Βουλευτικές εκλογές:Το δίλημμα είναι:  Δυνατό ΚΚΕ ή δυνατή η επόμενη αντιλαϊκή κυβέρνηση

Γιατί το λέει η ίδια η ιστορία. Κάθε αστική κυβέρνηση «επιλέγεται» κάθε φορά ως η πιο κατάλληλη να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων, να «εκτονώσει» η να ενσωματώσει την όποια λαϊκή οργή και αμφισβήτηση. Δεν θα αποφύγουμε να «συγκρίνουμε» και κυβερνητικό έργο, αλλά ας μας επιτραπεί ένα «ρητορικό σχήμα» που θα έλεγε ο Άδωνις. Αν δεν ίσχυε πως η κάθε κυβέρνηση είναι χειρότερη από την προηγούμενη τότε γιατί η κάθε μια «ανοίγει» τον δρόμο στην επόμενη; Γιατί ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης άνοιξε τον δρόμο στην επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία; Γιατί το «εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ» του Κώστα Σιμήτη οδήγησε στην «καλύτερη Ελλάδα που όλοι θέλαμε» του Κώστα Καραμανλή; Και για να μην μακρηγορούμε, γιατί η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν συνεχίστηκε και ήρθε στη χώρα «η πιο επικίνδυνη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης»; Σε αυτά τα ερωτήματα, παλιότερα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και προσφάτως του ΣΥΡΙΖΑ την είχαν βρει την απάντηση: «έφταιγε το ΚΚΕ που ήταν στήριγμα της δεξιάς». Ας τους αφήσουμε στο «πτύειν» του κάθε σοβαρού ανθρώπου και ας περάσουμε στην ουσία. Όπως, αν παρατηρήσουμε προσεχτικά οι ίδιοι ομολογούν και πράττουν, η κάθε τους κυβέρνηση εξυπηρετεί την «συνέχεια του κράτους». Έτσι η ΝΔ «πάτησε» στον «στρατηγικό διάλογο» του ΣΥΡΙΖΑ με τις ΗΠΑ, για να επεκτείνει τις ξένες στρατιωτικές βάσεις στην Ελλάδα. Τα νοσοκομεία που «έκλεισε» ο Άδωνις Γεωργιάδης όταν ήταν υπουργός Υγείας, η επόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τα κράτησε κλειστά και έκλεισε μερικά ακόμα. Βέβαια πρωτοτύπησε και άνοιξε το πρώτο νοσοκομείο στην Σαντορίνη, πού έπρεπε να «αυτοχρηματοδοτείται». Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ εκτίναξε την φοροληστεία του λαού –και δημιούργησε το περίφημο «μαξιλάρι» των 37 δισ.- για να έρθει η κυβέρνηση της ΝΔ που «καταργεί φόρους»… με εμάς, και λόγω πληθωρισμού, ειδικών φόρων στα καύσιμα κ.λπ να πληρώνουμε δισεκατομμύρια παραπάνω σε φόρους! Τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος.  

Γιατί  ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, έχουν παρελθόν αλλά και παρόν. Για το ΠΑΣΟΚ τι να πει κανείς; Εδώ, για να γίνουν «viral», έχουν αποδεχθεί ουσιαστικά την βαθιά αντιδραστική άποψη ότι «σε μια εποχή που όλοι ζούσαν πλουσιοπάροχα χωρίς να το αξίζουν», το ΠΑΣΟΚ είχε στελέχη που αυτό το έκαναν επάγγελμα! Οι «καλές εποχές» του ΠΑΣΟΚ, είναι τα κλεμμένα λεφτά του λαού στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, είναι οι παγωμένοι για χρόνια μισθοί, είναι το «ευχαριστώ στις ΗΠΑ» στην «κρίση» των Ιμίων, είναι η «γενιά των 700 ευρώ». Και σήμερα, όσο και αν ανεπιτυχώς προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει ψηφίσει σχεδόν κάθε αντιλαϊκό νομοσχέδιο. Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και αν ξεχάσει κανείς το κυβερνητικό του έργο, τι να πρωτοθυμηθούμε από την στάση του σαν αξιωματική αντιπολίτευση; Έχουν ξεκινήσει τρομάρα τους την «πορεία στον λαό» για να ξαναβγούν κυβέρνηση, και έχουν ξεχάσει την πορεία τους ως αντιπολίτευση του «βάζω πλάτη σε όλα». Πότε αντιπαρατέθηκε ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ με την ΝΔ; Όταν στην πανδημία πρότεινε «υπουργούς κοινής αποδοχής»; Όταν ψήφιζε την επένδυση στο ελληνικό και απολάμβανε τις ευχαριστίες του Λάτση; Όταν με αφορμή τον νομοσχέδιο του «Χατζηθαύτη», έλεγε πως με τις απεργίες δεν αλλάζει κάτι, για να πάει στην βουλή και να ψηφίσει τα μισά του άρθρα; Όταν απέναντι στην όξυνση της αστυνομικής καταστολής έλεγε ότι το θέμα είναι «η εκπαίδευση των αστυνομικών»; Ή μήπως  όταν κάνει κριτική στην ΝΔ ότι δεν οργανώνει καλά «σκλαβοπάζαρα» μεταναστών για έχουν περισσότερα εργατικά χέρια χωρίς κανένα δικαίωμα οι καπιταλιστές του αγροτοδιατροφικού συμπλέγματος; Αυτοί είναι!

