαίνει
να καλυτερέψουμε τον κόσμο, σύντροφοι.

Γιάννης Ρίτσος

Έτσι είναι. Αυτό μας απασχολεί. Πώς θα καλυτερέψει η δουλειά μας. Προς ποια κατεύθυνση είναι το ερώτημα θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι;

Η περίοδος που διανύουμε, πέρα από δύσκολη, είναι ταυτόχρονα τόσο ενδιαφέρουσα. Τα «γιατί» αυξάνονται συνεχώς και όλο και περισσότεροι συμμαθητές μας προβληματίζονται για τις καταστάσεις που βιώνουμε. Ακούμε καθημερινά για την πανδημία, οικονομικές κρίσεις, εντάσεις μεταξύ ισχυρών κρατών στο Αιγαίο, τον κίνδυνο του φασισμού και αναρωτιόμαστε όλοι «πού πάνε τα πράγματα;». Βλέπουμε όλοι μας να αυξάνεται η δυσαρέσκεια του λαού και της νεολαίας απέναντι σε μια σειρά θεσμούς που πιο παλιά θεωρούνταν δεδομένοι. Αυξάνεται ο κόσμος που αμφισβητεί την κυβέρνηση, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ. Η έντονη αγανάκτηση δεν είναι κάτι καινούριο. Υπάρχει και θα υπάρχει όσο υπάρχει αδικία, φτώχεια και αβεβαιότητα, όσο υπάρχει εκμετάλλευση. Άλλες φορές θα είναι πιο έντονη και άλλες φορές μπορεί να είναι πιο «βουβή». Το σίγουρο είναι ότι δεν φτάνει για να αλλάξουν τα πράγματα.

Γιατί, δεν απαντάνε στους προβληματισμούς που έχουν όλοι με τον ίδιο τρόπο. Πολλοί λένε «δεν αλλάζουν τα πράγματα», άλλοι λένε «δεν έχει νόημα να αγωνιστούμε», άλλοι πως «ο καθένας μόνος του μπορεί να καταφέρει να ζήσει όπως θέλει». Πολλοί κατηγορούν τη μοίρα μας για ό,τι μας συμβαίνει, κάποιοι άλλοι βλέπουν μόνο αν είναι ανίκανη ή μη η κυβέρνηση κάθε φορά. Χιλιάδες συμμαθητές μας πήραν φέτος μέρος στις μεγαλύτερες μαθητικές κινητοποιήσεις, κατέβηκαν στον δρόμο αλλά και άλλοι τόσοι, όμως, βλέπουν ανίκητο τον αντίπαλο, δεν βλέπουν πέρα από τα όρια που τους επιβάλλει το σύστημα.

Ένα είναι το σίγουρο, ο καπιταλισμός δε θέλει να αφήσει ποτέ καμία συνείδηση πραγματικά ελεύθερη να δει πως έχουμε τη δύναμη να ζήσουμε έτσι όπως ονειρεύομαστε και μπορούμε στον 21^ο αιώνα, να δούμε τι μπαίνει εμπόδιο σε αυτό. Οι κυβερνήσεις, τα κόμματα, κάθε είδους οργανώσεις τους θα κάνουν τα πάντα, και έχουν και τα μέσα, ώστε κάθε αντίδραση και αμφισβήτηση να οδηγείται σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια.

Η ιστορία έχει επιβεβαιώσει ότι συνολική αλλαγή της κοινωνίας δεν μπορεί να γίνει χωρίς την εργατική τάξη οργανωμένη, με την πρωτοπορία της επίσης οργανωμένη με επαναστατικό τρόπο, δηλαδή συγκροτώντας το δικό της Κόμμα. Η ύπαρξη Κομμουνιστικού Κόμματος και Κομμουνιστικής νεολαίας σε κάθε χώρο που εργάζεται και ζει η εργατική τάξη και η νεολαία είναι όχι μόνο εγγύηση ότι δεν θα «χαριστεί τίποτα σε κανέναν», αλλά είναι και προϋπόθεση για να γινόμαστε περισσότεροι, οι ιδέες μας να αγγίζουν πιο πολλούς. Σε τελική ανάλυση, παίζει ρόλο στον ίδιο μας τον σκοπό. Ας σκεφτούμε όλοι αν θα ήταν ίδια η κατάσταση στα σχολεία μας, αν σε κάθε τάξη υπήρχε ΟΒ της ΚΝΕ! Ας σκεφτούμε αν θα ήταν ίδια η κατάσταση εκεί που εργάζονται οι γονείς μας, αν υπήρχε ισχυρός πυρήνας του ΚΚΕ, οργανωμένο σωματείο. Ακούμε συχνά και, πολλές φορές σκεφτόμαστε και εμείς οι ίδιοι, ότι «ο κόσμος δεν καταλαβαίνει». Κι όμως, η ίδια μας η πείρα το αναιρεί αυτό! Γιατί πώς γίνεται ο κόσμος να μην καταλαβαίνει, αλλά χιλιάδες μαθητές σε όλη την Ελλάδα να βγήκαν στους δρόμους ακόμα και μέσα στην πανδημία;