Συλλεκτικό λεύκωμα για το κτήριο της ΚΕ του ΚΚΕ:…με πολλά παράθυρα, πολλά φαρδιά παράθυρα προς την ανατολή…

Στο αίθριο του κτηριακού συγκροτήματος δεσπόζει η προτομή του μεγάλου κομμουνιστή επαναστάτη ηγέτη, Β.Ι. Λένιν, έργο φιλοτεχνημένο από τον αξέχαστο κομμουνιστή γλύπτη Μέμο Μακρή ειδικά για την έδρα της ΚΕ στον Περισσό.

Όπως αναφέρεται στις πρώτες σελίδες τις έκδοσης «Με την πτώση της χούντας των συνταγματαρχών, πριν την τυπική νομιμοποίησή του, το ΚΚΕ κατοχύρωσε defacto τη νόμιμη δράσητου, κυκλοφορώντας τον «Ριζοσπάστη», ανοίγοντας γραφεία στην πλατεία Κάνιγγος και άλλεςπεριοχές στην Αθήνα και την επαρχία. Δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις για τα μέλη και στελέχη του, που λίγα χρόνια πριν, καταδιωγμένα για τη δράση τους από το αστικό κράτος, γνώριζαν συλλήψεις, φυλακίσεις, βασανιστήρια και εξορίες, να χτίσουν το δικό τους σπίτι, το «σπίτι του Κόμματος», τα γραφεία της κεντρικής πολιτικής δραστηριότητάς του».

Η τοποθεσία που επιλέχθηκε για την ανέγερση των γραφείων είχε ισχυρό συμβολισμό. Όπως ανέφερε η συντρόφισσα Αύρα Παρτσαλίδου κατά την τελετή θεμελίωσης στις 28 Ιούλη 1980 «Σε αυτό τον χώρο, απ’ τα παλιά τα χρόνια υπήρχε μεγάλο μεταξουργείο
και απέναντί του, μεγάλο υφαντουργείο, που το κτήριό του υπάρχει ακόμα σήμερα. Υπήρξε τόπος άγριας εκμετάλλευσης και εργοδοτικής ασυδοσίας, συλλήψεων και κακοποιήσεων κομμουνιστών, που οργάνωσαν την πάλη των εργατών και εργατριών. Στον ίδιο αυτό χώρο χτίζεται σήμερα το Σπίτι του ΚΚΕ, ιδιοκτησία της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού. Συμβολίζει την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, την ακατανίκητη δύναμη των μεγάλων σοσιαλιστικών ιδανικών».

Η ανταπόκριση του λαού στην οικονομική εξόρμηση που οργάνωσε το Κόμμα για το χτίσιμο των γραφείων ήταν τεράστια. Και δεν
γινόταν να είναι αλλιώς. Ήταν χιλιάδες όσοι του αναγνώριζαν ότι κράτησε «φωλιές νερού μέσα στις φλόγες» στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας. Όσων η καρδιά και το μυαλό είχε φλογιστεί από την τιτάνια πάλη του τη δεκαετία του ΄40, που σώθηκαν από την πείνα και τη σκλαβιά. Και οι μνήμες ήταν ακόμα πολύ νωπές! Ταυτόχρονα, οργανώθηκε η εθελοντική εργασία και προσφορά συντρόφων οικοδόμων και τεχνικών. Και δεν ήταν μόνο στην Ελλάδα. Ήταν και όσοι βρίσκονταν στην πολιτική προσφυγιά, που έκαναν κόκκινα μεροκάματα και τα έστελναν στο Κόμμα. Ήταν εργαζόμενοι από όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γής που είχαν ξενιτευτεί και έστελναν οικονομική ενίσχυση. Ήταν όλοι αυτοί που ήθελαν και συνέβαλλαν ώστε το ΚΚΕ και με το κτήριο της έδρας της Κεντρικής Επιτροπής να επιβεβαιώνει την ανωτερότητα των αρχών συγκρότησης και λειτουργίας του, της κοσμοθεωρίας του, της θυσίας των καλύτερων παιδιών του για να «ανθρωπέψει» ο άνθρωπος.