Όλα τα σοβαρά αστικά επιτελεία, μιλούν για ισχυρό ενδεχόμενο νέας καπιταλιστικής κρίσης που σίγουρα δεν θα αφήσει ανεπηρέαστη την ελληνική οικονομία. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με απρόβλεπτες συνέπειες. Όπως έχει αποδεχθεί, μπροστά σε κάθε «φουρτούνα» του συστήματος, η κάθε αστική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει την πολιτική που εξυπηρετεί τα  συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων. Έτσι είδαμε για παράδειγμα την «φιλελεύθερη» κυβέρνηση της ΝΔ να υλοποιεί «επεκτατική» πολιτική, μοιράζοντας πακτωλούς χρημάτων στο μεγάλο κεφάλαιο που έπαιξαν ρόλο στην άνοδο του πληθωρισμού. Και από την άλλη τον  σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιεί «σκληρή δημοσιονομική πολιτική», τσακίζοντας τον λαό για να εξασφαλίσει χρηματοδοτικά εργαλεία στήριξης των καπιταλιστών.

Για τα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο, και θα οξυνθούν το επόμενο διάστημα τα δύο αυτά κόμματα δεν λένε ουσιαστικά τίποτα διαφορετικό. Υμνούν τους «πράσινους» στόχους της ΕΕ και την «απελευθέρωση» της αγοράς ενέργειας που έχει οδηγήσει σε ενεργειακή φτώχεια τεράστια τμήματα του πληθυσμού. Όσο και αν ο Πολάκης αποκαλεί «βαρκάρη του Αχέροντα» τον Πλεύρη για τους χιλιάδες νεκρούς της πανδημίας, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν στον πυρήνα της πολιτικής τους τη «συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα» στην Υγεία. Μάλιστα η «προοδευτική τομή» του ΣΥΡΙΖΑ στα ζητήματα της Υγείας είναι να φτάσει η χρηματοδότηση στον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Όσο είναι δηλαδή στις χώρες που άνθρωποι πεθαίνουν και υγειονομικό προσωπικό συνεχίζει να καταρρέει από τις συνέπειες τις υποχρηματοδότησης. 

Γιατί από κοινού αποδέχονται το πλαίσιο των «αντοχών της οικονομίας» και από κοινού οραματίζονται μια καπιταλιστική «ανάπτυξη για όλους». Η ΝΔ λέει πως με τους πόρους του «Ταμείου Ανάκαμψης» θα φέρει την «ανάπτυξη για όλους», ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται πως τα συγκεκριμένα χρήματα δεν θα πηγαίνουν στους «ημέτερους της ΝΔ» και έτσι θα εξασφαλίσει την «δίκαιη ανάπτυξη». Λένε ψέματα. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι το αντιλαϊκό έκτρωμα του Χατζηδάκη, αποτελούσε προαπαιτούμενο για την εκταμίευση πόρων από το συγκεκριμένο Ταμείο. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι «δεσμευμένοι» στα συμφέροντα των εφοπλιστών. Διατηρούν την προκλητική τους φοροασυλία, και από κοινού ψήφισαν πρόσφατα την αποζημίωση των ακτοπλόων εφοπλιστών επειδή είχαν χασούρα! Είναι δεσμευμένοι στους φαρμακοβιομήχανους και τους κατασκευαστικούς ομίλους. Οι καπιταλιστές δεν κρατάνε τα συγκεκριμένα κόμματα «στο χέρι», επειδή γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις... Ή τουλάχιστον δεν είναι αυτή η ουσία. Αλλά γιατί τα αστικά κόμματα αποδέχονται, και όλη η πολιτική τους διαπερνάται από το ότι μπορούν και οι καπιταλιστές να διευρύνουν την κερδοφορία τους και οι εργαζόμενοι κάτι να κερδίζουν. Για να μην λέμε πολλά, αρκεί κάποιος να διαβάσει την σελίδα 24 του «Οδηγητή», για το πώς ζουν αλλά και πως πρέπει να τους αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι ακόμα και στις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας.

