«…και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα!»

Όποιος είχε το τελευταίο διάστημα την υπομονή να παρακολουθήσει ειδήσεις και ενημερωτικές εκπομπές ή απλά έτυχε να υπάρχει μια ανοιχτή τηλεόραση στο σπίτι του, σίγουρα θα αισθάνθηκε την ψυχική του ηρεμία να δοκιμάζεται. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς…

Στις 9 Μάρτη, χιλιάδες λαού και νεολαίας της Νέας Σμύρνης βγαίνουν στον δρόμο ενάντια στην κρατική καταστολή. Λίγο μετά το γνωστό περιστατικό του τραυματισμού αστυνομικού από προβοκατόρικες ομάδες, η κάμερα ενός κινητού καταγράφει αστυνομικούς να φωνάζουν «πάμε να τους γ...με, θα τους σκοτώσουμε» και όπως αποδείχθηκε από πολλά περιστατικά εκείνο το βράδυ, μόνο τους προβοκάτορες δεν εννοούσαν…

Σε πρωινή εκπομπή του ΣΚΑΙ την επόμενη μέρα, έφτασαν στο σημείο να λογοκρίνουν βουλευτή του ΚΚΕ που ανέφερε τις φράσεις που έλεγαν αστυνομικοί. Σε άλλο κανάλι το συγκεκριμένο βίντεο έπαιξε μονταρισμένο για να βγαίνει το αντίθετο συμπέρασμα.

Στις 11 Μάρτη τα ΜΑΤ εισβάλουν στο ΑΠΘ. Ένας από τους δημοσιογράφους που βρίσκονταν στον χώρο γίνεται στόχος τους και τον παίρνουν στο κυνήγι ουρλιάζοντας, ενώ εκείνος τους δηλώνει την ιδιότητά του και καταγράφει με το κινητό. Το βίντεο παίζει στην ίδια εκπομπή του ΣΚΑΪ χωρίς ήχο ενώ ο παρουσιαστής λέει ότι οι εικόνες προέρχονται από τις... κάμερες που φέρουν οι αστυνομικοί στις στολές τους.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και την ενοχοποίηση του νέου ανθρώπου που έχασε τη ζωή του στο τροχαίο έξω από τη Βουλή επειδή δήθεν έτρεχε πολύ ή την προσπάθεια να ξεπλυθεί μέχρι και ο Λιγνάδης, ο οποίος δήθεν μπήκε «στο μάτι του κυκλώνα για το τίποτα», όπως και πολλά ακόμα παραδείγματα...

Τα παραπάνω, όσο εξωφρενικά και αν είναι, δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη. Αυτό ακριβώς είναι το πραγματικό πρόσωπο της αστικής δημοσιογραφίας, των αστικών ΜΜΕ. Σε πιο ήρεμες συνθήκες μπορεί τα αστικά ΜΜΕ να εκπέμπουν μια πιο μετριοπαθή εικόνα, να προσπαθούν να διατηρήσουν ένα προκάλυμμα «αντικειμενικότητας». Σήμερα που το σύστημα αντιμετωπίζει δυσκολίες τόσο με τη διαχείριση της πανδημίας, όσο και με τη νέα καπιταλιστική κρίση που έχει ξεσπάσει, όλα αυτά πήγαν περίπατο.

Αντίστοιχη ήταν, άλλωστε, η εικόνα των μεγαλύτερων ΜΜΕ όταν ξεσπούσε η προηγούμενη καπιταλιστική κρίση, την περίοδο 2009-2010, με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Μέρα-νύχτα έλεγαν για τους Έλληνες που είναι τεμπέληδες και δεν δουλεύουν αρκετά, για το δημόσιο χρέος που διογκώθηκε προκειμένου να πληρώνονται μεγάλοι μισθοί και συντάξεις κ.λπ. Εκβίαζαν για την αναγκαιότητα των βάρβαρων μνημονίων και φυσικά συκοφαντούσαν, όπως και τώρα, τις λαϊκές κινητοποιήσεις, για τις οποίες έλεγαν ότι «παραβιάζουν τη νομιμότητα». Φυσικά δεν έλειπαν και τότε τα περιστατικά ακραίας διαστρέβλωσης των γεγονότων.

Εκτός από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, υπάρχουν και τα αντιπολιτευόμενα. Υπάρχουν ορισμένα κανάλια, αλλά κυρίως εφημερίδες και ιστοσελίδες που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ ή άλλα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης. Υπάρχουν και τα social media όπου για τον καθορισμό της «ατζέντας» δίνουν μάχη κάθε μέρα μηχανισμοί των αστικών κομμάτων, τα γνωστά «trolls». Πώς παρουσιάζονται, λοιπόν, οι ειδήσεις σε όλα αυτά τα μέσα.

