«Τον φασισμό βαθιά κατάλαβε τον… οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν…»

Ως «πραξικόπημα της μπυραρίας» έμεινε στην ιστορία η προσπάθεια του Χίτλερ–επικεφαλής τότε του Εθνικοσιαλιστικού Κόμματος- να καταλάβει την εξουσία στη Γερμανία στις 8 και 9 Νοεμβρίου 1923. Το βράδυ της 8^ης Νοεμβρίου ο Χίτλερ, με 600 επίλεκτα μέλη του κόμματός του, εισβάλει στη μπυραρία «Μπιργκερμπροϊκέλερ» όπου ήταν συγκεντρωμένοι 3000 Βαυαροί, πυροβολεί στον αέρα και ανακοινώνει πως «η εθνική επανάσταση βρίσκεται σε εξέλιξη και σχηματίζουμε τη δική μας κυβέρνηση». Κατά τη διάρκεια της νύχτας προσπάθησαν να καταλάβουν κυβερνητικά κτίρια και να εξοπλιστούν. Την επόμενη μέρα και μετά την αποτυχημένη απόπειρα να καταλάβουν το Υπουργείο Άμυνας, η τύχη του πραξικοπήματος είχε κριθεί.

Στις 12 Νοεμβρίου 1923 ο Αδόλφος Χίτλερ συνελήφθη και κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία. Πολλοί από τους συνεργάτες του διέφυγαν στην Αυστρία. Η δίκη των πραξικοπηματιών έγινε στις 26 Φεβρουαρίου 1924. Ο  Χίτλερ καταδικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή, εκ των οποίων εξέτισε μόλις 10 μήνες και αυτούς σε εξαιρετικά ευνοϊκές συνθήκες κράτησης.

Το γεγονός ότι ο Χίτλερ και οι συνεργάτες του «έπεσαν στα μαλακά» δεν ήταν τυχαίο. Το ίδιο το αστικό κράτος τους στήριζε και τους χρησιμοποίησε ως εφεδρεία τα επόμενα χρόνια. Αντίθετα στο στόχαστρο έβαλε τη μεγάλη εξέγερση εργατών στο Αμβούργο που έγινε την ίδια χρονιά. Η κυβέρνηση των «σοσιαλδημοκρατών» έπνιξε την εξέγερση στο αίμα και πάνω από 800 εργάτες και κομμουνιστές βρέθηκαν στις φυλακές!

Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησαν -το 1945- οι Δίκες της Νυρεμβέργης στις οποίες καταδικάστηκαν για εγκλήματα πολέμου ηγετικά στελέχη των Ναζί και των συνεργατών τους. Σε πολλούς είναι άγνωστο, πως μαζί με τους ναζί εγκληματίες δικάστηκαν και αρκετοί από τους μεγαλύτερους καπιταλιστές εκείνης της εποχής (οι εταιρείες τους είναι και σήμερα τεράστιες) οι οποίοι στήριζαν τους ναζί.

Στα πρακτικά της Δίκης αναφέρεται συγκεκριμένα: «περίπου 25 από τους μεγαλύτερους βιομηχάνους της Γερμανίας συναντήθηκαν στο Βερολίνο στις 20 Φλεβάρη 1933», λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Στη συνάντηση αυτή ο Χίτλερ τους ενημέρωσε για το σχέδιο του και εξασφάλισε κονδύλι 3.000.000 μάρκων για τις εκλογές. Μεταξύ άλλων συμμετείχε και ο μεγαλοβιομήχανος Κρουπ. Στη δίκη ο γιος του καταδικάστηκε σε 12 χρόνια φυλάκιση και κατάσχεση περιουσίας. Τρία χρόνια αργότερα αποφυλακίστηκε, του επιστράφηκαν 45 εκ. δολάρια και κάποιες εταιρείες.

Ας σκεφτούμε... Γιατί αυτή η τόσο σημαντική δίκη στην οποία αποδείχτηκε η στήριξη των ναζί από βιομηχάνους –που θεωρήθηκε ίσης σημασίας με τα εγκλήματα των ναζί- σήμερα είναι άγνωστη και αποσιωπάται;

Από την ιστορία διδασκόμαστε αυτό που μας επιβεβαιώνει και η πρόσφατη πείρα μας. Ο φασισμός είναι ό,τι πιο σάπιο γεννάει αυτό το σύστημα, στηρίζεται από μεγαλοεπιχειρηματίες, έχει σχέσεις με το κράτος και άλλες δυνάμεις γιατί λαδώνουν το ίδιο γρανάζι… το πώς θα βγάζουν κέρδη οι λίγοι στις πλάτες των πολλών.

Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, πρωτοπόροι συμμαθητές μας συγκρουστήκαμε με τους φασίστες στα σχολεία και τις γειτονιές μας, απομονώσαμε τις σάπιες ρατσιστικές τους αντιλήψεις για τους πρόσφυγες, δεν αφήσαμε να κυριαρχήσουν τα εθνικιστικά τους συνθήματα την περίοδο που συζητιόταν η «συμφωνία των Πρεσπών» που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΝΑΤΟ. Δίκαια αισθανθήκαμε χαρά με την καταδίκη των εγκληματιών της Χρυσής Αυγής, συμμετείχαμε στο αντιφασιστικό ξέσπασμα του λαού μας.

Όσοι αηδιάζουμε με τις εικόνες φρίκης από τις εγκληματικές τους ενέργειες, όσοι δεν δεχόμαστε τη σάπια ηθική τους γινόμαστε μια γροθιά και δυναμώνουμε τον αγώνα μας για να μη βρίσκουν τόπο να σταθούν! Γινόμαστε περισσότεροι αυτοί που παλεύουμε ενάντια στο σύστημα που τους γεννά, αγωνιζόμαστε για την κοινωνία που δεν χωράει το ρατσιστικό-φασιστικό τους δηλητήριο, το σοσιαλισμό-κομμουνισμό.