Γιατί η «πλευρά της ιστορίας» που έχουν επιλέξει είναι με το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τους ΑΖΟΦίτες. Ψήφισαν μαζί στο ευρωκοινοβούλιο να σταλούν άμεσα πιο πολλά όπλα στην αντιδραστική κυβέρνηση του Ζελένσκι για να έρθει πιο γρήγορα η ειρήνη!  Ο ΣΥΡΙΖΑ που θα «ελέγξει μέχρι τελευταίο ευρώ» πού πήγαν τα χρήματα του λαού που αφορούσαν εξοπλιστικά προγράμματα, που αποδεδειγμένα σχετίζονται με αμερικανοΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς, τα μισά και παραπάνω τα έχει ψηφίσει!

Αλίμονο αν δεν ήταν ευχή χιλιάδων νέων ανθρώπων να «φύγει Ο Μητσοτάκης». Τι αλήθεια όμως μας εμποδίζει να «ευχηθούμε» να πάνε στα τσακίδια οι νόμοι, το κράτος τους και ο κάθε επίδοξος διαχειριστής της βαρβαρότητας;

Ας μας επιτραπεί, αρχικά και ένα σχόλιο, ίσως ανούσιο. Ίσως πάλι και όχι. «Κύκλοι» της ΝΔ, σύσσωμος ο ΣΥΡΙΖΑ και μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ «εύχονται» το ίδιο. Ακόμα και ορισμένοι καπιταλιστές. Να «φύγει ο Μητσοτάκης». Ε, αυτοί μπορεί και να τον «κάνουν πέρα», μπορεί πάλι και όχι. Πόσο αλήθεια πρέπει να μας απασχολεί αν για παράδειγμα υλοποιηθούν οι «προσευχές» του ΣΥΡΙΖΑ και «ρίξουν» τον κ. Μητσοτάκη οι «καραμανλικοί» ή ο οποιοσδήποτε άλλος;

Όχι και τόσο… Ας δούμε γιατί. Αν «φύγει ο Μητσοτάκης» θα σταματήσει να παρακολουθείται όποιος μιλάει ελληνικά; Εδώ η κ. Τσαπανίδου προσφάτως μας αποκάλυψε τους λόγους που εκτινάχθηκαν οι παρακολουθήσεις και επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ: «Για να αντιμετωπιστούν οι απειλές από τις προσφυγικές ροές»! Θα εμποδιστούν οι πλειστηριασμοί; Οι επόμενοι «Πάτσηδες» θα συνεχίσουν να υπάρχουν γιατί και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε νόμους που επιτρέπει στα κοράκια να παίρνουν τα σπίτια των ανθρώπων. Μήπως θα σταματήσει η «μπόχα» των σκανδάλων; Εδώ από κοινού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ, την ώρα που κ. Καϊλή «βασανιζόταν» στις φυλακές του Βελγίου, ψήφισαν στο ευρωκοινοβούλιο ότι η ύπαρξη των lobby είναι ζωτικό στοιχείο της «ευρωπαϊκής δημοκρατίας»!