Εκεί μπορεί, για παράδειγμα, να μην «θαφτεί» ένα βίντεο που αποτυπώνει την αστυνομική βία, θα «θαφτούν», όμως, οι πραγματικές αιτίες πίσω από αυτό. Θα παρουσιαστεί σαν αποτέλεσμα των «εμμονών της δεξιάς» ή και του ίδιου του Χρυσοχοΐδη. Δεν θα γίνει κουβέντα για τους λόγους που το ίδιο το σύστημα έχει ανάγκη την ένταση της καταστολής, ιδιαίτερα σε μια περίοδο που οι συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης θα γίνονται όλο και πιο ορατές στις ζωές μας, που τα αντιλαϊκά μέτρα έρχονται το ένα πίσω από το άλλο και είναι αναμενόμενο να προκαλούν αντιδράσεις. Δεν θα γίνει αναφορά στο κατασταλτικό νομοθετικό πλαίσιο που όλες οι κυβερνήσεις έχουν δημιουργήσει κ.λπ.

Άλλο παράδειγμα: Σε αυτά τα μέσα, μπορεί να μάθουμε για την τραγική κατάσταση με τις ελλείψεις στα δημόσια νοσοκομεία και γενικά να αποτυπωθεί η εξέλιξη της πανδημίας χωρίς ωραιοποίηση. Όμως, μάλλον θα αποδοθεί στην «ανικανότητα της κυβέρνησης» ή στην προτίμησή της να δίνει τα λεφτά σε αυτούς με τους οποίους διαπλέκεται και όχι στην υγεία. Αυτά, βέβαια, μπορεί να έχουν στοιχεία αλήθειας, αλλά δεν εξηγούν το πώς γίνεται να βλέπουμε την ίδια, πάνω-κάτω, κατάσταση σε όλες τις χώρες του καπιταλιστικού κόσμου, όπου το φάρμακο και η υγεία είναι εμπορεύματα, όπου στους χώρους δουλειάς δεν λαμβάνονται μέτρα προστασίας γιατί επικρατεί ο νόμος του επιχειρηματία κ.λπ. Έκτος και αν αυτά δεν έχουν καμία σχέση και απλά έτυχε παντού να κυβερνούν διεφθαρμένοι ανίκανοι…

Αρκετοί θεωρούν ότι στα social media τα πράγματα είναι πιο «ελεύθερα» αφού ο καθένας μπορεί να δημοσιεύσει ό,τι θέλει χωρίς κανείς να τον λογοκρίνει. Είναι γνωστό ότι και η ΚΝΕ αξιοποιεί οργανωμένα το διαδίκτυο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης (ΜΚΔ) για την προβολή των θέσεών της, εξαντλώντας κάθε περιθώριο που αυτά δίνουν. Βέβαια και εκεί τα πράγματα δεν είναι ρόδινα...

Τα περιστατικά λογοκρισίας που καταγγέλθηκαν πρόσφατα και αφορούσαν αναρτήσεις στο Facebook υπέρ της ικανοποίησης του δίκαιου αιτήματος του κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα, δεν ήταν πρωτοφανή. Θυμίζουμε -ενδεικτικά μόνο- τη λογοκρισία της φωτογραφίας με τον κόκκινο στρατιώτη να καρφώνει τη σοβιετική σημαία στο Ράιχσταγκ, τον περιορισμό στα προωθητικά βίντεο της ΚΝΕ για το τελευταίο φεστιβάλ της, το «μπανάρισμα» του τραγουδιού των Κοινών Θνητών «Του κόσμου οι λαοί» κλπ.

Αλλά ακόμα και όταν κάτι δεν «μπανάρεται», δεν σημαίνει ότι θα ανέβει «ψηλά» και θα γίνει γνωστό. Αυτό εξαρτάται από τους αλγόριθμους του κάθε μέσου, οι οποίοι προφανώς δεν έχουν να κάνουν μόνο με το πόσο σημαντική ή όχι είναι μία είδηση, αλλά κυρίως με τις επιθυμίες των ιδιοκτητών αυτών των μέσων, που κατά βάση είναι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι με έδρα τις ΗΠΑ.

Έτσι, λοιπόν, μπορεί τα ΜΚΔ να επέτρεψαν να γίνει γνωστός, για παράδειγμα, ο εμβολιασμός στελεχών της ΝΔ εκτός σειράς στη Θεσσαλονίκη, θάφτηκαν, όμως, οι καταγγελίες σωματείων για δεκάδες κρούσματα σε σούπερ μάρκετ και άλλους χώρους δουλειάς, η άρνηση της εργοδοσίας να πάρει μέτρα προστασίας.

