Το λιμάνι είναι “βαθύ” για “σωτήρες” και κάθε “ρεαλιστή”...

Ναι! οι λιμενεργάτες στην COSCO τα κατάφεραν. Το λιμάνι δεν άνοιξε όπως έκλεισε. Το λουλούδι στη μνήμη του Δημήτρη Δαγκλή έγινε υψωμένη γροθιά. Όλες αυτές τις μέρες, με τη μεγάλη τους καρδιά έσπασαν τις “μικρές πόρτες” του “τίποτα δεν αλλάζει”.

Χθες η εργοδοσία ικανοποίησε ορισμένα από τα πολύ κρίσιμα αιτήματα του σωματείου τους: Οι 4ρες πόστες να είναι 5ρες, ώστε να μπορεί να αποτραπεί το κομμάτιασμα άλλου εργάτη. Να σταματήσουν οι “κόντρα” βάρδιες, γιατί έχουν σπονδυλική στήλη ανθρώπου και όχι κινέζικου δράκου. Να συσταθεί Επιτροπή Υγιεινής και Ασφάλειας, ώστε όταν οι συνθήκες επιβάλλουν να γίνει “κράτει”, να γίνεται. Γιατί αυτοί ξέρουν τους κινδύνους για τις ζωές τους και όχι τα κεφαλαιοκρατικά παράσιτα και όσοι τους “γλείφουν”.

Χθες τα χαμόγελα και τα "μπράβο" των εργαζομένων σε αυτά τα παλικάρια φώτισαν τον δρόμο που πρέπει να περπατήσει ο λαός, την πλευρά που πρέπει να διαλέξει. Δεν “έκλαψαν” τη μοίρα τους, δεν “αναθεμάτισαν” την κακιά στιγμή, έκαναν τη ζωή και τα βάσανα του καθενός υπόθεση όλων. Δεν φοβήθηκαν έναν πανίσχυρο αντίπαλο, ούτε την COSCO, ούτε τους εργολάβους της, ούτε τους εφοπλιστές, κανένα “κέρατο”.

Δεν τους υποτιμούν, αλλά δεν τους φοβούνται κιόλας. Γιατί όταν μπαίνει στη ζωή το “χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά” γνωρίζουν τη δύναμη τους, ανιχνεύουν τις αδυναμίες και τις αντιθέσεις του αντιπάλου τους, μπορούν να “σημαδέψουν” σωστά και να καταφέρουν πολλά.

Έκαναν ρεαλισμό το “όχι άλλος νεκρός για τα κέρδη της COSCO” και όχι το να “επικρατήσει ειρήνη στο λιμάνι του Πειραιά για το καλό όλων και βλέπουμε”. Γιατί από τέτοιους “ρεαλισμούς” χορτάσαμε. Από το “κάντε υπομονή και η ανάπτυξη θα φέρει καλύτερες δουλειές”, αλλά και από τη “ρεαλιστική ανυπακοή” αλά... Βαρουφάκη που το 2017 δήλωνε περήφανος που κατάφερε να πείσει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού.

Έκαναν ελπίδα τους την αλληλεγγύη του λαού και της νέας γενιάς. Έστειλαν στον “αγύριστο” όσους τόλμησαν να πάνε να τους πουν πως “τη δεύτερη φορά θα είναι αλλιώς” γιατί την “πρώτη” έστειλαν το λιμενικό να τους σπάσει την απεργία. Έγιναν πιο δυνατοί γιατί δυνάμωσαν το σωματείο τους. Έκαναν τους πάντες να σωπάσουν ή να ξεφτιλιστούν αναπαράγοντας ψέματα.

Δίνουν έναν αγώνα εδώ και χρόνια, ξεπέρασαν δυσκολίες και εμπόδια που αντικειμενικά έχει ο κάθε αγώνας. Αυτός ο αγώνας μπορεί να μην προσφέρεται για τους μικροκομματικούς καβγάδες του Μητσοτάκη και του Τσίπρα για τα κεράκια στις εκκλησίες, γιατί και οι δυο στήριξαν την "εμβληματική επένδυση", όμως προσφέρει πολλά σε όσους κατάλαβαν τι μάχη χρειάζεται να δοθεί ακόμα και για να “μετρήσουν” οι ζωές των εργατών.

"Χτύπησαν" εκεί που τα αφεντικά πονάνε: στην καπιταλιστική κερδοφορία. Μαζί με τις άλλες εστίες αντίστασης που ξεπηδάνε και πρέπει να φουντώσουν, δείχνουν το δρόμο για το πως ο λαός θα σώσει τον λαό βαδίζοντας τον δρόμο της ανατροπής.

Μπορεί να μην είδαμε λοιπόν container στη θάλασσα, αφού δεν τόλμησαν να “σπάσουν” την απεργία με δυνάμεις καταστολής, όμως σίγουρα οι διάφοροι “σωτήρες” και “ρεαλιστές” κατάλαβαν πως η θάλασσα του Πειραιά δεν είναι για αυτούς τόσο γλυκιά...