Οι κυβερνήσεις, λοιπόν, και οι πρωθυπουργοί φεύγουν… Η «λαϊκίστικη», όπως την χαρακτηρίζουν τα αστικά επιτελεία, «δεξιά κυβέρνηση Καραμανλή» έφυγε αφού είχε δώσει 28 δισεκατομμύρια ευρώ για την «διάσωση των τραπεζών». Ακολούθησε ο Γιώργος Παπανδρέου «που ήταν πάντα πιο μπροστά από την εποχή του» (!), και με τα «λεφτά που υπήρχαν» υπέγραψε το 1^ο μνημόνιο το 2010. Μετά είδαμε «πράγματα και θαύματα». Το ΠΑΣΟΚ τελικά συγκυβέρνησε με την «επάρατο δεξιά», και με το ακροδεξιό ΛΑΟΣ και με την ΝΔ. Ζήσαμε την διακυβέρνηση «τεχνοκρατών και επιστημόνων». Ύστερα, με έναν λαό τσακισμένο, ήρθε ο «πολύς» Α. Σαμαράς και η ΝΔ, που υπέγραψαν το 2^ο μνημόνιο. Κι ύστερα ήρθαν… οι μέλισσες! Η «πρώτη φορά αριστερά». Οι εικόνες με τον Α. Τσίπρα να καταθέτει λουλούδια στον τοίχο της Καισαριανής, στη συνέχεια να σφίγγει το χέρι στον Τραμπ, να συγκυβερνά με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ και να ψηφίζει 3^ο μνημόνιο.

Τα έχουμε ζήσει όλα! Ό,τι έχει φύγει και ό,τι έχει ακολουθήσει. Έχουμε ζήσει όμως και τη δράση του ΚΚΕ, την επιβεβαίωση των εκτιμήσεων του, τις επεξεργασμένες θέσεις του. Τώρα είναι η ώρα να συμπορευτεί η νεολαία με το ΚΚΕ και στις εκλογές. Τώρα χρειάζεται να ψηφίσουμε και να δράσουμε όπως ονειρευόμαστε να ζήσουμε. Να γίνει κυρίαρχο στη σκέψη, πως  για να «γίνουν όλα αυτά που λέει το ΚΚΕ», χρειάζεται να αλλάζει σήμερα, μέρα τη μέρα, ο συσχετισμός δύναμης. Αν πίσω από ό,τι έκανε ανθρώπους που είναι προοδευτικοί να χαμογελάσουν, βρίσκεται το ΚΚΕ και ένας λαός που παλεύει για να σωθεί, να πράξουμε αντίστοιχα και στις εκλογές.

Ακόμα και οι ίδιες οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν πολύ μεγάλα ποσοστά ανθρώπων, που στο ερώτημα «Μητσοτάκης ή Τσίπρας»; απαντάνε «κανένας από τους δύο». Επιπλέον, ακόμα περισσότεροι είναι αυτοί που όταν ερωτώνται αν θα ψηφίσουν κάποιο κόμμα «για την ιδεολογία του ή γιατί είναι λιγότερο κακό από το άλλο», απαντούν κατά πλειοψηφία το δεύτερο! Απολύτως λογικό.

Τα τελευταία χρόνια, ειδικά οι νέοι άνθρωποι, με διάφορες αφορμές έχουν πραγματικά αισθανθεί αποστροφή για το αστικό πολιτικό σύστημα, την κοινωνία που γεννά «τέρατα», τους καπιταλιστές και το κράτος τους. Έχουν βαρεθεί να βλέπουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να σκυλεύουν πάνω σε νεκρούς, κατεστραμμένες περιουσίες και φυσικό περιβάλλον ύστερα από φυσικές καταστροφές, για το ποίος από τους δύο είναι χειρότερος, και με τους δύο όμως να αναγνωρίζουν ότι η ανθρώπινη ζωή και το περιβάλλον αντικειμενικά θα μπαίνουν στην λογική «κόστους-οφέλους». Έχουν αηδιάσει με τα φαινόμενα σήψης και παρακμής που αφορούν πότε τα «προβεβλημένα» παιδιά του συστήματος, πότε τους διάφορους «γόνους» και πότε ανθρώπους «υπεράνω πάσης υποψίας»… Τότε διάφοροι ψάχνουν να βρουν με ποιο κόμμα τα διάφορα «τέρατα» είχαν σχέσεις ή ακόμα και να κατηγορούν την νέα γενιά βιώνει «κρίση αξιών». Όλοι όμως υμνούν το καπιταλιστικό σύστημα που έχει στον πυρήνα του το δηλητήριο του ατομισμού, που καλλιεργεί το «όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται» και το «ο θάνατος σου η ζωή μου». Έχουν δει τα όνειρα και οι ελπίδες τους να διαψεύδονται στο όνομα του «ρεαλισμού» και των «έκτακτων καταστάσεων», που έχουν επικαλεστεί όλες οι κυβερνήσεις, όταν για τις ανάγκες της κερδοφορίας των ομίλων, νομοθέτησαν την κατακρεούργηση των δικαιωμάτων τους.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να σκεφτούν με καλύτερους όρους πλέον αυτό που λέει το ΚΚΕ. Πώς δηλαδή, μόνο αν βαδίσουμε στον δρόμο της ανατροπής, θα χτίζουμε «ασπίδα» για το σήμερα και ταυτόχρονα θα δυναμώνουμε την ελπίδα για το αύριο.