Τη μέρα που στη Βουλή συζητούσαν το νομοσχέδιο για την επένδυση στο Ελληνικό, μάθαμε από τα ΜΚΔ ότι ο Άδωνις χρησιμοποίησε μια fake φωτογραφία, ενώ έκανε τον γύρο του διαδικτύου το «μπουλντοζάκι» που του άφησε στο βήμα της Βουλής ο Πολάκης. Γενικά έμεινε, τόσο από τα «trolls» της ΝΔ, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, μια εικόνα «σφοδρής μετωπικής σύγκρουσης», όπως ακούμε και από τα κανάλια κάθε φορά που υπάρχει συζήτηση στη Βουλή. Λίγοι κατάλαβαν, όμως, ότι τελικά τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν το ίδιο, δηλαδή υπέρ του νομοσχεδίου που προβλέπει την παραχώρηση 6000 στρεμμάτων που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για να καλύψουν τις ανάγκες του λαού τις Αττικής, στη Lamda Development του Λάτση για να φτιάξει μια ιδιωτική πόλη εκατομμυριούχων με ουρανοξύστες, καζίνο και ιδιωτικές μαρίνες...

Πολύ μακριά από τα κορυφαία trends μένουν σταθερά πολλά σοβαρά θέματα, όπως είναι η κολοσσιαίων διαστάσεων αμερικανοΝΑΤΟϊκή πρόβα πολέμου που διεξάγεται αυτή την περίοδο με τη συμμετοχή της Ελλάδας και με τον τίτλο Defender Europe ‘21. Ή τα καθημερινά επεισόδια του εμπορικού πολέμου ανάμεσα σε κράτη και φαρμακευτικές εταιρείες για τα εμβόλια, που έχει ως συνέπεια να καθυστερεί ο εμβολιασμός των πληθυσμών την ώρα που η πανδημία καλπάζει.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι και η «ελευθερία» των social media σταματάει στο όριο που θέτουν οι ιδιοκτήτες τους, το οποίο σίγουρα είναι πολύ πιο πίσω από εκεί που αρχίζει να αποκαλύπτεται η σαπίλα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι «τόσο όσο», προκειμένου να τροφοδοτείται και να αναπαράγεται το ψευδεπίγραφο δίπολο «προόδου» και «συντήρησης», που στην Ελλάδα εκφράζεται σε πολιτικό επίπεδο κυρίως από τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Τα αστικά ΜΜΕ διαχρονικά εκφράζουν τα γενικότερα συμφέροντα της αστικής τάξης, αλλά και τις ιδιαίτερες επιδιώξεις των ιδιοκτητών τους. Αυτοί οι ιδιοκτήτες –εφοπλιστές, βιομήχανοι, τραπεζίτες κλπ- δεν είναι γενικά ούτε ΝΔ, ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΚΙΝΑΛ. Είναι καπιταλιστές που κάθε φορά στηρίζουν το αστικό κόμμα που κρίνουν ότι μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα αυτά τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις. Ανάλογα με τον αν το κόμμα που στηρίζουν βρίσκεται τη δεδομένη στιγμή στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση, κρατάνε και διαφορετική στάση απέναντι σε γεγονότα που αποτυπώνουν τις συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής. Οι μεν τα αποσιωπούν, τα διαστρεβλώνουν ή τα δικαιολογούν, οι δε τα προβάλλουν μόνο για να στοιχειοθετήσουν την ανάγκη κυβερνητικής εναλλαγής. Και όταν αυτή η εναλλαγή συμβεί, οι ρόλοι αντιστρέφονται…

Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι όλα τα σημαντικά γεγονότα που αναφέραμε παραπάνω και πολλά ακόμα, όπως και την αντικειμενική ανάλυσή τους, μπορεί να τα μάθει κανείς μόνο από τα μέσα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, δηλαδή τον Ριζοσπάστη, τον Οδηγητή και το πόρταλ του 902. Κι αυτό γιατί είναι τα μόνα μέσα που είναι πραγματικά ελεύθερα από επιχειρηματικά συμφέροντα, τα μόνα που δεν έχουν κανέναν λόγο να «βγάλουν λάδι» τον πραγματικό αντίπαλο του λαού και της νεολαίας, το καπιταλιστικό σύστημα. Εκεί μπορεί κανείς να μάθει για όλους τους μικρούς και μεγάλους αγώνες και διεκδικήσεις των εργαζομένων και της νεολαίας, τις πρωτοβουλίες σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, συντονιστικών επιτροπών μαθητών -που ακόμα και αυτά συστηματικά «θάβονται» από άλλα μέσα-, αλλά και για τη μοναδική εναλλακτική προοπτική απέναντι στη σημερινή βαρβαρότητα.

Η μεγάλη διακίνηση των φύλλων του Ριζοσπάστη με τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 21^ο Συνέδριο του Κόμματος, τα πολύ θετικά αποτελέσματα που πέτυχαν και οι οργανώσεις της ΚΝΕ, δείχνουν τις μεγάλες δυνατότητες που υπάρχουν για να φτάνει η αλήθεια σταθερά σε πολύ περισσότερους νέους και νέες.