Δεν υπάρχει κλισέ έκφραση με αρνητική σημασία που να μπορεί να ειπωθεί και να είναι αρκετή για να περιγράψει τη φιλοσοφία του Μαραντζίδη, τις εκπεφρασμένες αντιλήψεις του για την ιστορία του λαού μας, το απύθμενο μίσος του για τις κορυφαίες στιγμές της ταξικής πάλης στη χώρα μας τη δεκαετία του 1940. Δεν υπάρχει φράση που να χαρακτηρίζει επαρκώς ένα κόμμα που τολμά να καταθέτει λουλούδια στο σκοπευτήριο της Καισαριανής και να συνεργάζεται με αυτόν τον άνθρωπο.
Όλη του η αντίληψη συμπυκνωμένη στο εξής κομμάτι μιας συνέντευξής του: «Ένα κρίσιμο ερώτημα είναι αν η αντίσταση ωφέλησε ή έβλαψε τη χώρα. Συνέβαλε, για παράδειγμα, στην ήττα του Άξονα στο Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο;… Οι λίγες χιλιάδες γερμανικές απώλειες… δεν αποτέλεσαν ουσιαστική προσφορά και με κανέναν τρόπο δεν ισοσκελίζουν, ούτε καν πλησιάζουν σε απόσταση, τις ελληνικές απώλειες… Οι ζημιές στις υποδομές της χώρας υπήρξαν τεράστιες και πολλές προκλήθηκαν από την ίδια την Αντίσταση (…) ιδιαίτερα η ένοπλη αντίσταση ενίσχυσε τη συνεργασία με τους κατακτητές αντί να την περιορίσει (...)».
Τέλος, μια συμβουλή σε όσους από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ περιδιαβαίνουν ακόμα κρατώντας κάτι γαρύφαλλα. Να πάτε να τα πετάξετε σε κανένα μπουζουξίδικο παρέα με τον πολιτικό επιστήμονα.