Το stand up comedy δίνει ξεχωριστό «παρών» στο φετινό Φεστιβάλ!

Θεωρώ πως το Φεστιβάλ της ΚΝΕ είναι ένα ορόσημο για κάθε καλλιτέχνη που συμμετέχει. Είναι το μεγαλύτερο πολιτικό-πολιτιστικό φεστιβάλ και κουβαλάει μια τεράστια ιστορία, μέρος της οποίας εφεξής θα είμαι και εγώ (ως καλλιτέχνης, γιατί ως κοινό είμαι κομμάτι του εδώ και πολλά χρόνια). Θυμάμαι όταν ήμουν φοιτήτρια και πήγαινα στο Φεστιβάλ, πάντα σκεφτόμουν πώς μπορεί να είναι η αίσθηση να παίζεις σε τόσο κόσμο με τον οποίο μοιράζεστε κοινά ιδανικά. Στις 22 Σεπτεμβρίου θα έχω την ευκαιρία να το ανακαλύψω. Και ανυπομονώ. Σας ευχαριστώ πολύ για όλα!

Είναι μεγάλη μου χαρά να συμμετέχω στο μεγαλύτερο φεστιβάλ της Ελλάδας. Θα είναι η πρώτη μου φορά στο συγκεκριμένο φεστιβάλ, οπότε έχω αρκετό άγχος για την απόδοσή μου. Αρχικά πρέπει να σηκωθώ και στη συνέχεια να ικανοποιήσω το κοινό. Ιστορικά δεν τα έχω καταφέρει ποτέ σε αντίστοιχες περιπτώσεις, οπότε η παράδοση δεν είναι με το μέρος μου. Ίσως γι’ αυτό δεν είμαι παραδοσιακός τύπος. Θα ήθελα να αγκαλιάσω τον κόσμο πριν την παράσταση αλλά ίσως χρειαστεί να πάρω προφυλάξεις. Good luck with that…

Nα ξεκαθαρίσω κάτι πολύ βασικό, είναι η πρώτη μου φορά ως κωμικός που συμμετέχει, όχι ως κοινό. Έχω ξαναπάει αρκετές φορές και έχω να πω ένα πράγμα: To καλύτερο σουβλάκι σε φεστιβάλ EVER. Απεχθάνομαι τις γραφικότητες και τις δηλώσεις που φέρνουν αυτά τα χειροκροτήματα τύπου «καλά τα λέει αυτός», αλλά στην προηγούμενη πρότασή μου το δέχομαι ασυζητητί. Καλά τα λέω. Αν και γενικά στη σκηνή δε θέλω να «τα λέω καλά», προτιμώ να «τα λέω αστεία». Υπάρχει πολλές φορές η ψευδαίσθηση ότι οι κωμικοί μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Αυτό είναι μεγαλύτερο ψέμα και από την εθνική ενότητα. Κανένας κωμικός δεν άλλαξε ποτέ τον κόσμο. Τον κόσμο τον αλλάζουν οι εργάτες και οι εργάτριες που απεργούν, όχι οι κωμικοί. Γι’ αυτό σκέφτομαι πολύ σοβαρά να απεργήσω τη μέρα του Φεστιβάλ της ΚΝΕ ώστε να περάσω το μήνυμά μου. Ανυπομονώ να συμμετάσχω. Παρέα με τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μου. Όσο πιο κοντά με εργαζόμενους και εργαζόμενες. Και αντίστοιχα όσο πιο μακριά από εργοδότες (η αγαπημένη τους σειρά είναι «τα φιλαράκια») και από ρουφιάνους της εργατικής τάξης.

Απανταχού ΚΝίτες και ΚΝίτισσες, αρχικά να ευχηθώ παγκόσμια ειρήνη και αγάπη σε όοοοολον τον κόσμον. Μην το ξεχνάμε αυτό, οι καιροί είναι πιο χαλεποί και από τον Γιαννούλη. Τον γλύπτη, όχι τον ποδοσφαιριστή. Δεν πίστευα ποτέ όλες αυτές τις φορές που ως νεανίας -κυρίως, αλλά όχι μόνο- είχα παρακολουθήσει το Φεστιβάλ πως μια μέρα θα είχα τη χαρά και την τιμή να συμμετάσχω σε αυτό. Μεγάλη χαρά και άκρως σημαντικό που το σταντάπ τα τελευταία χρόνια έχει θέση στο Φεστιβάλ, δείχνει την πρόοδο που έχει κάνει ο κλάδος τα τελευταία χρόνια και πως έχει καθιερωθεί πλέον στις συνειδήσεις μας ως είδος διασκέδασης. Μεγάλη χαρά, επίσης, για το εξαιρετικό λαην-απ και τους πολύ καλούς φίλους και συναδέλφους με τους οποίους θα μοιραστώ τη σκηνή, ανυπομονώ να παίξουμε μαζί. Φέτος, πρώτη φορά θα είμαι πάνω στη σκηνή και όχι κάτω απ' αυτήν και θα έχω την ευκαιρία να πω τα αστεία μου και να κάνω να γελάσουν όσοι περνάνε πραγματικά δύσκολα - η εργατική τάξη και τα παιδιά που δίνουν τις μπύρες στο Φεστιβάλ. Τα λέμε εκεί, πριν και κατά τη διάρκεια της παράστασης, για το μετά δεν υπόσχομαι τίποτα. Εκτός κι αν είστε κάποιο από τα παιδιά που δίνουν τις μπύρες στο Φεστιβάλ. Τότε θα τα πούμε κυρίως μετά την παράσταση. Ως τότε, αλλά και πάντα, καλούς αγώνες.

Την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου, στο Μαθητικό Στέκι, θα εμφανιστούν στις 21.00: Αλέξανδρος Μαλιάτσης Σάλας, Κώστας Κρύος, Χρήστος Πέτρου και στις 21.45: Στέλιος Ανατολίτης, Χρύσα Κατσαρίνη, Παναγιώτης Κούδας, Κων/νος Μπούρας-Μπαϊμάκος, Γιάννης Ρούσσος.