Στο κτηριακό συγκρότημα υπάρχει το βασικό κτήριο που στέγασε την Κεντρική Επιτροπή, τα τμήματα της, άλλα επιτελεία και το Πολιτικό Γραφείο, ενώ αργότερα, σε αυτό στεγάστηκε και το ΚΣ της ΚΝΕ. Χτίστηκε επίσης ξενώνας για να μπορούν να φιλοξενούνται σύντροφοι από την επαρχία καθώς και διεθνείς αντιπροσωπείες Κομμουνιστικών Κομμάτων και Νεολαιών. Στον ίδιο χώρο, μετά από χρόνια παράνομης σύνταξης, έκδοσης και διανομής, εγκαταστάθηκαν ο «Ριζοσπάστης», ο «Οδηγητής» και μετέπειτα τα υπόλοιπα μέσα διαφώτισης του Κόμματος, με τις αντίστοιχες ειδικές υποδομές.

Μέχρι και σήμερα, από τον Περισσό εκπέμπεται η «φωνή» του Κόμματος σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Όπως αναφέρεται στην έκδοση «Η χωρική ενότητα των μέσων διαφώτισης του ΚΚΕ με τις λειτουργίες της Κεντρικής Επιτροπής δεν κάλυπτε μονάχα πρακτικούς σκοπούς. Αποτελούσε έκφραση της ιδεολογικής - πολιτικής αναγκαιότητας, το Κόμμα να προωθεί ενιαία, συλλογικά και άμεσα τις θέσεις, την πολιτική και τις αποφάσεις του στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα».

Σε επαφή και επικοινωνία με τα κεντρικά γραφεία, κατασκευάστηκε και η εμβληματική Αίθουσα Συνεδρίων. Διαμορφώθηκε με προδιαγραφές ακουστικής και ηχομόνωσης που θεωρούνται μέχρι σήμερα τεχνολογικά προωθημένες. Από το 1982, που είχε ολοκληρωθεί, μέχρι και σήμερα έχει φιλοξενήσει όλα τα Συνέδρια, με εξαίρεση το 13ο, τις Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις και τα
άλλα σώματα του ΚΚΕ. Σε αυτήν πραγματοποιήθηκε το 1998, με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και οπισθοχώρησης του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, η 1η Διεθνής Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Αποτέλεσε βήμα στην προσπάθεια ανασυγκρότησης του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος και επιβεβαίωσε στην πράξη ότι το
Κόμμα μας με «οδηγό» τον Προλεταριακό Διεθνισμό καταθέτει όλες του τις δυνάμεις σε αυτή την υπόθεση.

Αυτή η αίθουσα με επιφάνεια μεγαλύτερη από 900 τ.μ, χωρίς υπερβολή είναι ένα Λαϊκό μέγαρο πρωτοπόρας τέχνης. Όπως αναφέρεται στην έκδοση «στη 40χρονη πορεία της, φιλοξένησε ιστορικές πολιτιστικές εκδηλώσεις υψηλού αισθητικού επιπέδου ενταγμένες στην πολιτική δράση του Κόμματος. Ο ανθός του ελληνικού καλλιτεχνικού κόσμου, καλλιτέχνες με παγκόσμια αναγνώριση, αλλά και νέοι δημιουργοί μοιράστηκαν τις ιδέες και το έργο τους με τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ και ανέδειξαν την τέχνη σε κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό και αισθητικό γεγονός. Απέδειξαν στην πράξη τον άρρηκτο δεσμό της καλλιτεχνικής δημιουργίας με
τον καθημερινό αγώνα για το παρόν και το μέλλον».

Στην έδρα της ΚΕ φυλάσσεται το Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ. «Βρίσκονται» δηλαδή οι χιλιάδες νεκροί μας! Οι ρίζες που έχουν «ποτιστεί» με αγώνες και θυσίες ενός και πλέον αιώνα πρωτοπόρας δράσης. Είναι τα «δαχτυλικά μας αποτυπώματα», η ιστορία του κόσμου που οι σύντροφοι μας τη διάβασαν «σε μικρά ονόματα σε κάποιες χρονολογίες σκαλισμένες με το νύχι στους τοίχους των φυλακών, σε κάτι παιδιάστικά σχέδια των μελλοθανάτων». Βρίσκονται όλα όσα μας επιτρέπουν να βγάζουμε συμπεράσματα, να ωριμάζουμε και να ανταποκρινόμαστε στις νέες απαιτήσεις της ταξικής πάλης. Αυτό το Αρχείο κινδύνεψε να χαθεί, όταν στην πλημμύρα του 1994 όλη η περιοχή του Περισσού κατακλύστηκε με τόνους νερού και λάσπης. Με τον αγώνα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, τη συμ-
βολή καλλιτεχνών και επιστημόνων, σώθηκε αυτή η κληρονομιά. Σήμερα συνεχίζεται η αποκατάσταση και η συντήρηση του με επιστημονικές διαδικασίες υψηλού επιπέδου και προχωρά η ψηφιοποίηση του. Συνεχώς εμπλουτίζεται με νέα αντικείμενα και τεκμήρια, ενώ προετοιμάζεται ειδικός χώρος-πινακοστάσιο για όλα τα ανεκτίμητης αξίας έργα τέχνης μεγάλων δημιουργών που προσφέρονται στο Κόμμα.