Υπάρχει πλέον πλούσια πείρα. Πότε κέρδισαν κάτι οι αγρότες; Όταν εμπιστεύτηκαν ότι κάποιο κόμμα θα στηρίξει τον «ευαίσθητο και σημαντικό πρωτογενή τομέα»;  Όχι. Οι αγρότες «γλίτωσαν» για παράδειγμα, σωρευτικά, δεκάδες εκατομμύρια ευρώ με το αφορολόγητο, όταν ήταν 40 μέρες στα μπλόκα του αγώνα το 2016, σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των μεγαλεμπόρων και βιομηχάνων, και δεν περίμεναν την «πρώτη φορά αριστερά» του ΣΥΡΙΖΑ να τους «σώσει». Πώς κατάφεραν οι φοιτητές να αποσυρθούν οι σκέψεις για είσοδο της αστυνομίας στα πανεπιστήμια; Με τα ανέμπνευστα βιντεάκια του ΣΥΡΙΖΑ; Όχι, με καθημερινό αγώνα κόντρα σε δυνάμεις καταστολής αλλά και σε όλα τα κόμματα που στηρίζουν το «πανεπιστήμιο της αγοράς». Πώς υπέγραψαν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με μια σειρά από ευνοϊκές διατάξεις και αυξήσεις στους μισθούς ή ακύρωσαν αντεργατικούς σχεδιασμούς των μονοπωλίων οι οικοδόμοι, οι εργαζόμενοι της COSCO, οι μεταλλεργάτες στη ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος και αλλού; Όταν περίμεναν μια «λιγότερο κακή» κυβέρνηση; Όχι. Μόνο όταν με την αποφασιστικότητα του αγώνα τους και το δίκαιο των αιτημάτων τους σηματοδότησαν ότι για να κερδίσει κάτι ο εργαζόμενος πρέπει να χάσει το κεφάλαιο.   

Βέβαια κάποιοι μπορούν να αναρωτηθούν. «Δεν μπορεί να αναπτύσσονται τέτοιοι αγώνες και μια πιο "ευάλωτη" στο κίνημα κυβέρνηση να υλοποιεί περισσότερα αιτήματα τους»; Όχι. Αξίζει να θυμηθούμε ότι το 2015, υπήρχαν δυνάμεις στο εργατικό-λαϊκό κίνημα που κατέβαιναν στους δρόμους για να στηρίξουν την «περήφανη διαπραγμάτευση» του ΣΥΡΙΖΑ με την ΕΕ, για να «γλιτώσουμε» τα βάρβαρα μέτρα ενός μνημονίου. Δεν υπήρξε καμία «τρωτότητα» ούτε του ΣΥΡΙΖΑ ούτε των θεσμών της ΕΕ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-Ποτάμι ψήφισαν το 3^ο μνημόνιο. Αυτό για να μην ξεχνιόμαστε.

Το βασικό, λοιπόν, είναι πως η νέα γενιά δεν θα «χαρίσει» άλλα από τα χρόνια της, με την ελπίδα ότι κάποια κυβέρνηση θα κάνει πράξη τα όνειρα της. Ειδικά σε μια περίοδο, που και τα ίδια τα αστικά επιτελεία μιλούν για «κλονισμούς» και «μεγάλες δυσκολίες» στο να γίνεται η δουλειά τους «as usual», πρέπει να δυναμώσει η σύγκρουση με τα συμφέροντα των καπιταλιστών, το αστικό σύστημα και κράτος. Με δυνατό ΚΚΕ, με έναν λαό που θα βαδίζει στο δρόμο της ανατροπής και αδύναμες τις όποιες αντιλαϊκές κυβερνήσεις.