Στον χώρο της εσωτερικής εισόδου του «σπιτιού του Κόμματος» δεσπόζει μία εμβληματική τοιχογραφία: Η μεταφορά σε ψηφιδωτό του έργου του Τάσσου «Τα παιδιά της ασφάλτου» ξυλογραφίας που ο καλλιτέχνης είχε αφιερώσει στην επέτειο των 57 χρόνων από την ίδρυση του Κόμματος. Την ίδια τη μεταφορά στο ψηφιδωτό, ο μεγάλος κομμουνιστής εικαστικός δεν πρόλαβε να την επιμεληθεί, αυτή όμως υλοποιήθηκε, σύμφωνα με την επιθυμία του, υπό την επίβλεψη της αξέχαστης ζωγράφου και συντρόφου του στη ζωή, Λουκίας Μαγγιώρου, από δύο εκλεκτούς εικαστικούς, τον Νίκο Ευγενίδη και την Κλειώ Μακρή, κόρη του γνωστού κομμουνιστή γλύπτη Μέμου Μακρή. Το μνημειώδες αυτό έργο κατασκευάστηκε σε μια επιφάνεια 60 τ.μ. με την παμπάλαιη βυζαντινή τεχνική, απ’ ευθείας στον τοίχο. Κοσμεί την εσωτερική είσοδο των γραφείων της ΚΕ, αξεπέραστο έργο ανεκτίμητης αξίας, σύμβολο της κίνησης της κοινωνίας μέσα απ’ την πάλη των μαζών, της ιστορικής πορείας προς το φωτεινό μέλλον του κομμουνισμού.

Την περίοδο των ανατροπών του σοσιαλισμού (1989-1991), το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα συγκλονιζόταν από το σεισμό της αντεπανάστασης. Ο ταξικός αντίπαλος αξιοποίησε κάθε μέσο για να «υπογράψει» το ΚΚΕ δήλωση «μετάνοιας». Να απαρνηθεί τον τίτλο του, τα σύμβολα του, την πίστη του στη σοσιαλιστική προοπτική. Το Κόμμα μας πέρασε μια μεγάλη κρίση. Υπήρξε σφοδρή σύγκρουση με οπορτουνιστικές δυνάμεις μέσα στο Κόμμα για να καταφέρει να διατηρήσει τον επαναστατικό του χαρακτήρα.

Στην έδρα της ΚΕ δόθηκαν μάχες για τις μαρξιστικές - λενινιστικές αρχές, την ιδεολογία και τον προσανατολισμό του Κόμματος. Όπως αναφέρεται στην έκδοση «Το ίδιο το κτήριο, με τις υποδομές και τα μέσα του Κόμματος, τον «Ριζοσπάστη», τον ραδιοτηλεοπτικό σταθμό, βρέθηκε στο στόχαστρο της οπορτουνιστικής επίθεσης. Χρειάστηκε να περιφρουρηθεί από τις δυνάμεις που επιδίωκαν, μέσα απ’ αυτό και στο όνομα του ΚΚΕ, να κηρύξουν το τέλος του ως Κόμματος επαναστατικού, καθοδηγούμενου από τη θεωρία του μαρξισμού - λενινισμού, να αλώσουν το ΚΚΕ για να το μεταλλάξουν».

Το ΚΚΕ έμεινε όρθιο! Το 1991, στην Αίθουσα Συνεδρίων, πραγματοποίησε το ιστορικό 14ο Συνέδριο του όπου τέθηκαν οι βάσεις για την ανασυγκρότηση του Κόμματος, για την κοπιαστική προσπάθεια διαμόρφωσης της σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής. Η κόκκινη σημαία στο κτήριο της ΚΕ κυματίζει σταθερά, στέλνει μήνυμα σε όλο τον κόσμο ότι ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Το 21ο Συνέδριό θα πραγματοποιηθεί στο ανακαινισμένο και αναβαθμισμένο κτήριό μας. Με ενισχυμένα «θεμέλια», αποφασιστικότητα και αισιοδοξία θα μπούμε στη μάχη για «Δυνατό ΚΚΕ, νου, καρδιά και οργανωτή της εργατικής-λαϊκής πάλης για το σοσιαλισμό».